Marina al-Alamajn
Marina al-Alamajn - egipski kurort na wybrzeżu Morza Śródziemnego z portem jachtowym w Al-Alamajn.
Badania archeologiczne i prace konserwatorskie
edytujStanowisko archeologiczne znajduje się około 5 kilometrów na wschód od centrum Al-Alamajn i 96 kilometrów na zachód od Aleksandrii[1]. Na stanowisku znajdują się rozległe pozostałości miasta portowego z okresu grecko-rzymskiego, które funkcjonowało od II wieku p.n.e. do VI wieku n.e.[2]Pozostałości antycznego miasta odkryto w 1985 roku podczas budowy na tym terenie wioski turystycznej. W 1986 rozpoczęto wykopaliska ratunkowe z ramienia Ministerstwa Starożytności Egiptu. W latach 1987–2007 badania archeologiczne prowadził Wiktor A. Daszewski w ramach ekspedycji Centrum Archeologii Śródziemnomorskiej Uniwersytetu Warszawskiego[3]. Następnie kierownictwo projektu archeologicznego przejął Krzysztof Jakubiak[2]. Równolegle, od 1988 r. do chwili obecnej, pracowały tu kolejne polsko-egipskie ekspedycje konserwatorskie pod kierunkiem: arch. Włodzimierza Bentkowskiego (1988–1989), arch. Jarosława Dobrowolskiego (1990–1993) oraz obecna Misja Konserwatorska utworzona w 1995 roku, kierowana przez prof. Stanisława Medekszę (do 2011) i prof. Rafała Czernera z Wydziału Architektury Politechniki Wrocławskiej[3]. Projekt prowadzony jest pod auspicjami CAŚ UW przy współpracy z Wydziałem Architektury PWr oraz Egipską Najwyższą Radą Starożytności[4].
Obszar prac wykopaliskowych obejmuje nadmorski teren o długości ponad 1000 m i szerokości około 550 m. Przeprowadzone badania archeologiczne i architektoniczne pozwoliły zrekonstruować układ antycznego miasta. Nabrzeże laguny, nad którą było położone, wypełniała infrastruktura portowa. Zachowały się tam pozostałości magazynów. Na południe od strefy portowej znajdowało się centrum miasta z głównym, otoczonym portykami placem, łaźniami hellenistycznymi i rzymskimi oraz sąsiadującą z nimi bazyliką. Centrum miasta otaczały kwartały mieszkalne o gęstej zabudowie. W dalszej części stanowiska odkryto rozległe nekropole oraz drugą bazylikę (wczesnochrześcijańską)[3]. Nekropola funkcjonowała od schyłku II wieku p.n.e. do IV wieku n.e. Charakteryzuje ją stosunkowo dobry stan zachowania oraz wyjątkowa różnorodność form grobowców, odkryto kilkadziesiąt grobów różnego typu, niektóre z nich nie były wcześniej znane z terenu Egiptu lub były odkrywane w bardzo złym stanie zachowania[1].
Przypisy
edytuj- ↑ a b Daszewski, W. A. (2010). Graeco-Roman town and necropolis in Marina el-Alamein, Polish Archaeology in the Mediterranean, 20, 421–456
- ↑ a b Raport Roczny Centrum Archeologii Śródziemnomorskiej Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa: PCMA, 2016
- ↑ a b c Polsko–Egipska Misja Konserwatorska Marina el-Alamein [online], pcma.uw.edu.pl [dostęp 2019-09-30].
- ↑ Marina el-Alamein – wystawa w Muzeum Narodowym w Aleksandrii [online], pcma.uw.edu.pl [dostęp 2019-09-30].
Bibliografia
edytuj- Czerner, R., Bąkowska-Czerner, G., Grzegorek, W., Zambrzycki, P. (2017). Research and conservation in Marina el-Alamein in 2016 (Polish–Egyptian Conservation Mission). Polish Archaeology in the Mediterranean, 26/1, 85–107.
- Raport Roczny Centrum Archeologii Śródziemnomorskiej Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa: PCMA, 2016
- Daszewski, W. A. (2010). Graeco-Roman town and necropolis in Marina el-Alamein, Polish Archaeology in the Mediterranean, 20, 421–456.