Maurice Blanchot

francuski pisarz, filozof i teoretyk literatury

Maurice Blanchot fr.: mo'ʀis blɑ̃:'ʃo, (ur. 22 września 1907 w Quain w gminie Bourgogne[1] zm. 20 lutego 2003 w Le Mesnil-Saint-Denis) – francuski pisarz, filozof i teoretyk literatury, jeden z prekursorów nowej powieści. Przyjaciel Emmanuela Levinasa. Zainspirował wielu myślicieli poststrukutralistycznych, w tym Jacques'a Derridę.

Maurice Blanchot
Data i miejsce urodzenia

22 września 1907
Quain

Data i miejsce śmierci

20 lutego 2003
Le Mesnil-Saint-Denis

Narodowość

francuska

Język

francuski

Dziedzina sztuki

literatura, filozofia

Życiorys

edytuj

W latach 30. XX wieku pisał artykuły dla skrajnie prawicowej prasy, wymowa artykułów była anty-komunistyczna i anty-kapitalistyczna[1]. Niewiele wiadomo na temat jego życia w okresie II Wojny Światowej. Uratował Emanuela Levinasa przed deportacją do obozu koncentracyjnego. W tym okresie zaprzyjaźnił się z Georges'm Bataille'm[2]. Po wojnie publikował w czasopismach L’Arche (redagowaym przez Andre Gide'a, Les Temps Modernes (redagowanym przez Sartre'a), Critique (redagowanym przez Bataille'a)[2]. W latach 40. i 50 opublikował 5 powieści[2]. W latach 50. zaangażował się politycznie po stronie przeciwników generała De Gaulle'a. W 1960 roku był jednym z sygnatariuszy Manifestu 121 - listu otwartego francuskich intelektualistów, w którym wzywają do uznania prawa Algierii do niepodległości[3]. Pod koniec lat 60. wycofał się z życia publicznego, nie udzielał wywiadów, nie komentował spraw publicznych[3].

Poglądy

edytuj

Uważał, że literatura umyka definicji, pojęcie literatury ma swoje odrębne znaczenie, które nie ma nic wspólnego z moralnością czy polityką[4]. Doświadczenie czytania danego tekstu nie daje się zmieścić w słowach[5]. Choć istnieje cały przemysł literacki, teoria, krytycy, to jednak tworzone w ramach tych praktyk teksty nie wyczerpują tekstów literackich[5]. Blanchot podkreśla, że w rozumieniu tekstu kluczowe nie są intencje autora lub nasze własne doświadczenia, ale raczej autonomia samego tekstu[6].

Twórczość

edytuj

Literatura piękna

  • Thomas l'obscur (1941), wyd. polskie Tomasz Mroczny (2009)
  • L'Arrêt de mort (1948), wyd. polskie Wyrok śmierci (2021)
  • Le Très-Haut (1949)
  • Le Pas au-delà (1973)
  • La Folie du jour (1973), wyd. polskie Szaleństwo dnia (2009)
  • L'Instant de ma mort (1994)

Prace teoretyczne lub filozoficzne

  • Faux pas (1943)
  • La Part du feu (1949)
  • L'Espace littéraire (1955), wyd. polskie Przestrzeń literacka (2016)
  • L'Entretien infini (1969)
  • L'Ecriture du désastre (1980)
  • Le Livre à venir (1959)
  • De Kafka à Kafka (1981), wyd. polskie Wokół Kafki (1996)
  • Une voix venue d'ailleurs (2002)

Przypisy

edytuj

Bibliografia

edytuj

Linki zewnętrzne

edytuj