Marina Hulia
Marina Hulia (ur. jako Марина Гуля[1] w 1965 w Czerkasach[2]) – polska nauczycielka i pedagożka pochodzenia białorusko-rosyjskiego.
_02.jpg) Marina Hulia (2022) | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Zawód, zajęcie |
nauczycielka, pedagożka |
| Narodowość |
polsko-białorusko-rosyjska |
| Alma Mater | |
| Małżeństwo |
Wiktor Węgłowski |
| Odznaczenia | |
 
| |
Życiorys
edytujUrodziła się w rodzinie Białorusinki i Rosjanina. Wychowywała się w Czerkasach[3]. Ukończyła studia z filologii rosyjskiej na Państwowym Uniwersytecie w Czerkasach oraz w Instytucie Profilaktyki Społecznej Resocjalizacji Uniwersytetu Warszawskiego[4]. Pracowała tam jako nauczycielka i wicedyrektorka szkoły. Ok. 1992[5]–1993[3] wyjechała do Polski, początkowo do Bydgoszczy[6]. Została zatrudniona jako nauczycielka języka rosyjskiego w XXV Liceum Ogólnokształcącym w Warszawie. Organizowała między innymi wyjazdy uczniów do Czerkas. Z inspiracji Moniki Płatek pracowała z rodzinami czeczeńskimi w Warszawie, koordynowała wolontariat więzienny w 14 jednostkach penitencjarnych okręgu warszawskiego[3]. Prowadzi od 2016 szkołę demokratyczną dla czeczeńskich uchodźców koczujących na dworcu w Brześciu. Była doradczynią ds. nauczania dzieci cudzoziemskich przy Ministerstwie Edukacji Narodowej[4][7] oraz koordynatorką międzykulturową w Społecznej Akademii Nauk w Łodzi[8].
Zamężna z Wiktorem Węgłowskim[9] – Polakiem urodzonym w Workucie, potomkiem zesłańca. Ma co najmniej jedno dziecko (córkę)[3].
Nie ma komputera i nie korzysta ze smartfona[3]. Prowadzi profil społecznościowy na Facebooku poświęcony niesieniu wsparcia uchodźcom wojennym z Czeczenii oraz Ukrainy „Dzieci z Dworca Brześć”[10].
Wyróżnienia
edytuj- Nagroda im. Ireny Sendlerowej „Za naprawianie świata” (2013)[11][7][12]
- Nagroda Specjalna Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego za Nieocenione Zasługi dla Kultury Polskiej (2006)[6]
- Nagroda im. Sergio Vieira de Mello za Zasługi dla Pokojowego Współistnienia i Współdziałania Społeczeństw, Religii i Kultur (2007)[6]
- Nagroda Fundacji im. Janiny Paradowskiej i Jerzego Zimowskiego (2016)[5]
- Odznaka Honorowa za Zasługi dla Ochrony Praw Dziecka (2017)[13]
- Nagroda im. księdza Józefa Tischnera (2020)[4]
- Nominacja do nagrody Warszawianka Roku (2021)[14]
- Nominacja do Międzynarodowej Nagrody dla Kobiet Niezwykłej Odwagi (2022)[15]
- Nominacja do nagrody im. Jana Rodowicza „Anody” (2021[16], 2023[8])
- Order Uśmiechu (2024)[17]
Publikacje książkowe
edytuj- Marina Hulia: Aschab i kawałek pizzy. Warszawa: Oficyna Wydawnicza Łośgraf, 2011, s. 94. ISBN 978-83-62726-22-6.
- Marina Hulia, Zbigniew Wojnarowski: Recydywista. Warszawa: Centrum Kształcenia Liderów i Wychowawców im. Pedro Arrupe, 2018, s. 255. ISBN 978-83-925537-5-5.
- Marina Hulia, Monika Głuska-Durenkamp: Dzieci z Dworca Brześć. Warszawa: Kosmos Kosmos, 2019, s. 256. ISBN 978-83-952349-3-4.
Przypisy
edytuj- ↑ Андрей Шарый, Денис Александрович [online], Радио Свобода, 16 września 2004 [dostęp 2021-11-22] [zarchiwizowane z adresu 2021-11-22] (ros.).
- ↑ To nie jest tkliwa historia o miłości. Spotkanie z Mariną Hulią [online], edupolis.pl [dostęp 2021-11-22] [zarchiwizowane z adresu 2020-09-20].
- ↑ a b c d e Dariusz Koźlenko, Czeczeńskie dzieci Mariny Hulii [online], gazetaprawna.pl, 5 lutego 2021 [dostęp 2021-11-22] [zarchiwizowane z adresu 2021-03-04].
- ↑ a b c Magdalena Tobik, Marina Hulia [online], Nagroda Tischnera, 28 października 2020 [dostęp 2021-11-22] [zarchiwizowane z adresu 2021-11-05].
- ↑ a b Marina Hulia laureatką IX edycji Nagrody im. Jerzego Zimowskiego! [online], Instytut Spraw Publicznych, 14 grudnia 2016 [dostęp 2021-11-22] [zarchiwizowane z adresu 2021-05-07].
- ↑ a b c Alfabet Buntu – Marina Hulia [online], Archiwum Osiatyńskiego, 30 listopada 2018 [dostęp 2021-11-22] [zarchiwizowane z adresu 2021-05-06].
- ↑ a b Marina Hulia | Nagroda Ireny Sendlerowej [online], sendler.ceo.org.pl [dostęp 2021-11-22] [zarchiwizowane z adresu 2021-03-04].
- ↑ a b Marina Hulia, Koordynatorka Międzykulturowa SAN, otrzymała nominację od Muzeum Powstania Warszawskiego do nagrody im. Jana Rodowicza "Anody" dla "Powstańców Czasu Pokoju". - Społeczna Akademia Nauk - uczelnia wyższa SAN [online], san.edu.pl, 2021 [dostęp 2024-07-13].
- ↑ Igor Nazaruk, Marina z dworca w Brześciu: Jestem nauczycielką i uczę. Nieważne, czy więźniów, czy czeczeńskie dzieci w poczekalni dworcowej [online], wysokieobcasy.pl, 1 marca 2018 [dostęp 2021-11-22].
- ↑ Dzieci z Dworca Brześć [online], www.facebook.com [dostęp 2024-07-14].
- ↑ Małgorzata Leszko, „Nie ma imigrantów, nie ma uchodźców, nie ma dzieci – są ludzie” [online], Centrum Edukacji Obywatelskiej, 7 października 2013 [dostęp 2021-11-22] [zarchiwizowane z adresu 2014-08-05].
- ↑ Nauczyciele wyróżnieni Nagrodą im. Ireny Sendlerowej „Za naprawianie świata” [online], Oficjalna strona Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, 7 października 2013 [dostęp 2021-11-22] [zarchiwizowane z adresu 2021-11-22].
- ↑ Lista odznaczonych Odznaką RPD [online], brpd.gov.pl, grudzień 2023 (pol.).
- ↑ Warszawianka Roku 2021 [online], um.warszawa.pl [dostęp 2021-11-22] [zarchiwizowane z adresu 2021-10-24].
- ↑ Nominacja do Międzynarodowej Nagrody dla Kobiet Niezwykłej Odwagi wręczona [online], Agencja Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa - Portal Gov.pl, 9 marca 2022 [dostęp 2024-07-14] [zarchiwizowane z adresu 2023-03-07].
- ↑ Finał IX edycji Nagrody im. Jana Rodowicza „Anody”, 1944.pl, 18 sierpnia 2021 [dostęp 2024-07-14] [zarchiwizowane 2024-07-13].
- ↑ Komunikat Międzynarodowej Kapituły Orderu Uśmiechu, OrderUśmiechu.pl, 15 kwietnia 2024 [dostęp 2024-07-14] [zarchiwizowane 2024-04-17].