Mięsień okrężny oka
Mięsień okrężny oka (łac. musculus orbicularis oculi) – w anatomii człowieka parzysty mięsień wyrazowy głowy, należący do grupy mięśni otoczenia szpary powiek, najsilniej rozwinięty mięsień z tej grupy[1]. Składa się z trzech części: oczodołowej (łac. pars orbitalis), powiekowej (łac. pars palpebralis) i łzowej (łac. pars lacrimalis)[1].
Część powiekowa, otaczając wejście do oczodołu, zaczyna się i kończy na przyśrodkowej ścianie oczodołu. Od tej części odchodzą dwie cienkie warstwy włókien mięśni, które przebiegają łukowato w powiece górnej i dolnej, pokrywając od przodu tarczki powiekowe – jest to część powiekowa mięśnia. Poza woreczkiem łzowym jest pasmo włókien tzw. część łzowa, która ma wpływ na mechanizm odpływu łez[1]. Skurcz części oczodołowej mięśnia okrężnego powoduje zaciskanie powiek, natomiast skurcz części powiekowej powoduje spokojne zamykanie powiek. Mięsień okrężny oka może łączyć się z mięśniem marszczącym brwi[1]. Unerwiony jest przez gałązki skroniowe i jarzmowe nerwu twarzowego, a unaczyniony przez gałązki tętnicy twarzowej, tętnicy nadoczodołowej i tętnicy skroniowej powierzchownej[1].
