Medal Wybitnej Służby (Wielka Brytania)

Medal Wybitnej Służby[1], wzgl. Medal Służby Wybitnej (ang. Distinguished Service Medal, skr. D.S.M. lub DSM)[2] – do 1993 roku trzecie w kolejności, po Krzyżu Wiktorii i Medalu Dzielności Znamienitej, odznaczenie bojowe Zjednoczonego Królestwa.

Medal Wybitnej Służby
Distinguished Service Medal (DSM)
Awers
Awers
Rewers
Rewers
Baretka
Baretka
Baretka
Baretka z rozetką za kolejne nadanie
Ustanowiono

14 października 1914

Wielkość

36 mm

Kruszec

srebro

Powyżej

srebrny Medal za Odwagę Związku Południowej Afryki

Poniżej

Medal Wojskowy

Powiązane

Distinguished Service Medal (USA)

Ustanowiony przez Jerzego V 14 października 1914 roku, nadawany podoficerom i szeregowym sił zbrojnych (bez względu na rodzaj broni) Wielkiej Brytanii, Wspólnoty Brytyjskiej oraz państw sojuszniczych za czyny wybitnej odwagi w starciu z przeciwnikiem na morzu. Medal mógł być nadany wielokrotnie oraz pośmiertnie.

Odpowiednikiem w siłach lądowych był Medal Wojskowy, a w lotnictwie Medal Wybitnej Służby Lotniczej. Przed 1993 rokiem medal stanowił odpowiednik Krzyża Wybitnej Służby dla podoficerów i szeregowych. Obecnie krzyż jest nadawany wszystkim wojskowym, bez względu na stopień.

26 takich medali otrzymali Polacy za zasługi podczas II wojny światowej[2].

Medal o średnicy 36 mm jest wykonany ze srebra. Na awersie medalu znajduje się wizerunek głowy panującego otoczony napisem. Na rewersie umieszczono w trzech wierszach napis: „FOR DISTINGUISHED SERVICE”, zwieńczony koroną i otoczony wieńcem laurowym.

Wstążka składa się z dwóch ciemnoniebieskich pasków z białym pośrodku, przedzielonym ciemnoniebieskim prążkiem. Kolejne nadanie zaznaczano poprzez nałożenie na wstążkę srebrnego okucia. Na baretce umieszczana była natomiast srebrna rozetka.

Przypisy

edytuj
  1. Wiesław Bończa-Tomaszewski: Kodeks orderowy. Warszawa: Główna Księgarnia Wojskowa, 1939, s. 511.
  2. a b Tadeusz Jeziorowski: Dziękujemy Wam Polacy! Odznaczenia państw alianckich dla żołnierzy polskich. Muzeum Narodowe w Poznaniu, 1995, s. 12.

Bibliografia

edytuj