Maurice Pion
Maurice Pion (ur. 11 września 1801 w Paryżu, zm. 14 lutego 1869 w Warszawie)[1] – francuski tancerz baletowy, dyrektor baletu warszawskiego i kierownik szkoły baletowej w Warszawie, dyrektor wędrownego zespołu baletowego.
.jpg)
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Pochodzenie | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Gatunki | |
| Zawód |
tancerz, , baletmistrz |
Kariera teatralna
edytujRozpoczął karierę w teatrze "Ambigu" w Paryżu. W 1818 przybył z grupą francuskich tancerzy do Warszawy a następnie (do 1825 r.) był pierwszym tancerzem baletu warszawskiego. W 1823 r. wspólnie z Julią Mierzyńską pracował przy wystawieniu Wesela w Ojcowie jako baletmistrz. Po rocznym pobycie w Paryżu (1825-1826) powrócił do Warszawy i został mianowany dyrektorem baletu warszawskiego oraz kierownikiem szkoły baletowej. Po przejściu na emeryturę (1843) zorganizował własny zespół baletowy, wraz z którym odwiedzał różne miasta: Wilno, Mińsk Litewski, Kalisz, Mohylew, Kijów, Kiszynów, Odessę, Żytomierz i Charków. W 1847 r. nawiązał współpracę z Kajetanem Nowińskim. Od 1852 stałą siedzibą zespołu był Kijów.
Wystąpił m.in. w rolach: Merkurego (Nowa osada Terpsychory nad Wisłą), Pirrusa (Mars i Flora), Apollona (Trzy gracje). Jako baletmistrz wystawił balety: Uroczystość Flory, Myśliwi, Apollo i Midas, Młoda bohaterka, Rycerz i wieszczka, Mleczarka szwajcarska, Sylfida, Mimili, Syryjczycy, Paziowie księcia Vendome, Lucyperek, Herta, Stach i Zośka, w których również tańczył. Na scenie często posługiwał się spolszczonym imieniem: Moris lub Morys.
Praca pedagogiczna
edytujW 1833 r., będąc już kierownikiem szkoły baletowej, został wysłany przez zarząd Warszawskich Teatrów Rządowych do Paryża, gdzie przez sześć miesięcy studiował metody nauczania w tamtejszej operze. Po powrocie wdrożył nowoczesne metody nauki w szkole, które były stosowane odtąd przez kilkadziesiąt lat. Do grupy jego uczniów, wraz którymi organizował przedstawienia oparte na repertuarze nowości baletu europejskiego należeli m.in.: Eugenia Koss, Konstancja Turczynowicz, Teodora Gwozdecka, Karolina Wendt, Julia Trawna, Antoni Tarnowski, Aleksander Tarnowski i Feliks Krzesiński.
Od 1834 r. prowadził lekcje tańca również w Instytucie Maryjskim w Warszawie. W okresie pobytu w Kijowie (po 1852 r.) zorganizował szkołę baletową w tym mieście. Następnie powrócił do Warszawy i w latach 1861−1864 pracował jako nauczyciel w szkole baletowej.
Życie prywatne
edytujJego siostrą była aktorka i tancerka Eugenia Koss. W 1824 r. poślubił Aleksandrę Antoninę z Budzyńskich. Ich dzieci: Adela[2], Adolf Stanisław[3], Kornelia[4] i Władysław Stanisław[5] również były związane zawodowo z teatrem[1].
Pochówek
edytujZostał pochowany na cmentarzu Powązkowskim. Pogrzeb odbył się 17 lutego 1869 roku[6][7].
Przypisy
edytuj- ↑ a b Pion Maurice, [w:] Słownik biograficzny teatru polskiego 1765-1965, Warszawa: PWN, 1973, s. 547-548.
- ↑ Adela Pion, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby) [dostęp 2023-04-11].
- ↑ Adolf Stanisław Pion, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby) [dostęp 2023-04-11].
- ↑ Kornelia Quattrini, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby) [dostęp 2023-04-11].
- ↑ Władysław Stanisław Pion, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby) [dostęp 2023-04-11].
- ↑ Joanna Sibilska-Siudym, Maurice Pion [online], Teatr Wielki - Opera Narodowa [dostęp 2023-04-14].
- ↑ Cmentarz Powązkowski w Warszawie [online], Genealogia Polaków, 18 marca 2010 [dostęp 2023-04-14].
Linki zewnętrzne
edytuj- Maurice Pion, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby) [dostęp 2023-04-11].