Marek Ruszczyc (ur. 1934, zm. 1992[1]) – polski pisarz, dziennikarz i reporter. W swych publikacjach książkowych zajmował się głównie problematyką historyczną.

Wybrane publikacje

edytuj
  • Andrzej Strug, Warszawa: „Książka i Wiedza”, 1962.
  • Awanturnicy i szarlatani, Warszawa: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1979.
  • Biografie spod ciemnej gwiazdy, Katowice : „Śląsk”, 1989.
  • Bohater spod Racławic, Warszawa: „Nasza Księgarnia”, 1985.
  • Dzieje rodu i fortuny Branickich, Warszawa: „Delikon”, 1991.
  • Generał Ignacy Prądzyński 1792–1850, Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1968.
  • Jak zginął Mikołaj II?, Warszawa: „Alfa”, 1991.
  • Kobiety fatalne, Warszawa: „Foox”, 1991, Warszawa: „Świat Książki”, 1999.
  • Krwawa Joanna, Widmo Rasputina, Warszawa: „Libra”, 1991.
  • Napoleon i Józefina, Warszawa: „Delikon”, 1991.
  • Niepospolite kobiety. Legenda i historia, Warszawa : „Nasza Księgarnia”, 1980 (kilka wznowień).
  • Opowieść o Orle Białym, Warszawa: „Nasza Księgarnia”, 1981, 1988.
  • Pierwszy prezydent Gabriel Narutowicz, Warszawa: „Książka i Wiedza”, 1967.
  • Polacy czasów niewoli, Warszawa: Młodzieżowa Agencja Wydawnicza, 1987.
  • Portrety ze swastyką, Warszawa, 1963.
  • Potomkowie generała, Warszawa: Wydaw. Min. Obrony Narodowej, 1986.
  • Rasputin – niekoronowany car Rosji, Warszawa: „Polonia”, 1991.
  • Romanse sprzed lat, Warszawa: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1977.
  • Strzały w „Zachęcie”, Katowice: „Śląsk”, 1987.
  • Szlakiem kosynierów, Warszawa: Państwowe Zakłady Wydawnictw Szkolnych, 1971.
  • Walerian Łukasiński, Warszawa: Państwowe Zakłady Wydawnictw Szkolnych, 1963, 1969[1].
  • Agenci i prowokatorzy. Z tajemnic carskiej Ochrany, Warszawa, 1993.

Przypisy

edytuj
  1. a b Ruszczyc, Marek (1934-1992).. bn.org.pl. [dostęp 2015-12-06].