Wikipedia

Marian Kowalski (działacz narodowy)

polski polityk i publicysta

Marian Janusz Kowalski (ur. 15 sierpnia 1964 w Lublinie[1]) – polski działacz polityczny, felietonista i kulturysta, w latach 2014–2015 wiceprezes Ruchu Narodowego. Kandydat na urząd Prezydenta RP w wyborach w 2015.

Marian Kowalski
Ilustracja
Marian Kowalski (2015)
Data i miejsce urodzenia

15 sierpnia 1964
Lublin

Zawód, zajęcie

kulturysta, polityk

Stanowisko

prezes Ruchu 11 Listopada (2018), wiceprezes Ruchu Narodowego (2014–2015)

Partia

RTR (1992–1993)
UPR (1993–2009)
RN (2015)
Ruch 11/11 (2018)

Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Życiorys

edytuj

Pochodzi z Lublina. Jego dziadek od strony matki, Stanisław Misztal, jako 16-letni ochotnik brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej. Natomiast ojciec, Janusz, walczył w polskiej wojnie obronnej we wrześniu 1939. Podczas okupacji działał w Batalionach Chłopskich[2]. W okresie Polski Ludowej został aresztowany przez Urząd Bezpieczeństwa. Od 1956 rodzice Mariana Kowalskiego, mimo wielu trudności, prowadzili prywatny sklep[3].

Od 1979 uprawiał kulturystykę. W latach 1982–1984[4] trzykrotnie zdobywał III miejsce w mistrzostwach województwa lubelskiego w kategorii +90 kg[5]. W latach 1988–1993 był szefem pierwszej lubelskiej siłowni, klubu „Samson”. W 1990 był organizatorem otwartych mistrzostw Lublina w kulturystyce[4].

Uczęszczał do I Liceum Ogólnokształcącego im. Stanisława Staszica w Lublinie, z którego został usunięty (jego nauczycielką rosyjskiego była tam Izabella Sierakowska)[6]. Po śmierci ojca w latach 1983–2002 prowadził w Lublinie sklep rodzinny, który zbankrutował. Był również założycielem Komitetu Obrony Kupców i Rzemieślników[1]. W latach 2004–2007 był ławnikiem sądu rejonowego w Lublinie[2]. Pracował także m.in. jako ochroniarz (co wiąże się z oskarżeniami o pobicie jednego z klientów[7]) i trener personalny w klubie fitness[5].

Wstąpił do utworzonej w 1992 partii Ruch Trzeciej Rzeczypospolitej, gdzie objął stanowisko szefa regionu lubelskiego. Rok później został członkiem Unii Polityki Realnej, którym był przez kilkanaście lat; w 2005 został wiceszefem lubelskich struktur partii[6]. W 2002 startował do lubelskiej rady miasta z listy Samoobrony RP[8]. Opowiadał się przeciwko akcesji Polski do wspólnot europejskich; był twórcą efemerycznej Ligi Wschodniej opowiadającej się za secesją województwa lubelskiego od państwa polskiego i zaprowadzenia tam ultraliberalnej polityki wobec biznesu.

W 2005 otwierał lubelską listę Platformy Janusza Korwin-Mikke do Sejmu[9]. W 2006 był kandydatem UPR do rady[10] oraz na prezydenta Lublina (zajmując 9. miejsce spośród 10 kandydatów)[11]. W 2009 był liderem lubelskiej listy UPR do Parlamentu Europejskiego[12]. W październiku 2009 zdobył mandat radnego lubelskiej dzielnicy Czechów Południowy[13].

Po opuszczeniu UPR, od 2010 był przez pewien czas rzecznikiem prasowym Obozu Narodowo-Radykalnego, który od tego samego roku jest jednym z organizatorów Marszu Niepodległości. W 2010 Marian Kowalski bez powodzenia kandydował do rady Lublina z listy PiS[14], a w 2011 do Sejmu z listy KNP[15]. W 2012 formacje organizujące Marsz Niepodległości (w tym jego dawna partia UPR) utworzyły Ruch Narodowy. Marian Kowalski zasiadł w powołanej w styczniu 2013 radzie decyzyjnej RN, a w 2014 kandydował z ramienia tego ugrupowania do Europarlamentu[16], do sejmiku województwa lubelskiego[17] oraz na prezydenta Lublina (zajął ostatnie miejsce spośród 5 kandydatów)[18].

W grudniu 2014 Ruch Narodowy podjął decyzję o powołaniu partii o tej samej nazwie. Marian Kowalski został jednym z jej wiceprezesów. 17 grudnia 2014 został zaprezentowany jako kandydat RN w wyborach prezydenckich w 2015[2]. Hasło, pod jakim wystartował, to „Silny człowiek na trudne czasy”[19]. W przeprowadzonych 10 maja wyborach zajął 9. miejsce spośród 11 kandydatów, zdobywając 77 630 głosów, co stanowiło 0,52% głosów ważnych[20].

W II turze opowiedział się ostatecznie nieoficjalnie za Andrzejem Dudą (RN nie udzielił poparcia żadnemu z kandydatów). Pod koniec sierpnia 2015 został odwołany z funkcji wiceprezesa RN[21]. 20 września tego samego roku wystąpił z partii[22]. W wyborach parlamentarnych w 2015 poparł partię KORWiN[23]. W listopadzie 2015 współtworzył stowarzyszenie Narodowcy RP, którego został liderem[24]. We wrześniu 2016 zakończył działalność w owym stowarzyszeniu[25].

Od 1 lutego 2016 wspólnie z pastorem Kościoła Nowego Przymierza w Lublinie Pawłem Chojeckim (także byłym działaczem Unii Polityki Realnej) prowadził codzienny program Kowalski & Chojecki na żywo w telewizji internetowej „Idź Pod Prąd”[26]. 11 listopada 2017 wraz z Pawłem Chojeckim i Andrzejem Turczynem (prezesem Ruchu Obywatelskiego Miłośników Broni, również byłym działaczem UPR) ogłosił utworzenie partii Ruch 11 Listopada[27]. Po zarejestrowaniu ugrupowania 9 lutego 2018, został jego prezesem[28]. W maju 2018 zapowiedział ubieganie się o stanowisko prezydenta Lublina w wyborach samorządowych[29]. 27 sierpnia został zarejestrowany jako kandydat na prezydenta Lublina, startując z własnego komitetu „My z Lublina”. 30 sierpnia 2018 odszedł z telewizji „Idź Pod Prąd”. Dzień później zrezygnował również z funkcji prezesa Ruchu 11 Listopada i jednocześnie z członkostwa w partii[30]. Następnie, wspólnie z żoną, założył własny kanał internetowy o nazwie „Naszym Zdaniem TV”. Pierwszy program wyemitowano 10 września 2018[31]. Kanał po kilku tygodniach przestał nadawać. W przeprowadzonych 21 października 2018 wyborach nie uzyskał mandatu radnego, a w wyborach na prezydenta uzyskał 1,54% poparcia (5. miejsce na 6 kandydatów)[32].

8 lutego 2020 podczas manifestacji w obronie rządowej reformy sądownictwa, zorganizowanej przez Kluby Gazety Polskiej, oficjalnie poparł prezydenta Andrzeja Dudę w walce o reelekcję[33]. Od wiosny 2019 zaczął pojawiać się jako komentator polityczny w TVP Info – najpierw w programie Minęła dwudziesta, a następnie w autorskich programach Michała Rachonia – #Jedziemy i #JedziemyDalej[34]. Od stycznia 2022 prowadzi swój cotygodniowy autorski program publicystyczny Zdaniem Kowalskiego na antenie Telewizji Republika, w którym w formie felietonów omawia wybrane wydarzenia społeczno-polityczne z kraju i ze świata. Od 2023 na antenie tej samej stacji współtworzy również, wraz z Markiem Jakubiakiem (Kukiz’15, FdR), program Reasumując, podsumowujący wydarzenia mijającego tygodnia. Początkowo program ten umieszczany był wyłącznie w wersji internetowej w mediach społecznościowych „Gazety Polskiej”[35][36][37][38]. Od grudnia 2023 jest stałym komentatorem wydarzeń społeczno-politycznych w programie #Jedziemy. Michał Rachoń, nadawanego w Telewizja Republika[39].

Życie prywatne

edytuj

Posiada wykształcenie podstawowe. W 2005 jego ówczesna żona Katarzyna kandydowała, podobnie jak on, do Sejmu z listy Platformy Janusza Korwin-Mikke[40]. Obecna żona, o 20 lat młodsza Agata, jest fizjoterapeutką na oddziale rehabilitacji w I Wojskowym Szpitalu Klinicznym w Lublinie[41]. W 2018 bezskutecznie kandydowała na radną Lublina z ramienia KWW „My z Lublina”[42].

Publikacje

edytuj
  • Okiem narodowca, Wydawnictwo Bollinari Publishing House, Warszawa, 2014; ISBN 978-83-63865-96-2.
  • Zwierzenia niedoszłego prezydenta, Wydawnictwo „Pod Prąd” Kościoła Nowego Przymierza w Lublinie, Lublin, 2016; ISBN 978-83-922135-0-5.

Przypisy

edytuj
  1. ↑ a b Biografia Mariana Kowalskiego. mariankowalski.pl. [dostęp 2017-06-14].
  2. ↑ a b c Marian Kowalski na prezydenta!. ruchnarodowy.org. [dostęp 2018-01-03].
  3. ↑ Marian Kowalski RODZINA: żona Agata, dziadek walczący w wojnie polsko-bolszewickiej, tata uczestnik kampanii wrześniowej. 11 lutego 2015. [dostęp 2018-01-18].
  4. ↑ a b Marian Kowalski. paco.pl. [dostęp 2015-03-31].
  5. ↑ a b Marian Kowalski. Trener personalny. jatomifitness.pl. [dostęp 2015-03-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (25 marca 2015)].
  6. ↑ a b Biografia. mamprawowiedziec.pl. [dostęp 2015-04-24].
  7. ↑ Lublin: Kandydat na prezydenta Polski sądzony za pobicie. Proces Mariana Kowalskiego. dziennikwschodni.pl, 24 kwietnia 2015. [dostęp 2015-04-08].
  8. ↑ Serwis PKW – Wybory 2002. [dostęp 2018-01-26].
  9. ↑ Serwis PKW – Wybory 2005. [dostęp 2015-03-31].
  10. ↑ Serwis PKW – Wybory 2006. [dostęp 2015-03-31].
  11. ↑ Serwis PKW – Wybory 2006. [dostęp 2015-03-31].
  12. ↑ Serwis PKW – Wybory 2009. [dostęp 2015-03-31].
  13. ↑ Biuro Prasowe UPR: Marian Kowalski: chcę bez wstydu patrzeć ludziom w oczy. salon24.pl, 22 października 2009. [dostęp 2018-08-14].
  14. ↑ Serwis PKW – Wybory 2010. [dostęp 2016-06-14].
  15. ↑ Serwis PKW – Wybory 2011. [dostęp 2015-03-31].
  16. ↑ Serwis PKW – Wybory 2014. [dostęp 2015-03-31].
  17. ↑ Serwis PKW – Wybory 2014. [dostęp 2018-09-07].
  18. ↑ Serwis PKW – Wybory 2014. [dostęp 2018-09-07].
  19. ↑ Kandydaci na prezydenta. mamprawowiedziec.pl. [dostęp 2015-05-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-05-18)].
  20. ↑ Obwieszczenie Państwowej Komisji Wyborczej z dnia 11 maja 2015 r. o wynikach głosowania i wyniku wyborów Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, zarządzonych na dzień 10 maja 2015 r.. pkw.gov.pl. [dostęp 2015-05-12].
  21. ↑ Kowalski nie jest już wiceprezesem RN. „Winnicki mnie odwołał”. kresy.pl, 29 sierpnia 2015. [dostęp 2016-09-13].
  22. ↑ Marian Kowalski odchodzi z Ruchu Narodowego. „Zostaliśmy zmarginalizowani”. kurierlubelski.pl, 21 września 2015. [dostęp 2016-09-13].
  23. ↑ Kowalski: Będę głosował na kandydatów partii KORWiN. wmeritum.pl, 21 października 2015. [dostęp 2016-09-13].
  24. ↑ Narodowcy RP – nowa inicjatywa patriotyczna. Jej twarzą Marian Kowalski. wmeritum.pl, 18 listopada 2015. [dostęp 2016-09-13].
  25. ↑ Stało się! Marian Kowalski odchodzi z Narodowców RP! Poszło o stosunek do Kościoła Katolickiego. wmeritum.pl, 10 września 2016. [dostęp 2016-09-13].
  26. ↑ Strona telewizji „Idź Pod Prąd”. [dostęp 2017-11-12].
  27. ↑ Marian Kowalski ogłasza powstanie nowej partii. „Koniec potępiania za stanie pod blokiem”. wprost.pl, 11 listopada 2017. [dostęp 2017-11-11].
  28. ↑ Partia Ruch 11 Listopada zarejestrowana!. idzpodprad.pl, 12 lutego 2018. [dostęp 2018-02-12].
  29. ↑ Marian Kowalski kandydatem na prezydenta Lublina. rp.pl, 13 maja 2018. [dostęp 2018-08-14].
  30. ↑ Marian Kowalski odchodzi z Ruchu 11 Listopada. wprost.pl, 1 września 2018. [dostęp 2018-09-07].
  31. ↑ Naszym Zdaniem TV – O co chodzi? Kto się boi ekstradycji Przywieczerskiego?. youtube.com, 10 września 2018. [dostęp 2018-09-19].
  32. ↑ Serwis PKW – Wybory 2018. [dostęp 2018-10-24].
  33. ↑ Płomienne przemówienie Mariana Kowalskiego! Ani Kroku w tył. Musimy teraz.... telewizjarepublika.pl, 8 lutego 2020. [dostęp 2020-02-08].
  34. ↑ Dominika Długosz: Językowy wandalizm Mariana Kowalskiego. Dlaczego Polskie Radio promuje bzdury?. newsweek.pl, 12 marca 2021. [dostęp 2020-03-14].
  35. ↑ Telewizja Republika rezygnuje z pasma telezakupów, Marian Kowalski z cyklem komentarzy. wirtualnemedia.pl, 31 grudnia 2021. [dostęp 2022-01-16].
  36. ↑ Nowy rok – nowa TV Republika. Od 1 stycznia Telewizja Republika 24 godziny na dobę!. tvrepublika.pl, 30 grudnia 2021. [dostęp 2022-01-16].
  37. ↑ TV Republika w nowej odsłonie! Wicenaczelna stacji: będą zmiany, ale zostają programy cenione przez widzów. niezalezna.pl, 30 grudnia 2021. [dostęp 2023-07-09].
  38. ↑ Marian Kowalski i Marek Jakubiak z programem na portalu „Gazety Polskiej”. wirtualnemedia.pl, 19 stycznia 2023. [dostęp 2024-01-13].
  39. ↑ Przyjdź na manifestację w Lublinie! Marian Kowalski: Mamy do czynienia z pełzającym przewrotem bolszewickim. niezalezna.pl, 24 stycznia 2024. [dostęp 2024-02-12].
  40. ↑ Serwis PKW – Wybory 2005. [dostęp 2018-08-31].
  41. ↑ Magda Mieśnik: Żona 20 lat młodsza – Partnerzy kandydatów na prezydenta. wp.pl, 17 kwietnia 2015. [dostęp 2018-01-16].
  42. ↑ Serwis PKW – Wybory 2018. [dostęp 2018-10-24].
Źródło: „https://pl.wiki.x.io/w/index.php?title=Marian_Kowalski_(działacz_narodowy)&oldid=74555834”