Mewa czarnogłowa
Mewa czarnogłowa[4] (Ichthyaetus melanocephalus) – gatunek dużego ptaka wodnego z rodziny mewowatych (Laridae). Nie jest zagrożony wyginięciem.
Ichthyaetus melanocephalus[1] | |||
(Temminck, 1820) | |||
Szata godowa | |||
Szata spoczynkowa | |||
Systematyka | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Typ | |||
Podtyp | |||
Gromada | |||
Podgromada | |||
Infragromada | |||
Rząd | |||
Podrząd | |||
Rodzina | |||
Podrodzina | |||
Rodzaj | |||
Gatunek |
mewa czarnogłowa | ||
Synonimy | |||
| |||
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3] | |||
Zasięg występowania | |||
lęgowiska zimowiska występuje przez cały rok |
Zasięg występowania
edytujMewa czarnogłowa zamieszkuje głównie północne brzegi Morza Czarnego, ostatnio rozprzestrzenia się w kierunku równin Kaukazu i Azerbejdżanu (Archipelag Baku)[5]. Wyspowo w Europie od Holandii i Belgii, poprzez południową Francję, Półwysep Apeniński i Grecję po Azję Mniejszą. Sporadycznie gnieździ się również w południowej Anglii, północno-wschodniej Hiszpanii oraz Europie Środkowej, w tym w Polsce. Zimuje w basenach mórz Śródziemnego i Czarnego, na wybrzeżach Półwyspu Iberyjskiego, północno-zachodniej Europy i północno-zachodniej Afryki.
W Polsce to skrajnie nieliczny ptak lęgowy, gniazduje tu jedynie kilkadziesiąt par. Jej pierwszy lęg na terenie kraju stwierdzono w 1981 roku na Zalewie Wiślanym. W kolejnych latach skolonizowała dolinę Wisły, a następnie Śląsk, Małopolskę, Lubelszczyznę i Pomorze Zachodnie[6].
Systematyka
edytujNie wyróżnia się podgatunków[5][7]. Dawniej niektórzy uznawali za podgatunek mewy czarnogłowej mewę reliktową (Ichthyaetus relictus syn. I. melanocephalos relictus)[5].
Morfologia
edytuj- Wygląd
- Brak wyraźnego dymorfizmu płciowego. W szacie godowej głowa czysto czarna (plama schodzi niżej na potylicę i kark, co pozwala odróżnić ją od śmieszki). Grzbiet i skrzydła, poza białymi końcami, popielate. Reszta ciała biała. Dziób i nogi czerwone, na dziobie cienka czarna pręga. Wokół oczu białe półksiężyce. W szacie spoczynkowej głowa staje się brudnobiała. Osobniki młode mają popielaty grzbiet i skrzydła, na skrzydłach znajduje się również brązowy deseń układający się w łuk, zaś ich końce są czarne z białymi plamami. Na potylicy popielata czapeczka, reszta ciała biała, poza szerokim czarnym pasem na końcu ogona. Dziób czarny, nogi różowobrązowe. Upierzenie osobników dojrzałych osiągają w 3. roku życia.
- Wymiary średnie
- długość ciała ok. 34–40 cm
rozpiętość skrzydeł ok. 100–110 cm
masa ciała ok. 215–350 g
Ekologia i zachowanie
edytuj- Biotop
- Morskie wybrzeża oraz zbiorniki śródlądowe, zarówno słodkie jak i słone. Preferuje niską roślinność, ale unika gołego piasku czy kamieni. Zimuje na morskich wybrzeżach.
- Gniazdo
- Zagłębienie w ziemi, w otoczeniu trawy. Tworzy kolonie do 1000 par, rzadko pojedyncze pary zakładają gniazda w koloniach innych mew.
- Jaja
- W ciągu roku wyprowadza jeden lęg, składając w kwietniu–maju 2–3 jaja.
- Wysiadywanie
- Jaja wysiadywane są przez okres 23–26 dni przez obydwoje rodziców. Pisklęta usamodzielniają się po 35–40 dniach.
- Pożywienie
- Głównie bezkręgowce, zarówno wodne, jak i lądowe, uzupełniane przez lądowe i wodne kręgowce.
Status i ochrona
edytujMiędzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje mewę czarnogłową za gatunek najmniejszej troski (LC – Least Concern) nieprzerwanie od 1988 roku. Liczebność populacji europejskiej (wraz z Turcją), według szacunków organizacji BirdLife International z 2015 roku, zawiera się w przedziale 236–656 tysięcy dorosłych osobników. Trend liczebności populacji uznawany jest za spadkowy[3].
W Polsce objęty ścisłą ochroną gatunkową oraz wymagający ochrony czynnej, dodatkowo obowiązuje zakaz fotografowania, filmowania lub obserwacji, mogących powodować płoszenie lub niepokojenie[8]. Liczebność populacji lęgowej na terenie kraju w latach 2013–2018 szacowano na 44–89 par[9]. Na Czerwonej liście ptaków Polski mewa czarnogłowa sklasyfikowana została jako gatunek zagrożony (EN)[6].
Zobacz też
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ Ichthyaetus melanocephalus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ Larus melanocephalus, [w:] Integrated Taxonomic Information System [dostęp 2014-03-02] (ang.).
- ↑ a b Ichthyaetus melanocephalus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Podrodzina: Larinae Rafinesque, 1815 - mewy (wersja: 2020-07-29). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2021-04-28].
- ↑ a b c Burger, J., Gochfeld, M. & Garcia, E.F.J.: Mediterranean Gull (Larus melanocephalus). [w:] del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (eds.). Handbook of the Birds of the World Alive [on-line]. 2019. [dostęp 2019-11-20].
- ↑ a b Wilk T., Chodkiewicz T., Sikora A., Chylarecki P., Kuczyński L.: Czerwona lista ptaków Polski. OTOP, Marki, 2020.
- ↑ F. Gill, D. Donsker (red.): Noddies, gulls, terns, auks. IOC World Bird List: Version 9.2. [dostęp 2019-11-20]. (ang.).
- ↑ Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 16 grudnia 2016 r. w sprawie ochrony gatunkowej zwierząt (Dz.U. z 2016 r. poz. 2183).
- ↑ Chodkiewicz T., Chylarecki P., Sikora A., Wardecki Ł., Bobrek R., Neubauer G., Marchowski D., Dmoch A., Kuczyński L.. Raport z wdrażania art. 12 Dyrektywy Ptasiej w Polsce w latach 2013–2018: stan, zmiany, zagrożenia. „Biuletyn Monitoringu Przyrody”. 20, s. 1–80, 2019.
Linki zewnętrzne
edytuj- Zdjęcia i nagrania audiowizualne. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).
- Larus melanocephalus (Mewa czarnogłowa). W: M. Gromadzki (red.): Poradniki ochrony siedlisk i gatunków Natura 2000 – podręcznik metodyczny. T. 8: Ptaki (część II). Warszawa: Ministerstwo Środowiska, 2004, s. 151–155. ISBN 83-86564-43-1.