Mark Sołonin

Mark Sołonin
Марк Семёнович Солонин
Data i miejsce urodzenia	29 maja 1958 ; Kujbyszew
Zawód, zajęcie	pisarz i publicysta historyczny
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Strona internetowa

Mark Siemionowicz Sołonin, ros. Марк Семёнович Солонин (ur. 29 maja 1958 w Kujbyszewie) – rosyjski pisarz i publicysta historyczny. W latach 1987–1991 działacz opozycji demokratycznej w ZSRR.

Twórczość

Jego twórczość jest związana z frontem wschodnim II wojny światowej, na którym walczył w randze szeregowego jego ojciec, Siemion Markowicz. Specjalizuje się zwłaszcza w pierwszym okresie wielkiej wojny ojczyźnianej po rozpoczęciu 22 czerwca 1941 przez Wehrmacht operacji Barbarossa. Przebieg walk w tym okresie uznaje za katastrofę Armii Czerwonej. Dokonał między innymi zestawienia gotowości bojowej Związku Radzieckiego w 1941, wykazując, że w rzeczywistości było to państwo dużo lepiej uzbrojone od hitlerowskich Niemiec, zaś jego polityka zagraniczna w latach 1939–1941 była prowojenna. Przyczynę klęski Armii Czerwonej w pierwszych tygodniach wojny z Niemcami upatrywał w panice, masowych dezercjach i błędach w dowodzeniu, a także w nieprzychylnej stalinowskiemu państwu postawie jego obywateli.

Jego twórczość, uważana za kontynuację pionierskich, w zakresie podważania mitów propagandy ZSRR, prac Wiktora Suworowa, stoi w opozycji do wielu tez oficjalnej historiografii radzieckiej, jak i tez Suworowa^[1].

Publikacje

22 czerwca 1941, czyli jak zaczęła się wielka wojna ojczyźniana
Drohobycz 2004, pt. Бочка и обручи, или Когда началась Великая Отечественная война? ISBN 966-538-147-4

Moskwa 2006, pt. 22 июня, или Когда началась Великая Отечественная война? ISBN 5-699-15196-6

wydanie polskie: 2007 (Rebis)
23 czerwca – Dzień "M" (23 июня: "день М")
wydanie polskie: 2008 (Rebis)
Na uśpionych lotniskach (На мирно спящих аэродромах)
wydanie polskie 2009 (Rebis)
25 czerwca – Głupota czy agresja? (25 июня: Глупость или агрессия?)
wydanie polskie 2011 (Rebis)
Nic dobrego na wojnie (Нет блага на войне)
wydanie polskie 2011 (Rebis)
Pranie mózgu. Fałszywa historia Wielkiej Wojny (Мозгоимение. Фальшивая история Великой войны)
wydanie polskie 2013 (Rebis)
Czerwiec 1941. Ostateczna diagnoza (Июнь 41-го. Окончательный диагноз)
wydanie polskie 2015 (Rebis)

Zobacz też

Przypisy

↑ „Niestety, obalając stare mity, Suworow pospieszył się i zastąpił je nowymi. Okazuje się, że Armia Czerwona była wielka i potężna – ale tylko do godziny trzeciej rano 22 czerwca 1941 roku. Następnego dnia była ona już wykrwawiona i rozbrojona na skutek niespodziewanej napaści hitlerowców. Z trylogii Suworowa płynie pieśń Pierwszego Obezwładniającego Uderzenia: «W czasie niespodziewanego uderzenia radzieckich czołgistów wystrzelano jeszcze przed tym, zanim dobiegli oni do swoich czołgów, a czołgi spłonęły lub zostały zdobyte bez załóg (...) Niespodziewane uderzenie na lotniska oślepiło dywizje pancerne (...) Radzieckie samoloty rozpoznawcze nie mogą podnieść się w niebo (...) Naszemu cyklopowi wybito oko. Nasz cyklop jest ślepy. Macha on gołymi pięściami i miota się w bezsilnej złości.» I tak dalej. (...)
Przy całkowitej zewnętrznej sprzeczności i wersja Suworowa, i wersja Stalina-Chruszczowa zgodne są w jednym: przyczyny katastrofy wojennej upatrują one w liczebności i jakości czołgów i samolotów, starannie unikając wszystkiego co jest związane z działaniem (lub brakiem działań) czołgistów, artylerzystów, lotników, obsługi karabinów maszynowych i ich dowódców.
Trudno powiedzieć, czy fałszywy trop, na który Wiktor Suworow skierował rzesze swych zwolenników, był rezultatem mijania się z prawdą w dobrej wierze, czy też mamy do czynienia z zamierzoną literacką mistyfikacją. Jakkolwiek było, w ostatnich latach w literaturze historycznej dużą popularność zdobyły obie suworowowskie legendy: i ta o «pierwszym obezwładniającym uderzeniu Wehrmachtu», i ta, że klęska Armii Czerwonej spowodowana była tym, że wojska, które szkolono, wyposażono i przygotowano do prowadzenia operacji zaczepnych, zostały 22 czerwca 1941 roku zmuszone do przejścia do obrony.”
Mark Sołonin: 22 czerwca 1941, czyli jak zaczęła się Wielka Wojna Ojczyźniana. (tłum.) Tomasz Lisiecki. Poznań: Rebis, 2008, s. 20, 23. ISBN 978-83-7510-130-0.

Linki zewnętrzne

[1] „Niestety, obalając stare mity, Suworow pospieszył się i zastąpił je nowymi. Okazuje się, że Armia Czerwona była wielka i potężna – ale tylko do godziny trzeciej rano 22 czerwca 1941 roku. Następnego dnia była ona już wykrwawiona i rozbrojona na skutek niespodziewanej napaści hitlerowców. Z trylogii Suworowa płynie pieśń Pierwszego Obezwładniającego Uderzenia: «W czasie niespodziewanego uderzenia radzieckich czołgistów wystrzelano jeszcze przed tym, zanim dobiegli oni do swoich czołgów, a czołgi spłonęły lub zostały zdobyte bez załóg (...) Niespodziewane uderzenie na lotniska oślepiło dywizje pancerne (...) Radzieckie samoloty rozpoznawcze nie mogą podnieść się w niebo (...) Naszemu cyklopowi wybito oko. Nasz cyklop jest ślepy. Macha on gołymi pięściami i miota się w bezsilnej złości.» I tak dalej. (...)
Przy całkowitej zewnętrznej sprzeczności i wersja Suworowa, i wersja Stalina-Chruszczowa zgodne są w jednym: przyczyny katastrofy wojennej upatrują one w liczebności i jakości czołgów i samolotów, starannie unikając wszystkiego co jest związane z działaniem (lub brakiem działań) czołgistów, artylerzystów, lotników, obsługi karabinów maszynowych i ich dowódców.
Trudno powiedzieć, czy fałszywy trop, na który Wiktor Suworow skierował rzesze swych zwolenników, był rezultatem mijania się z prawdą w dobrej wierze, czy też mamy do czynienia z zamierzoną literacką mistyfikacją. Jakkolwiek było, w ostatnich latach w literaturze historycznej dużą popularność zdobyły obie suworowowskie legendy: i ta o «pierwszym obezwładniającym uderzeniu Wehrmachtu», i ta, że klęska Armii Czerwonej spowodowana była tym, że wojska, które szkolono, wyposażono i przygotowano do prowadzenia operacji zaczepnych, zostały 22 czerwca 1941 roku zmuszone do przejścia do obrony.”
Mark Sołonin: 22 czerwca 1941, czyli jak zaczęła się Wielka Wojna Ojczyźniana. (tłum.) Tomasz Lisiecki. Poznań: Rebis, 2008, s. 20, 23. ISBN 978-83-7510-130-0.

[1]