Marselan
Marselan – odmiana winorośli o ciemnej skórce, wyhodowana w 1961 przez Paula Truela z Institut National de la Recherche Agronomique we Francji[1][2]. Odmianami rodzicielskimi były popularne cabernet sauvignon i grenache[1][2]. Nazwa pochodzi od leżącej nieopodal Montpellier gminy Marseillan, gdzie mieści się eksperymentalna winnica instytutu[2].
 Marselan | |
| Gatunek |
winorośl właściwa |
|---|---|
| Pochodzenie |
Francja |
| Ważne regiony uprawy | |
| Identyfikator VIVC |
16383 |
| Przeznaczenie owoców |
wino |
| Kolor skórki |
granatowoczarny |
Charakterystyka
edytujHodowla była ukierunkowana na uzyskanie plennej odmiany o dużych jagodach – cechach cenionych w owym okresie[2]. Marselan ze swoimi niewielkimi owocami nie spełniał tych kryteriów[2]. Pierwotnie szczep był oznaczony symbolem INRA 1810-68[2]. Na fali poszukiwania odmian o wysokiej jakości i odpornych na choroby został dopuszczony do komercyjnej uprawy w 1990[2].
Marselan dojrzewa średnio późno lub późno[2]. Jagody są małe, lecz zebrane w duże grona[2]. Wina mają intensywny kolor, są aromatyczne i nadają się do starzenia[2].
Poza oficjalnymi nazwami nie zarejestrowano synonimów[1].
Rozpowszechnienie
edytujMarselan odniósł znaczny sukces jako nowa odmiana: do 2006 obsadzono szczepem 1356 ha we Francji, a już w 2009 areał wzrósł do 2375 ha[2]. Podstawowymi regionami uprawy jest Langwedocja i południowa część doliny Rodanu[2]. Produkuje się wina odmianowe oraz kupażowane[2]. Odmiana jest dozwolona w niektórych winach regionalnych z południowej Francji[3].
Winnice obsadzone marselan pojawiają się w Hiszpanii. Odmiana jest uprawiana także na ograniczoną skalę w krajach południowoamerykańskich (Brazylia, Argentyna).
Przypisy
edytuj- ↑ a b c Marselan w bazie danych Instytutu Hodowli Winorośli Geilweilerhof. [dostęp 2014-07-29]. (ang.).
- ↑ a b c d e f g h i j k l m Jancis Robinson, Julia Harding, José Vouillamoz: Wine Grapes. HarperCollinsPublishers, 2012, s. 601-602. ISBN 978-0-06-220636-7. (ang.).
- ↑ Tom Stevenson: The Sotheby's Wine Encyclopedia. Wyd. 4. Londyn: Dorling Kindersley, 2005, s. 252. ISBN 0-7566-1324-8. (ang.).