Wikipedia

Maria Hjorth

golfistka szwedzka

Maria Hjorth (ur. 15 października 1973) – szwedzka golfistka zawodowa na co dzień grająca w turniejach z cyklu LPGA Tour (pięć wygranych) oraz w mniejszym stopniu Ladies European Tour (2 wygrane). Trzykrotnie wystąpiła w reprezentacji Europy na Solheim Cup. W przeszłości rywalizowała również w szwedzkiej pierwszej lidze curlingu.

Maria Hjorth
Ilustracja
Maria Hjorth przed Women's British Open 2009
Pseudonim

Mimmi

Data i miejsce urodzenia

15 października 1973
Falun

Wzrost

1,75 m

Narodowość

szwedzka

Miejsce zamieszkania

Davenport, Floryda, USA

College

Stirling University

Kariera
Przejście na zawodowstwo

1996

Obecny Tour

LPGA Tour (od 1998), LET (od 1996)

Wygrane jako zawodowiec

11 (LPGA: 5, LET: 2, inne: 4)

Turnieje Wielkoszlemowe
Kraft Nabisco

4: 2008

LPGA Championship

2: 2008

U.S. Women's Open

T8: 1999

Women's British Open

T2: 2007

du Maurier Classic

T17: 1999

Curling
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

15 października 1973
Falun

Obywatelstwo

Szwecja

Dorobek medalowy
Mistrzostwa świata juniorów
Brąz
Oberstdorf 1992

Życie osobiste

edytuj

Pod koniec 2007 Hjorth wyszła za mąż za Shauna McBride[1]. Na początku lutego 2009 przyszło na świat ich pierwsze dziecko – córka Emily Monica[2]. W okresie porzedzającym narodziny brzemienna Hjort regularnie brała udział w turniejach sezonu 2008[3]. Maria uprawia aktywnie sport pomimo zdiagnozowanej cukrzycy[4]. Ma dwie siostry[5].

Kariera amatorska

edytuj

Hjorth zaczęła grać w golfa w wieku pięciu lat[6]. W latach 1991–1996 wygrała 23 turnieje amatorskie oraz była członkiem szwedzkiej kadry narodowej[1][7]. Hjorth jako amatorka wielokrotnie startowała na zawodowym Telia Tour. Tam jej najważniejsze osiągnięcia to dwukrotne zwycięstwa w Aspeboda Ladies Open (1991 i 1993) oraz SM Match (1993 i 1994)[8].

Kariera zawodowa

edytuj

Maria Hjorth przeszła na zawodowstwo w roku 1996, tym samym w którym ukończyła college. Pierwszy sezon spędziła grając na LET. Na wszystkie 11 startów przeszła cuta, a jej najlepszy wynik to drugie miejsce podczas Ladies’ German Open[7][9].

Sezon 1997 był ostatnim w pełni spędzonym przez Hjorth na Ladies European Tour. W jego trakcie przeszła cuta w dziesięciu turniejach spośród 12 w których wzięła udział. Najlepszym wynikiem Hjorth było drugie miejsce w Ford-Stimorol Danish Open[7][10]. W marcu 1997 miał miejsce epizod Marii Hjorth w amerykańskim kobiecym Player’s West Tour. W inauguracyjnym sezon turnieju Karl Moedl / Golf USA Women’s Classic Hjorth zagrała trzy rundy w 207 uderzeniach (-12, 8 uderzeń lepiej od najbliższych rywalek), w tym rekord pola 66 uderzeń w drugiej rundzie. Straciła jednak zwycięstwo poprzez dyskwalifikację, gdyż ostatniego dnia oddała niepodpisaną kartę[11]. Dwa tygodnie później w pełni się zrehabilitowała wygrywając Antelope Valley Rubbish Classic[12][13][14][15]. Tego samego roku zajęła czwarte miejsce w turnieju kwalifikacyjnym do LPGA Tour, co dało jej kartę do gry na tym tourze w sezonie 1998[1][16].

W debiutanckim sezonie na LPGA Tour Hjorth zagrała w 24 turniejach, z czego w 18 przeszła cuta[1]. Najlepszą pozycję zajęła we Friendly’s Classic, gdzie została sklasyfikowana na piątym miejscu ex aequo[17][18]. Tego roku sześciokrotnie zagrała również na LET, przechodząc wszystkie cuty i dwukrotnie zajmując drugie miejsce, w Evian Masters[19] oraz w Air France Madame Open[8].

Sezon 1999 przyniósł pierwsze znaczące sukcesy. Hjorth zdobyła swoje pierwsze zwycięstwo na LPGA Tour wygrywając Safeco Classic[20]. Niecałe dwa miesiące później powtórzyła sukces, triumfując z przewagą pięciu uderzeń w rozgrywanym w Japonii Mizuno Classic[21]. W całym sezonie zdobyła 408 birdie, zostając pierwszą golfistką w historii LPGA Tour, która przekroczyła próg 400 birdie[1]. Na Ladies European Tour wystąpiła w pięciu turniejach. W McDonald’s WPGA Championship była bliska wygranej, ale przegrała w dogrywce z Laurą Davies[22].

Kolejny sezon był uboższy w dobre wyniki. Najlepszym wynikiem Hjorth na LPGA Tour było drugie miejsce w Subaru Memorial of Naples, podczas którego przegrała w dogrywce z Nancy Scranton[23][24]. Na LET co prawda przeszła wszystkie pięć cutów, jednak tylko raz znalazła się w pierwszej dziesiątce[7].

W 2001 roku co prawda Hjorth nie wygrała ani razu na LPGA Tour, jednak aż czterokrotnie kończyła zawody na drugim miejscu (Evian Masters[25][26], Jamie Farr Kroger Classic[27][28], Wegmans Rochester International[29][30] oraz LPGA Corning Classic[31][32]) i dwa razy na trzecim[1]. W rezultacie pod koniec sezonu zajęła najlepsze jak dotąd w swojej karierze piąte miejsce na liście zarobków[33]. Trzecie miejsce zajęte w LPGA Championship[34] przez kolejne sześć lat było jej najlepszym wynikiem w turnieju wielkoszlemowym. Dobry występ na Evian Masters wydatnie przyczynił się do uzyskania najwyższej sumy zarobków w klasyfikacji LET, jednak tego roku tylko cztery razu zagrała w turniejach z kalendarza Ladies European Tour, przez co pierwsze miejsce w Order of Merit miało charakter tylko prowizoryczny[35].

W sezonie 2002 Hjorth dwukrotnie zajmowała drugie miejsce – za każdym razem w Europie: w Evian Masters była gorsza tylko od Anniki Sörenstam[36][37], a w WPGA Championship ustąpiła wynikiem innej swojej rodaczce Åsie Gottmo[38][39]. Udział w siedmiu turniejach z cyklu LET w połączeniu z dobrymi wynikami pozwolił Hjorth zająć drugie miejsce w klasyfikacji tego touru, w przeciwieństwie do poprzedniego roku tym razem w pełni usankcjonowane[40]. Uwieńczeniem dobrych dwóch sezonów Hjorth była kwalifikacja do drużyny reprezentantek Europy podczas Solheim Cup w 2002. W swoich trzech meczach zdobyła jeden punkt[41].

Kolejne dwa sezony Hjorth na LPGA Tour były dużo słabsze. W 2003 tylko raz zakończyła turniej w pierwszej dziesiątce, a na 22 turnieje tylko w połowie przeszła cuta[1][42]. W 2004 najlepszym miejscem było siedemnaste w State Farm Classic, a cuta przeszła tylko w 9 zawodach[43]. W rezultacie zajęła dopiero 123. miejsce na liście zarobków i pod koniec sezonu musiała walczyć o kartę na przyszły rok. Dwunaste miejsce w turnieju kwalifikacyjnym pozwoliło jej utrzymać kartę LPGA Tour na sezon 2005[44][45]. W przeciwieństwie do niepowodzeń na LPGA Tour, udział w cyklu LET przyniósł Hjorth pierwsze zwycięstwo w tourze europejskim. Sukces przyszedł podczas Ladies English Open, gdzie grając 64 podczas ostatniej rundy wyrównała rekord pola i wygrała całe zawody z przewagą sześciu uderzeń[46].

Rok 2005 przyniósł oczekiwaną odmianę w jakości gry Hjorth. Na LPGA Tour zanotowała trzecie miejsce podczas John Q. Hammons Hotel Classic[47][48], oraz przy trzech innych okazjach kończyła turniej klasyfikowana w pierwszej dziesiątce[1]. W Europie obroniła wywalczony rok wcześniej tytuł Ladies English Open[49] oraz zajęła trzecie miejsce w ANZ Ladies Masters[50]. W Order of Merit Ladies European Tour została sklasyfikowana na piątym miejscu[7]. Powrót dobrej formy pozwolił Hjorth ponownie dostąpić honoru współreprezentowania Europy w meczach Solheim Cup. Tym razem zagrała czterokrotnie, jednak tak jak i rok wcześniej zdobyła tylko jeden punkt[41].

W sezonie 2006 Hjorth utrzymała formę sprzed roku. W turnieju State Farm Classic (LPGA Tour) zajęła trzecie miejsce[51][52], będące jej najlepszym wynikiem tego roku. Podobnie na LET najlepszym wynikiem Hjorth było trzecie miejsce w Catalonia Ladies Masters[53][54].

Sezon 2007 przyniósł dalszą poprawę w grze Hjorth. Na 25 występów w turniejach LPGA Tour tylko trzy razy nie przeszła cuta[1]. Co więcej zanotowała swoje trzecie zwycięstwo, które miało miejsce w Navistar LPGA Classic[55][56]. W Women's British Open zajęła drugie miejsce ex aequo za Loreną Ochoą[57]. Na tej samej pozycji zakończyła też turniej Mizuno Classic[58][59]. W końcowej klasyfikacji LPGA Tour znalazła się na 11 miejscu – najlepszym od 2001 roku[60]. W Ladies European Tour tylko raz nie przeszła cuta[7]. W Scandinavian TPC Hosted by Annika zajęła czwarte miejsce ex aequo[61][62]. Ponownie zakwalifikowała się drużyny na Solheim Cup, podczas którego w pięciu meczach zdobyła 2,5 punktu[41].

W 2008 zaczęła od silnego akcentu w postaci dobrych startów w dwóch pierwszych turniejach wielkoszlemowych. W Kraft Nabisco Championship zajęła czwarte miejsce[63], a w LPGA Championship była bliska wygranej, jednak przegrała w dogrywce z Yani Tseng[64][65][66]. Na Ladies European Tour najlepszym wynikiem Hjorth było drugie miejsce podczas Scandinavian TPC Hosted by Annika[67] oraz trzecie w BMW Ladies Italian Open[68].

W sezonie 2009 pierwszym turniejem Hjorth po narodzinach córki był Corona Championship. W zawodach tych Maria przeszła cuta ostatecznie zajmując ex aequo 53. miejsce[69]. Po czterech kolejnych niezbyt udanych startach Hjorth zaczęła wracać do formy. W turniejach wielkoszlemowych zajęła 23. miejsce w LPGA Championship oraz 11. miejsce w British Open, zaś pod koniec sezonu udało jej się 3 razy z rzędu znaleźć w czołowej dziesiątce turnieju, wliczając 2. miejsce w Hana Bank KOLON Championship.

Kolejny rok przyniósł podobne osiągnięcia jak sezon wcześniej, zamiast równej formy dobre starty były przeplatane nieudanymi. Hjorth udało się trzykrotnie ukończyć turniej w najlepszej dziesiątce oraz wygrała wieńczący sezon LPGA Tour Championship[70].

W 2011 jak dotąd Hjorth przeszła cuta w każdym turnieju w którym brała udział, zajmując nie gorsze niż 45. miejsce. Największym sukcesem było wygranie swojego piątego w karierze turnieju LPGA: Avnet LPGA Classic[71].

Zawodowe wygrane (11)

edytuj

LPGA Tour (5)

edytuj
Legenda
Wielki szlem (0)
Pozostałe zwycięstwa LPGA Tour (5)
Lp. Data Turniej Zwycięski wynik Końcowa przewaga 2. miejsce
1. 1999-09-19 19 września 1999(dts) SAFECO Classic -17 (69-68-70-64=271) 2 uderzenia   Catriona Matthew
2. 1999-11-07 7 listopada 1999(dts) Mizuno Classic -15 (70-64-67=201) 5 uderzeń   Laura Davies,   Ku Ok-hee,   Aki Nakano,   Fumiko Muraguchi
3. 2007-09-30 30 września 2007(dts) Navistar LPGA Classic -14 (70-67-70-67=274) 1 uderzenie   Stacy Prammanasudh
4. 2010-12-05 5 grudnia 2010(dts) LPGA Tour Championship -5 (72-68-71-72=283) 1 uderzenie   Amy Young
5. 2011-05-01T00:00:00.001 1 maja 2011(dts) Avnet LPGA Classic -10 (70-74-67-67=278) 2 uderzenia   Kim Song-hee

Ladies European Tour (2)

edytuj
Lp. Data Turniej Zwycięski wynik Końcowa przewaga 2. miejsce
1. 2004-07-11 11 lipca 2004(dts) Ladies English Open -19 (66-67-64=197) 6 uderzeń   Joanne Mills
2. 2005-07-10 10 lipca 2005(dts) Ladies English Open -12 (68-69-67=204) 1 uderzenie   Minea Blomqvist

Telia Tour (3)

edytuj
Lp. Data Turniej Zwycięski wynik Końcowa przewaga 2. miejsce
1. 1996-06-02 2 czerwca 1996(dts) Delsjön Ladies Open +5 (77-72-72=221) 2 uderzenia   Helene Koch
2. 1996-06-16 16 czerwca 1996(dts) Toyota Ladies Open -6 (71-71-68=210) 11 uderzeń   Malin Landehag
3. 1996-07-28 28 lipca 1996(dts) Aspeboda Ladies Open -5 (71-71-72=214) 5 uderzeń   Linda Ericsson

Players West Tour (1)

edytuj
Lp. Data Turniej Zwycięski wynik Końcowa przewaga 2. miejsce
1. 1997-03-26 26 marca 1997(dts) A.V. Rubbish Classic E (73-71-72=216) 1 uderzenie   Sara Hallock

Wyniki w turniejach wielkoszlemowych

edytuj
Turniej 1998 1999 2000
Kraft Nabisco Championship DNP 10= CUT
LPGA Championship 16= 63= CUT
U.S. Women’s Open DNP 8= CUT
du Maurier Classic 41= 17= CUT
Turniej 2001 2002 2003 2004 2005 2006 2007 2008 2009
Kraft Nabisco Championship 24= 36= 5= CUT DNP CUT 9 4 DNP
LPGA Championship 3= 22= CUT CUT 71 39= 33= 2 23=
U.S. Women’s Open 19= CUT CUT DNP CUT 41= CUT 51= CUT
Women's British Open 25= CUT CUT 69 CUT 45= 2= 69= 11=
Turniej 2010 2011
Kraft Nabisco Championship DSQ 19=
LPGA Championship CUT
U.S. Women’s Open 28=
Women's British Open CUT

DNP = nie brała udziału.
DSQ = dyskwalifikacja
CUT = nie przeszła cuta.
„= „= ex aequo
Zielone tło dla wygranych. Żółte tło dla miejsca w pierwszej dziesiątce.

Podsumowanie wyników na LPGA Tour

edytuj
Sezon Liczba
startów		 Zrobione
cuty		 Wygrane 2. miejsca 3. miejsca Top 10 Najlepsze
miejsce		 Zarobki (USD) Pozycja na
liście zarobków		 Średnia
uderzeń
1996 1 1 0 0 0 0 25= 7.730 n.d. 72,25
1997 2 0 0 0 0 0 CUT n.d. n.d. 75,00
1998 24 18 0 0 0 3 5= 133.943 56 72,08
1999 30 28 2 1 0 7 1 572.940 11 71,08
2000 27 15 0 1 0 2 2 181.939 50 73,32
2001 29 24 0 4 2 9 2 848.195 5 71,46
2002 22 17 0 1 0 2 2= 359.194 26 72,14
2003 22 11 0 0 0 1 5= 108.512 70 73,08
2004 22 9 0 0 0 0 17= 44.074 123 74,10
2005 22 16 0 0 1 4 3= 242.371 51 72,36
2006 26 18 0 0 1 2 3= 299.634 44 72,20
2007 25 22 1 2 0 7 1 949.055 11 71,95
2008 22 20 0 1 0 4 2 588.396 31 71,77
2009 18 14 0 1 0 3 2= 428.935 32 71,02
2010 22 13 1 0 1 4 1 568.913 20 71,97
2011 8 8 1 0 0 2 1 304.874 14 71,52
† stan na 19 czerwca 2011.

Podsumowanie wyników na LET

edytuj
Sezon Liczba
startów		 Zrobione
cuty		 Wygrane 2. miejsca 3. miejsca Top 10 Najlepsze
miejsce		 Zarobki (€) Pozycja na
liście zarobków		 Średnia
uderzeń
1992 1 1 0 0 0 0 55= n.d.[a] n.d. 77,50
1993 1 1 0 0 0 0 35= n.d.[a] n.d. 75,00
1994 1 1 0 0 0 0 41= n.d.[a] n.d. 75,50
1995 1 1 0 0 0 0 16= n.d.[a] n.d. 73,50
1996 11 11 0 1 0 1 2 23.682[b] 24 73,21
1997 12 10 0 1 0 5 2 59.028 10 72,93
1998 6 6 0 2 0 3 2 116.056 3 72,36
1999 5 5 0 1 0 2 2 77.453 11 72,10
2000 5 5 0 0 0 1 8 42.194 23 72,95
2001 4 4 0 1 0 2 2 275.943 1[c] 71,06
2002 7 5 0 2 0 2 2 266.066 2[d] 72,00
2003 6 4 0 0 0 0 11= 20.260 56[e] 73.05
2004 7 6 1 0 0 1 1 44.851 25[f] 72,50
2005 8 7 1 0 1 5 1 158.525 5 71,43
2006 5 5 0 0 1 1 3= 80.173 21 70,73
2007 7 6 0 1 0 2 2= 198.283 5 72,56
2008 4 4 0 1 1 3 2= 62.336 32 70,89
2009 4 4 0 0 1 1 3 96.174 14 71,13
2010 3 2 0 0 0 0 16= 42.757 51 71,44
* stan na 19 czerwca 2011.

Osiągnięcia w Solheim Cup

edytuj
Rok Suma meczów Łączne W-P-R Pojedynki W-P-R 4somes W-P-R 4balls W-P-R Zdobyte punkty Skuteczność
W całej karierze 17 5-7-5 0-3-1 3-2-1 2-2-3 7,5 44,12%
2002 3 1-2-0 0-1-0 przegr. przeciwko K. Robbins 5&3 0-0-0 1-1-0 przegr. w parze z A. Sörenstam 2&1, wygr. w parze z I. Tinning 1up 1 33%
2005 4 1-3-0 0-1-0 przegr. przeciwko N. Gulbis 2&1 1-1-0 wygr. w parze z L. Davies 2&1, przegr. w parze z L. Davies 3&2 0-1-0 przegr. w parze z I. Tinning 3&2 1 25%
2007 5 1-1-3 0-1-0 przegr. przeciwko P. Creamer 2&1 1-0-1 wygr. w parze z G. Nocera 3&2, remis w parze z G. Nocera 0-0-2 remis w parze z A. Sörenstam, remis w parze z L. Wessberg 2,5 50%
2009 5 2-1-2 0-0-1 remis przeciwko C. Kerr 1-1-0 wygr. w parze z A. Nordqvist 3&2, przegr. w parze z A. Nordqvist 2down 1-0-1 remis w parze z C. Matthew, wygr. w parze z G. Nocera 1up 2,5 50%

Curling

edytuj

Największe osiągnięcia Hjorth w curlingu przypadają na początek lat 90. W 1990 została mistrzem Szwecji w konkurencji figurskolan[72]. Dwa lata później Eva Eriksson, która wygrała mistrzostwa kraju juniorów, zaproponowała jej pozycję rezerwowej na Mistrzostwach Świata Juniorów w Oberstdorfie[73]. Szwedki przegrały półfinał i zdobyły brązowe medale, Hjort podczas tej imprezy nie wzięła udziału w żadnym meczu. Reprezentowała Falu Curling Club.

Uwagi

edytuj
  1. ↑ a b c d Gra ze statusem amatora.
  2. ↑ Kwota w GBP.
  3. ↑ Pozycja prowizoryczna ze względu na niewystarczającą liczbę rozegranych turniejów.
  4. ↑ Klasyfikacja w sezonie 2002 oparta była na systemie punktów. Hjorth zajęła drugie miejsce z dorobkiem 6.483,65 punktów.
  5. ↑ Klasyfikacja w sezonie 2003 oparta była na systemie punktów. Hjorth zajęła 56. miejsce z dorobkiem 83,23 punktów.
  6. ↑ Klasyfikacja w sezonie 2004 oparta była na systemie punktów. Hjorth zajęła 25. miejsce z dorobkiem 221,08 punktów.

Przypisy

edytuj
  1. ↑ a b c d e f g h i Maria Hjorth Full Career Bio. LPGA Tour. [dostęp 2008-11-11]. (ang.).
  2. ↑ Bouncing baby girl for new mum Maria Hjorth. Ladies European Tour. [dostęp 2009-02-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-11-24)]. (ang.).
  3. ↑ Pregnant Hjorth shares Longs Drugs lead. Golfweek. [dostęp 2008-11-11]. (ang.).
  4. ↑ 2007 ADT Championship Maria Hjorth Profile. LPGA Tour. [dostęp 2008-12-14]. (ang.).
  5. ↑ 2007 Women’s U.S. Open Player Biography. USGA. [dostęp 2008-11-11]. (ang.).
  6. ↑ 2003 Women’s U.S. Open Player Biography. USGA. [dostęp 2008-11-11]. (ang.).
  7. ↑ a b c d e f Maria Hjorth Player Profile. Ladies European Tour. [dostęp 2008-11-11]. (ang.).
  8. ↑ a b Maria Hjorth Player Profile. golfdata.se. [dostęp 2008-11-11]. (szw.).
  9. ↑ En vinnare igen!. „Katrineholms Kuriren”. [dostęp 2008-11-19]. (szw.). 
  10. ↑ Montgomerie races to record finish. „The Independent”. [dostęp 2008-11-19]. (ang.). 
  11. ↑ Karl Moedl / Golf USA Women’s Classic. Tournament summary. Player’s West. [dostęp 2008-12-15]. (ang.).
  12. ↑ Antelope Valley Rubbish Classic. Tournament summary. Player’s West. [dostęp 2008-12-15]. (ang.).
  13. ↑ „Antelope Valley Press”, 1997-03-27. (ang.). 
  14. ↑ Brian Robin. A.V. Rubbish Classic. „Antelope Valley Press”, 1997-03-28. (ang.). 
  15. ↑ Briefly. „Daily News”. [dostęp 2008-11-11]. 
  16. ↑ Qualifying School 1990-1999. LPGA Tour. [dostęp 2008-11-19]. (ang.).
  17. ↑ Sporting Digest: Golf. „The Independent”. [dostęp 2008-12-11]. (ang.). 
  18. ↑ Maria Hjorth in the Friendly’s Classic. GolfObserver.com. [dostęp 2008-12-11]. (ang.).
  19. ↑ 1998 Evian Masters. Evian Masters. [dostęp 2008-12-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-11-19)]. (ang.).
  20. ↑ Hjorth Takes Safeco Classic. CBS News. [dostęp 2008-12-11]. (ang.).
  21. ↑ Hjorth wins Mizuno Classic. „The Independent”. [dostęp 2008-12-11]. (ang.). 
  22. ↑ Davies takes dramatic finale. BBC News. [dostęp 2008-12-11]. (ang.).
  23. ↑ GOLF: ROUNDUP; Scranton Wins Playoff To End Victory Drought. „New York Times”. [dostęp 2008-12-11]. (ang.). 
  24. ↑ Scranton Wins In Playoff. CBS News. [dostęp 2008-12-11]. (ang.).
  25. ↑ Teske prevails in Evian thriller. BBC News. [dostęp 2008-12-14]. (ang.).
  26. ↑ Alan Page. Teske captures Evian Masters. „The Independent”, 2001-06-17. [dostęp 2008-12-14]. (ang.). 
  27. ↑ Pak clinches third crown. BBC News, 2001-07-09. [dostęp 2008-12-14]. (ang.).
  28. ↑ Se Ri Pak claims third Farr Classic. CBC, 2001-07-08. [dostęp 2008-12-14]. (ang.).
  29. ↑ Ben Dobbin. Laura Davies wins 20th LPGA title. „The Independent”, 2001-06-11. [dostęp 2008-12-14]. (ang.). 
  30. ↑ Davies finally pulls out of slump. CBC, 2001-06-10. [dostęp 2008-12-14]. (ang.).
  31. ↑ John Kekis. McKay keeps hold of lead in Corning Classic. „The Independent”, 2001-05-26. [dostęp 2008-12-14]. (ang.). 
  32. ↑ John Kekis: Sweden’s Koch wins first LPGA event at Corning. CBC, 2001-05-28. [dostęp 2008-12-14]. (ang.).
  33. ↑ 2001 LPGA Official Money List. LPGA Tour. [dostęp 2008-12-14]. (ang.).
  34. ↑ Webb makes history with her heart elsewhere. „The Guardian”, 2001-06-26. [dostęp 2008-12-14]. (ang.). 
  35. ↑ 2001 LET Maria Hjorth Season Record. Ladies European Tour. [dostęp 2008-12-14]. (ang.).
  36. ↑ Sorenstam cruises to Evian Masters. CBC, 2002-06-15. [dostęp 2008-12-14]. (ang.).
  37. ↑ Sorenstam claims title. BBC News. [dostęp 2008-12-14]. (ang.).
  38. ↑ Gottmo win eclipsed by cup confusion. BBC News, 2002-08-25. [dostęp 2008-12-14]. (ang.).
  39. ↑ Martin Park: Gottmo wins at the Wales WPGA Championship. Ladies European Tour, 2002-08-25. [dostęp 2008-12-14]. (ang.).
  40. ↑ 2002 LET Points Table. Ladies European Tour. [dostęp 2008-12-14]. (ang.).
  41. ↑ a b c Solheim Cup Results. LPGA Tour. [dostęp 2008-12-14]. (ang.).
  42. ↑ 2003 Maria Hjorth Resultat. golfdata.se. [dostęp 2008-12-14]. (szw.).
  43. ↑ 2004 Maria Hjorth Resultat. golfdata.se. [dostęp 2008-12-14]. (szw.).
  44. ↑ 2004 LPGA Final Qualifying Tournament Results. LPGA Tour. [dostęp 2008-12-14]. (ang.).
  45. ↑ Martin Park: Hjorth top European at LPGA Tour School. Ladies European Tour, 2004-12-06. [dostęp 2008-12-14]. (ang.).
  46. ↑ Martin Park: It’s all Mimmi at Chart Hills. Ladies European Tour, 2004-07-11. [dostęp 2008-12-14]. (ang.).
  47. ↑ Sorenstam retains Oklahoma title. BBC News, 2005-09-19. [dostęp 2008-12-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-04-19)]. (ang.).
  48. ↑ Jeff Latzke. Sorenstam reigns again at Hammons Classic. „USA Today”, 2005-09-18. [dostęp 2008-12-14]. (ang.). 
  49. ↑ Bethan Cutler: Hjorth wins back-to-back Ladies English Opens. Ladies European Tour, 2004-07-10. [dostęp 2008-12-14]. (ang.).
  50. ↑ Martin Park: Miyazato caught in Karrie’s Webb. Ladies European Tour, 2005-02-27. [dostęp 2008-12-14]. (ang.).
  51. ↑ Sorenstam wins State Farm Classic. CBC, 2006-09-03. [dostęp 2008-12-14]. (ang.).
  52. ↑ Season-low round lifts Sorenstam to victory at State Farm. PGA Tour, 2006-09-03. [dostęp 2008-12-14]. (ang.).
  53. ↑ Nocera bags Catalonia Masters win. BBC News, 2006-07-23. [dostęp 2008-12-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-04-19)]. (ang.).
  54. ↑ Bethan Cutler: Nocera claims third victory. Ladies European Tour, 2006-07-23. [dostęp 2008-12-14]. (ang.).
  55. ↑ Hjorth halts Ochoa’s LPGA winning streak. „USA Today”, 2007-10-01. [dostęp 2008-12-14]. (ang.). 
  56. ↑ Golf: Maria Hjorth ends Lorena Ochoa’s LPGA winning streak. „International Herald Tribune”, 2007-10-01. [dostęp 2008-12-14]. (ang.). 
  57. ↑ Bethan Cutler: Ochoa crowned Ricoh Women’s British Open Champion at St Andrews. Ladies European Tour, 2006-08-05. [dostęp 2008-12-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-08-24)]. (ang.).
  58. ↑ Ueda shoots 66 for 2-stroke victory in Mizuno Classic. „USA Today”, 2007-11-04. [dostęp 2008-12-14]. (ang.). 
  59. ↑ Ueda capitalizes on double eagle to win 2007 Mizuno Classic; Becomes 16th non-LPGA member to win an LPGA event. LPGA Tour, 2007-11-04. [dostęp 2008-12-14]. (ang.).
  60. ↑ 2007 LPGA Official Money List. LPGA Tour. [dostęp 2008-12-14]. (ang.).
  61. ↑ Matthew wins TPC title in Sweden. BBC News, 2007-08-12. [dostęp 2008-12-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-04-20)]. (ang.).
  62. ↑ Matthew wins Scandinavian TPC Hosted by Annika. Ladies European Tour, 2007-08-12. [dostęp 2008-12-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-08-24)]. (ang.).
  63. ↑ Ochoa strolls to second Major success. CNN, 2008-04-07. [dostęp 2008-12-14]. (ang.).
  64. ↑ Steve DiMeglio. Rookie Tseng wins LPGA Championship in playoff. „USA Today”, 2008-06-09. [dostęp 2008-12-14]. (ang.). 
  65. ↑ Leonard Shapiro. Rookie Tseng Beats Veterans to Win LPGA. „The Washington Post”, 2008-06-09. [dostęp 2008-12-14]. (ang.). 
  66. ↑ Teenager Tseng in shock LPGA win. BBC News, 2008-06-09. [dostęp 2008-12-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-04-19)]. (ang.).
  67. ↑ Yang wins Sorenstam’s farewell event. Ladies European Tour, 2008-08-10. [dostęp 2008-12-14]. (ang.).
  68. ↑ Bethan Cutler: Eberl Wins BMW Ladies Italian Open. Ladies European Tour, 2008-07-20. [dostęp 2008-12-14]. (ang.).
  69. ↑ Final results: Corona Championship (2009). LPGA Tour. [dostęp 2009-04-27]. (ang.).
  70. ↑ Maria Hjorth Wins LPGA Tour Championship. Fox News. [dostęp 2011-06-19]. (ang.).
  71. ↑ 2011 Avnet LPGA Classic – final-round notes and interviews. LPGA Tour. [dostęp 2011-06-19]. (ang.).
  72. ↑ SM Figur Damer. Svenska Curlingförbondet. [dostęp 2009-01-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-08-20)]. (szw.).
  73. ↑ World Junior Curling Championships 1992. World Curling Federation. [dostęp 2009-01-18]. (ang.).

Linki zewnętrzne

edytuj
Źródło: „https://pl.wiki.x.io/w/index.php?title=Maria_Hjorth&oldid=74382547”