Marek Całka
Marek Janusz Całka[1] (ur. 2 stycznia 1966 w Warszawie) – polski specjalista w tematyce krajów byłego Związku Radzieckiego, w szczególności Rosji, Ukrainy i Kaukazu Południowego, analityk Ośrodka Studiów Wschodnich i Ministerstwa Spraw Zagranicznych, dyplomata; w latach 2007–2010 ambasador Polski w Korei Południowej, w latach 2015–2019 – w Azerbejdżanie, jednocześnie akredytowany w Turkmenistanie.
.jpg)
| |
| Pełne imię i nazwisko |
Marek Janusz Całka |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
2 stycznia 1966 |
| Ambasador RP w Republice Korei | |
| Okres |
od 2007 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Ambasador RP w Republice Azerbejdżanu | |
| Okres |
od 27 lutego 2015 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
Życiorys
edytujWykształcenie
edytujUrodził się 2 stycznia 1966 w Warszawie[2]. Studiował na Wydziale Historycznym Uniwersytetu Warszawskiego[3]. W trakcie studiów w drugiej połowie lat 80. angażował się w działalność Niezależnego Zrzeszenia Studentów. Uczestniczył w przygotowaniu i przeprowadzeniu wyborów parlamentarnych w Polsce w czerwcu 1989. Studia ukończył w 1991[2] (według innego źródła – w 1990[4]), uzyskując tytuł magistra historii[2]. Tytuł jego pracy magisterskiej brzmiał: Społeczne aspekty procesu wysiedlenia Niemców z Polski po drugiej wojnie światowej. W latach 1991–1993 publikował na łamach m.in. „Przeglądu Powszechnego”, „Mówią Wieki” i „Dialogu”. Regularnie wypowiadał się także w mediach[3]. Posługuje się językami angielskim i rosyjskim[2].
Praca zawodowa
edytujW latach 1992–1993 pracował jako główny specjalista w Ośrodku Studiów Wschodnich (OSW) w Warszawie[2], gdzie specjalizował się w tematyce rosyjskiej i ukraińskiej[4]. Od września 1993[3] do 1996 był ekspertem, a następnie starszym ekspertem w Departamencie Badań Strategicznych Ministerstwa Spraw Zagranicznych. W latach 1996–1998 pełnił funkcję radcy ministra i naczelnika wydziału w Departamencie Studiów i Planowania MSZ. Od 1998 do 1999[2] (według innego źródła – od 1997[4]) pracował w stopniu radcy ministra[2] jako naczelnik Wydziału Polityki Regionalnej[4] w Departamencie Strategii i Planowania Polityki MSZ Zagranicznej (DSPPZ)[2], specjalizując się w tematyce ukraińskiej i rosyjskiej[3], w tym polityki zagranicznej Rosji i bezpieczeństwa międzynarodowego[4]. Wymieniany jako jeden z autorów koncepcji budowy ropociągu Odessa – Brody – Płock[4].
W latach 1993–1999 publikował na łamach, m.in.: „Rocznika Polskiej Polityki Zagranicznej”, „Spraw Międzynarodowych”, a także wydawnictw Polskiej Fundacji Spraw Międzynarodowych oraz Centrum Studiów Międzynarodowych[3]. Był pomysłodawcą i jednym z organizatorów polsko-rosyjskich okrągłych stołów, w których uczestniczyli politycy i naukowcy[3][4], których celem był dialog na temat bezpieczeństwa europejskiego po wstąpieniu Polski do NATO. Był wśród inicjatorów działalności Forum Polsko-Ukraińskiego[3]. Był pomysłodawcą i organizatorem projektu „Polsko-Amerykańsko-Ukraińskiej Inicjatywy Współpracy” (ang. Polish-American-Ukrainian Cooperation Initiative, PAUCI)[3][4].
W latach 1999–2000 Marek Całka był radcą i kierownikiem Wydziału Politycznego Ambasady RP w Budapeszcie[2]. Pełnił zarazem funkcję zastępcy szefa misji[3]. Od jesieni 2000[4] do 2003 pracował jako radca w Wydziale Politycznym Ambasady RP w Moskwie[3], odpowiadając za politykę energetyczną Rosji[4], problematykę rozbrojenia, nieproliferacji, kontroli i eksportu broni masowego rażenia łącznie ze środkami jej przenoszenia[5]. Od 2003[2] (według innego źródła – od 2004[3]) do 2005 pracował jako radca i I radca w DSPPZ MSZ. Tworzył analizy i prognozy na temat stosunków Rosji z krajami NATO. Był jednym z autorów pomysłu wewnątrzukraińskiego okrągłego stołu, który doprowadził do kompromisu kończącego aktywny okres „pomarańczowej rewolucji”. Jednocześnie kontynuował działalność naukową i publicystyczną, publikując swoje prace na łamach czasopisma „Polska w Europie”[3]. W 2006[2] (według innego źródła – w latach 2005–2006[3]) zajmował stanowisko doradcy sekretarza stanu[2] (według innego źródła – podsekretarza[3]) w Kancelarii Prezesa Rady Ministrów oraz pełnił obowiązki dyrektora Departamentu Spraw Zagranicznych KPRM[3] (według innego źródła od jesieni 2005 do 2006 był zastępcą dyrektora Departamentu Polityki Zagranicznej w KPRM)[5].
21 grudnia 2006 Marek Całka został mianowany przez prezydenta Lecha Kaczyńskiego ambasadorem Polski w Korei Południowej[6]. Wykonywanie obowiązków rozpoczął w 2007[2], a zakończył w lipcu 2010. W tym okresie znacząco wzrósł eksport polskich produktów rolno-spożywczych na rynek południowokoreański[3]. Od 2010[2] (według innego źródła – od lutego 2011[3]) do 2015[2] pracował jako zastępca dyrektora Departamentu Wschodniego MSZ[2], gdzie zajmował się regionami Kaukazu Południowego oraz Azji Środkowej[3]. W sierpniu 2024 został zastępcą dyrektora Departamentu Wschodniego MSZ[7].
4 listopada 2014 Marek Całka został mianowany ambasadorem Polski w Azerbejdżanie[8], jednocześnie akredytowanym w Turkmenistanie[3][9]. 27 lutego 2015 przekazał listy uwierzytelniające, oficjalnie rozpoczynając pełnienie funkcji[10]. 31 lipca 2019 zakończył kadencję[11][12]. Od 2019[13] do lutego 2020 pracował jako dyrektor Departamentu Współpracy Ekonomicznej MSZ[14]. Od 12 marca 2020 wchodził w skład rady Fundacji Fundusz Współpracy, jednak ustąpił przed końcem jej kadencji[15].
Życie prywatne
edytujMarek Całka jest żonaty, ma dziecko[2].
Przypisy
edytuj- ↑ Polish Meat Wants to Advance to Korean Market. The Seoul Times. [dostęp 2021-07-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-07-22)]. (ang.).
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q Ambasador. Ambasada Rzeczypospolitej Polskiej w Baku. [dostęp 2021-07-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-04-20)].
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s Zapis przebiegu posiedzenia komisji. Sejm Rzeczypospolitej Polskiej, 2014-08-27. [dostęp 2021-07-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-08-06)].
- ↑ a b c d e f g h i j Biuletyn… ↓, s. 3.
- ↑ a b Biuletyn… ↓, s. 4.
- ↑ Lech Kaczyński: Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 21 grudnia 2006 r. w sprawie mianowania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej nr Z.110-49-2006. prawo.pl, 2006-12-21. [dostęp 2021-07-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-07-22)].
- ↑ Departament Wschodni, Ministerstwo Spraw Zagranicznych - Portal Gov.pl [dostęp 2024-08-20] [zarchiwizowane 2024-08-20].
- ↑ Bronisław Komorowski: Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 4 listopada 2014 r. w sprawie mianowania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej nr 110-37-2014. prawo.pl, 2014-11-04. [dostęp 2021-07-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-07-22)].
- ↑ Bronisław Komorowski: Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 4 listopada 2014 r. w sprawie mianowania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej nr 110-38-2014. prawo.pl, 2014-11-04. [dostęp 2021-07-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-07-22)].
- ↑ Ilham Aliyev received the credentials of the newly-appointed Polish Ambassador. Prezydent Republiki Azerbejdżanu, 2015-02-27. [dostęp 2021-07-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-03)]. (ang.).
- ↑ Andrzej Duda: Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 17 maja 2019 r. w sprawie odwołania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej nr 110.14.2019. prawo.pl, 2019-05-17. [dostęp 2021-07-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-07-22)].
- ↑ Andrzej Duda: Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 17 maja 2019 r. w sprawie odwołania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej nr 110.15.2019. prawo.pl, 2019-05-17. [dostęp 2021-07-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-07-22)].
- ↑ Organigram funkcjonalny Ministerstwa Spraw Zagranicznych. gov.pl, 2019-10-01. [dostęp 2021-07-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-07-22)].
- ↑ Organigram funkcjonalny Ministerstwa Spraw Zagranicznych. gov.pl, 2020-02-10. [dostęp 2021-07-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-02-13)].
- ↑ Skład Rady Fundacji w latach 2020–2023. Fundacja Fundusz Współpracy. [dostęp 2021-07-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-07-22)].
Bibliografia
edytuj- Biuletyn z posiedzenia: Komisji Spraw Zagranicznych (nr 51). „Biuletyn”. Nr 1084/V kad., s. 7, 2006-09-08. Kancelaria Sejmu – Biuro Komisji Sejmowych. ISSN 1230-7289. [dostęp 2021-07-22].