Mewa popielata

gatunek ptaka

Mewa popielata (Larus smithsonianus) – gatunek dużego wędrownego ptaka wodnego z rodziny mewowatych (Laridae), występującego w Ameryce Północnej i Azji. Corocznie zalatuje do Europy Zachodniej (Irlandia, Francja, Wielka Brytania). Po raz pierwszy stwierdzona w Polsce w styczniu 2018 roku[4]. Długość ciała 52–58 cm, rozpiętość skrzydeł 120–144 cm.

Mewa popielata
Larus smithsonianus[1]
Coues, 1862
Ilustracja
Szata godowa
Ilustracja
Szata spoczynkowa
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

siewkowe

Podrząd

mewowce

Rodzina

mewowate

Podrodzina

mewy

Rodzaj

Larus

Gatunek

mewa popielata

Synonimy
  • Larus argentatus smithsonianus Coues, 1862[1]
  • Larus mongolicus Sushkin, 1925[2]
  • Larus vegae Palmén, 1887[2]
Podgatunki
  • L. s. mongolicus Sushkin, 1925
  • L. s. vegae Palmén, 1887
  • L. s. smithsonianus Coues, 1862
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3]

Zasięg występowania
Mapa występowania

     w sezonie lęgowym

     obecne przez cały rok

     zimowiska

Systematyka

edytuj

Wydzielona jako oddzielny gatunek z mewy srebrzystej (Larus argentatus) ze względu na charakterystyczną szatę w 1. roku i pewne różnice genetyczne[5].

Systematyka L. smithsonianus jest kwestią sporną. Część autorów wyróżnia trzy podgatunki[6][7][8]:

Międzynarodowy Komitet Ornitologiczny (IOC) i serwis Birds of the World klasyfikują wschodnioazjatyckie podgatunki vegae i mongolicus jako osobne gatunki, a tym samym uznają mewę popielatą za gatunek monotypowy[2][9].

Status

edytuj

Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje mewę popielatą za gatunek najmniejszej troski (LC – Least Concern) od 2014 roku, kiedy to uznała ją za odrębny gatunek[3]. W 2014 roku organizacja Wetlands International szacowała liczebność populacji na około 430–520 tysięcy osobników. Ogólny trend liczebności populacji uznawany jest za spadkowy[3].

Zobacz też

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. a b Larus smithsonianus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. a b c F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Noddies, gulls, terns, auks. IOC World Bird List (v14.2). [dostęp 2025-01-27]. (ang.).
  3. a b c Larus smithsonianus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  4. Komisja Faunistyczna Sekcji Ornitologicznej Polskiego Towarzystwa Zoologicznego. Raport nr 35. Rzadkie ptaki obserwowane w Polsce w roku 2018. „Ornis Polonica”. 60, s. 125–160, 2019. 
  5. Lars Svensson: Ptaki Europy i obszaru śródziemnomorskiego. Przewodnik Collinsa. Multico, 2012, s. 184. ISBN 978-83-7073-972-0.
  6. Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Podrodzina: Larinae Rafinesque, 1815 - mewy (wersja: 2024-09-18). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2025-01-27].
  7. del Hoyo, J., Collar, N. & Kirwan, G.M.: Arctic Herring Gull (Larus smithsonianus). [w:] del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (eds.). Handbook of the Birds of the World Alive [on-line]. 2020. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-05-10)].
  8. HBW and BirdLife International, Handbook of the Birds of the World and BirdLife International digital checklist of the birds of the world. Version 9 [online], październik 2024 [dostęp 2025-01-27].
  9. Weseloh, D.V., C.E. Hebert, M.L. Mallory, A.F. Poole, J.C. Ellis, P. Pyle & M.A. Patten: American Herring Gull (Larus smithsonianus), version 1.0. [w:] Birds of the World (red. B.K. Keeney & S.M. Billerman) [on-line]. Cornell Lab of Ornithology, Ithaca, NY, USA, 2024. [dostęp 2025-01-27]. (ang.).  

Linki zewnętrzne

edytuj