Międzyrzecz (Ukraina)
Międzyrzecz (ukr. Межиріч, Meżyricz; hist. Międzyrzecz Ostrogski) – wieś na Ukrainie, w obwodzie rówieńskim, w rejonie ostrogskim. W 2001 roku liczyła 1490 mieszkańców[1].
 Dawny klasztor franciszkanów | |||||
| |||||
| Państwo | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Obwód | |||||
| Rejon | |||||
| Powierzchnia |
2,398 km² | ||||
| Wysokość |
200 m n.p.m. | ||||
| Populacja (2001) • liczba ludności |
| ||||
| Nr kierunkowy |
+380 3654 | ||||
| Kod pocztowy |
35808 | ||||
Położenie na mapie obwodu rówieńskiego  | |||||
Położenie na mapie Ukrainy  | |||||
 50°18′04″N 26°28′30″E/50,301111 26,475000
| |||||
Historia
edytujWedług prawosławnej tradycji na miejscu dzisiejszej wsi w 1240 roku powstał klasztor założony przez mnichów z Ławry Peczerskiej[2]. Miejscowość wzmiankowana była po raz pierwszy w 1396 roku, kiedy książę Witold nadał ją jednemu z protoplastów rodu Ostrogskich.
W 1605 roku staraniem Janusza Ostrogskiego miejscowość uzyskała prawa miejskie magdeburskie. W 1609 roku Międzyrzecz włączono do Ordynacji Ostrogskiej. W 1648 roku miasto zniszczyli powstańcy kozaccy Chmielnickiego i później już nie podniosło się ono z upadku. 15 sierpnia 1779 roku biskup Franciszek Komornicki koronował papieskimi koronami cudowny obraz Matki Bożej w Międzyrzeczu Ostrogskim (ikonę Matki Bożej „Dająca Życie”[2]).
Od 1793 roku miejscowość znajdowała się w zaborze rosyjskim. W 1866 roku Rosjanie skasowali klasztor franciszkanów, zaś jego główny kościół ponownie zaadaptowali na cerkiew[2].
W okresie międzywojennym w granicach Polski. Za II Rzeczypospolitej miejscowość była siedzibą gminy Nowomalin.
Od września 1939 do 1941 roku była pod okupacją radziecką, następnie (1941–1944) pod okupacją niemiecką. W latach 1945–1991 w Ukraińskiej SRR.
Podczas okupacji hitlerowskiej, w lecie 1941 roku Niemcy utworzyli getto dla żydowskich mieszkańców. Przebywało w nim około 2000 osób. 26 września 1942 roku Niemcy zlikwidowali getto, a Żydów zamordowali. Sprawcami zbrodni było SD z Równego oraz ukraińska policja[3].
Zabytki
edytuj- cerkiew obronna ufundowana przez Konstantego Ostrogskiego[4] (XV–XVII wiek) i klasztor franciszkanów typu obronnego wzniesiony przez jego wnuka Janusza w latach 1606–1610 przy cerkwi Trójcy Świętej, odebranej później prawosławnym i zamienionej na kościół – miejsce kultu ikony Matki Bożej „Dająca Życie”[2]; w 1863 roku[5] klasztor został skasowany przez władze carskie, zaś kościół ponownie zaadaptowano na cerkiew[4]; po 1991 roku w obiektach powstał męski monaster[2]
- zamek[6] – w 1454 roku Ostrogscy wybudowali obronną cerkiew pw. Świętej Trójcy otoczoną wałami; na początku XVII wieku Janusz Ostrogski zbudował przy świątyni dwór dla siebie, otaczając całość założenia murami obronnymi zwieńczonymi renesansową attyką; miasto otoczył wałami ziemnymi z bramami; fortyfikacja ta wielokrotnie odpierała ataki wrogów w wojnach Rzeczypospolitej z Turcją i Kozakami
- relikty fortyfikacji – pozostałości wałów ziemnych, Brama Zasławska z XVI wieku
- grób biskupa Franciszka Komornickiego, sufragana łuckiego i proboszcza parafii w Ostrogu, w kaplicy obok kościoła
Przypisy
edytuj- ↑ Liczby ludności miejscowości obwodu rówieńskiego na podstawie spisu ludności wg stanu na dzień 5 grudnia 2001 roku. (ukr.).
- ↑ a b c d e A.Dylewski, Ukraina, Pascal, Bielsko-Biała, 2005, ISBN 83-7304-508-2, s.213
- ↑ Geoffrey P. Megargee (red.), Encyclopedia of camps and ghettos, 1933-1945, t. II, part B, s. 1423.
- ↑ a b J. Tokarski, Ilustrowany przewodnik po zabytkach kultury na Ukrainie, t.2, Burchard Edition 2001, ISBN 83-87654-11-6, s.160-162
- ↑ Filip Sulimierski, Bronisław Chlebowski, Władysław Walewski: Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. VI. Warszawa: 1880–1902, s. 378-79.
- ↑ Międzyrzecz Ostrogski. [dostęp 2013-08-24].
Linki zewnętrzne
edytuj- Międzyrzecz (3), [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VI: Malczyce – Netreba, Warszawa 1885, s. 378.
- Zdjęcia z Międzyrzecza
- Zamek w Międzyrzeczu Ostrogskim
- Archiwalne widoki miejscowości w bibliotece Polona