Mięsień odwodziciel długi kciuka
Mięsień odwodziciel długi kciuka (łac. musculus abductor pollicis longus) – w anatomii człowieka największy mięsień warstwy głębokiej grupy tylnej mięśni przedramienia[1]. Przyczep proksymalny zlokalizowany jest na powierzchni tylnej kości łokciowej oraz błonie międzykostnej i na powierzchni tylnej kości promieniowej. Biegnie ku dołowi w stronę promieniową. Zakończony jest płaskim ścięgnem przebiegającym między prostownikami promieniowymi nadgarstka a mięśniem zginaczem promieniowym nadgarstka. Przechodzi przez pierwszy przedział troczka prostowników. Przyczep dystalny zlokalizowany jest na podstawie I kości śródręcza, kości czworobocznej większej, w niektórych odmianach także zrasta się ze ścięgnem mięśnia prostownika krótkiego kciuka oraz z brzuścem mięśnia odwodziciela krótkiego kciuka[1][2].
Unaczyniony jest przez tętnicę międzykostną tylną, a unerwiony przez gałąź głęboką nerwu promieniowego (nerw międzykostny tylny)[1][2].
Mięsień ten odwodzi i odprowadza kciuk, odwodzi rękę w stronę promieniową, a także zgina ją w kierunku dłoniowym[1].
Przypisy
edytuj- ↑ a b c d Adam Bochenek, Michał Reicher, Anatomia człowieka. Tom I. Anatomia ogólna. Kości, stawy i więzadła, mięśnie, wyd. XIII, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2019, s. 821–822, ISBN 978-83-200-4323-5.
- ↑ a b Richard L. Drake, A. Wayne Vogl, Adam W.M. Mitchell, Gray anatomia. Podręcznik dla studentów. T. 1, wyd. IV, Wrocław: Edra Urban & Partner, 2020, s. 314, ISBN 978-83-66548-14-5.
