Mastodonty (Tetmajer)

Mastodonty – sonet Kazimierza Przerwy-Tetmajera^[1]^[2]^[3], ogłoszony w tomie Poezje. Seria trzecia, wydanym w 1898. Utwór rymuje się abba abba cdd eec i jest napisany trzynastozgłoskowcem ze średniówką po sylabie siódmej. Tytułowe mastodonty to wymarłe zwierzęta spokrewnione z dzisiejszymi słoniami.

Burza drzew! Pniów przepaście, ocean konarów,

Huragan życia, wulkan wzrostu i rozwoju,

Kaskady złotych liści, fontanny powoju,

Huk kwiatów pękających od słońca pożarów.

Cicho — wtem wielkie płazy dźwignęły z moczarów

Potworne łby, złociste od złotych much roju;

Jeleń, co z krysztalnego zbiegł napić się zdroju,

Stanął, nastawił uszy i pomknął przez parów.

Głuchy grzmot wybiegł z lasu dalekich zakątów,

Zadrżały drzewa, jako przed nadejściem tuczy —

Grzmot rośnie, cała ziemia dygota i huczy:

Błysnęło — to kły białe — — na kształt morskiej fali,

Co się wzburzona naprzód bez pamięci wali,

Wybiegło z głębi puszczy stado mastodontów.

Sonet Tetmajera powstał pod wpływem parnasizmu, a zwłaszcza liryki Joségo-Maríi de Heredii^[4].

Przypisy

↑ Kazimierz Przerwa-Tetmajer. culture.pl. [dostęp 2017-04-01]. (pol.).
↑ Kazimierz Przerwa-Tetmajer (1865-1940). dzieje.pl. [dostęp 2017-04-01]. (pol.).
↑ Tetmajer Kazimierz, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2017-04-01] .
↑ Parnasizm. eduteka.pl. [dostęp 2017-04-03]. (pol.).

Kazimierz Przerwa-Tetmajer: Poezye. Archive.org, 1900. [dostęp 2017-04-01]. (pol.).
Kazimierz Tetmajer: Poezje wybrane. Wyboru dokonał i wstępem opatrzył Jan Zygmunt Jakubowski. Warszawa: Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, 1969.

Kazimierz Przerwa-Tetmajer: Mastodonty. literat.ug.edu.pl. [dostęp 2017-04-03]. (pol.).
Kazimierz Przerwa-Tetmajer: Mastodonty. wolnelektury.pl. [dostęp 2017-04-03]. (pol.).