Metoda różnic skończonych
Metoda różnic skończonych – metoda numeryczna rozwiązywania równań różniczkowych polegająca na przybliżeniu pochodnej funkcji ilorazami różnicowymi[1] w zdyskretyzowanej przestrzeni.
Wzór na pochodną z szeregu Taylora
edytujPrzy założeniu, że istnieją pochodne danej funkcji do -tej pochodnej włącznie, można ją rozwinąć w szereg Taylora:
gdzie - reszta. Przy ograniczeniu do drugiego wyrazu rozwinięcia mamy
Jeżeli wyraz jest dostatecznie mały, to pochodną funkcji w punkcie można przybliżyć ilorazem różnicowym
Przypisy
edytuj- ↑ metoda różnic skończonych, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2023-03-18] .
Bibliografia
edytuj- Z. Fortuna, B. Macukow, J. Wąsowski, Metody numeryczne Podręczniki akademickie Elektronika, informatyka, telekomunikacja, Warszawa: Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, 1982, s. 285–363.
- D. Potter, Metody obliczeniowe fizyki, fizyka komputerowa, Warszawa: PWN, 1982, s. 19–43.
- J. Szmelter, Metody komputerowe w mechanice, Warszawa: PWN, 1980, s. 205-232 (Rozdział 11. Metoda różnic skończonych).
- A. Ralston, Wstęp do analizy numerycznej, Warszawa: PWN, 1971.
Linki zewnętrzne
edytuj- Maszyna różnicowa, „DeltaMi” [dostęp 2018-10-27] (pol.).
- Metoda różnic skończonych, [dostęp 2023-06-24] (pol.).
- Waldemar Wietrzykowski , net3plus – SymP • Maszyna różnicowa – komputer specjalizowany (część I) [online], net3plus.awardspace.com, s. 4–5 [dostęp 2018-10-23] [zarchiwizowane z adresu 2018-10-24] (pol.).
Kontrola autorytatywna (numerical methods in continuum mechanics):