Marcin Różalski

polski kickbokser, zawodnik muay thai i mieszanych sztuk walki (MMA)

Marcin Różalski (ur. 29 lipca 1978 w Płocku[1]) − polski zawodowy kick-bokser, zawodnik muay thai i mieszanych sztuk walki (MMA) wagi ciężkiej, mistrz świata organizacji ISKA z 2007 i WKA z 2008 w formule K-1. Były międzynarodowy mistrz KSW wagi ciężkiej z 2017 roku.

Marcin Różalski
ilustracja
Pseudonim

Płocki Barbarzyńca
Różal

Data i miejsce urodzenia

29 lipca 1978
Płock

Obywatelstwo

Polska

Wzrost

188 cm

Masa ciała

110 kg

Styl walki

MMA, boks tajski, kick-boxing

Debiut

kick-boxing – 2004
MMA – 2011

Federacja

KSW

Kategoria wagowa

ciężka

Klub

Różal Team

Bilans walk zawodowych[a]
Liczba walk

kick-boxing – 33
MMA – 11

Zwycięstwa

kick-boxing – 22
MMA – 7

Przez nokauty

kick-boxing – 12
MMA – 4

Przez poddania

MMA – 2

Przez decyzje

kick-boxing – 9
MMA – 1

Porażki

kick-boxing – 9
MMA – 4

Remisy

kick-boxing – 2

  1. Bilans walk aktualny na 12 października 2024.
Strona internetowa

Kariera w kick-boxingu

edytuj

Jako amator był wielokrotnym medalistą mistrzostw Polski i Europy. W 2004 roku rozpoczął zawodowe starty w K-1[2], dochodząc do półfinału pierwszego Grand Prix Polski w tejże formule. 25 października 2004, przegrał w Paryżu, z wielokrotnym mistrzem świata i Europy w boksie tajskim Cheickiem Kongo przez TKO w 3. rundzie. 18 grudnia 2004 roku, na gali K-1 MAX Spain 2004, w hiszpańskiej Guadalajarze, wygrał przez TKO z zawodnikiem gospodarzy Damianem Garcią.

27 lutego 2005 przegrał na punkty z Przemysławem Saletą, natomiast w październiku tego samego roku został zawodowym mistrzem Polski w boksie tajskim, nokautując Krzysztofa Misiaczyka w 2. rundzie[3][4].

17 lutego 2006 doszedł do finału turnieju K-1 European League w Budapeszcie, jednak nie wystąpił w nim z powodu kontuzji, której nabawił się w wygranym, półfinałowym starciu z Ante Varnicą. Na początku marca tego samego roku, wygrał drugą edycję Grand Prix Polski, pokonując wszystkich rywali przed czasem, w tym Rafała Petertila w finałowej walce.

13 maja 2006 pokonał amerykańskiego zawodnika Ricka Roufusa jednogłośnie na punkty[5]. W kwietniu 2007 roku, przegrał z Białorusinem Siarhiejem Hurem, odpadając z turnieju K-1 Italy Oktagon.

3 marca 2007 podczas gali Angels of Fire w Płocku, zdobył zawodowe mistrzostwo świata federacji ISKA (zasady orientalne / K-1). W walce o tytuł pokonał przez techniczny nokaut Turka Yahayę Gulaya[6].

9 czerwca 2007, przegrał w finale K-1 Poland Grand Prix z Łukaszem Jaroszem przez TKO w drugiej rundzie przez niskie kopnięcia[7].

8 marca 2008 (Angels of Fire III) został drugi raz w zawodowej karierze mistrzem świata, tym razem organizacji WKA w formule K-1. Tym razem pokonał po 5 rundach przez decyzję sędziów obrońcę tytułu, reprezentującego Szwajcarię Mitata Tahirsylaja[8].

W maju 2009 roku po raz pierwszy wystąpił w oficjalnym turnieju prestiżowej organizacji K-1, zaliczanym do cyklu World GP − K-1 World Grand Prix 2009 w Łodzi. W ćwierćfinale znokautował specjalistę taekwondo, Koreańczyka Park Yong-soo, jednak musiał się później wycofać z udziału w półfinale z powodu kontuzji ręki[9].

W listopadzie 2017 roku zakończył współpracę z KSW, wiążąc się z organizacją DSF Kickboxing Challenge, gdzie po prawie dziewięciu latach powróci do startów w kickboxingu[10].

13 kwietnia 2018 na gali DSF Kickboxing Challenge 14 w Warszawie, zrewanżował się po latach Peterowi Grahamowi za porażkę na zasadach MMA 2014 roku z gali KSW 28[11].

18 czerwca 2022 podczas gali KSW 71: Ziółkowski vs. Rajewski przegrał przez TKO (cztery nokdauny) w drugiej rundzie z doświadczonym Errolem Zimmermanem[12]. Pojedynek odbył się na zasadach K-1, jednak w małych rękawicach[13].

11 października 2024 podczas walki wieczoru wydarzenia Strike King 3 w Piotrkowie Trybunalskim zmierzył się z Mariuszem Wachem[14]. O wyniku walki zadecydowali sędziowie, którzy nie przyznali zwycięstwa żadnemu z zawodników i orzekli remis[15]. Po walce ogłosił zakończenie sportowej kariery[16].

Kariera MMA

edytuj

W listopadzie 2010 roku podpisał kontrakt z organizacją Konfrontacja Sztuk Walki na występy w mieszanych sztukach walki (MMA)[17].

Zadebiutował 19 marca 2011 roku podczas gali KSW 15 w Warszawie, gdy pokonał przez techniczny nokaut Marcina Bartkiewicza (walka została przerwana z powodu rozcięcia na głowie Bartkiewicza)[18].

Dwa miesiące później, na KSW 16 Różalski po raz kolejny tryumfował z powodu kontuzji rywala, gdy walczący z nim Rosjanin Siergiej Szemietow doznał urazu ręki[19].

25 lutego 2012 roku w walce wieczoru na gali KSW 18: Unfinished Sympathy przegrał w pierwszej rundzie z Holendrem Valentijnem Overeemem[20][21] Jego pierwotnym rywalem na tym wydarzeniu miał być Jérôme Le Banner, jednak ten na kilka dni przed walką wycofał się z powodu kontuzji torebki stawowej[22].

28 września 2013 roku na KSW 24: Starcie Gigantów poddał innego kickboksera Pawła Słowińskiego duszeniem zza pleców w 1. rundzie[23][24]. Po walce został nagrodzony przez organizację pierwszym bonusem finansowym za najlepsze poddanie wieczoru[25].

22 marca 2014 roku podczas KSW 26: Materla vs. Silva III zmierzył się z Nickiem Rossboroughem[26]. W drugiej rundzie zwyciężył przez techniczny nokaut[27].

4 października 2014 roku na KSW 28: Fighters Den przegrał przez poddanie z Peterem Grahamem z powodu kontuzji kolana. Przed walką 27 maja 2016 z Mariuszem Pudzianowskim waga Różalskiego wynosiła 114,8 kg[28].

27 maja 2016 na KSW 35: Khalidov vs. Karaoglu zmierzył się z byłym strongmanem, Mariuszem Pudzianowskim[29]. W drugiej rundzie zwyciężył przez poddanie[30]. Różalski za swój występ został wyróżniony drugim bonusem w kategorii poddanie wieczoru[31].

Rok później 27 maja 2017 podczas KSW 39, które odbyło się na Stadionie Narodowym znokautował ówczesnego mistrza KSW wagi ciężkiej Fernando Rodriguesa Jr. w 16 sekundzie starcia, odbierając mu tym samym mistrzostwo[32]. Jak sam wyznał, cała akcja, która można było zobaczyć w oktagonie była trenowana specjalnie pod rywala[33]. Po zwycięstwie i zdobyciu pasa mistrzowskiego Różalski ogłosił niemal od razu, że pas zostanie zwakowany ze względu na brak jego [Różalskiego] zainteresowania pasami. Oficjalnie pas zwakował w lipcu, wręczając go właścicielowi federacji KSW, Maciejowi Kawulskiemu[34].

1 marca 2019 roku zakończył sportową karierę[35]. 7 września 2020 na oficjalnym kanale KSW (na serwisie YouTube) został opublikowany film pt. „On wraca...”, który miał sugerować powrót Różala do klatki KSW[36]. Trzy następne dni później na ten kanał zostało dodane kolejne wideo, potwierdzające powrót Różalskiego, jednak nie do największej polskiej organizacji, a do nowo powstałej Genesis, w której stoczył pojedynek na gołe pięści[37].

W czerwcu 2002 roku w Płocku stoczył jedyną w swej karierze zawodową walkę bokserską, gdy pokonał przez techniczny nokaut w 3. rundzie Pawła Newazila[38].

Boks na gołe pięści

edytuj

23 października 2020 roku w powrocie do walk stoczył swój pierwszy pojedynek w formule boksu na gołe pięści(inne języki) z możliwością używania uderzeń łokciami, podczas pierwszej gali nowo powstałej organizacji Genesis[39][40]. Walkę przegrał z byłym mistrzem UFCJoshem Barnettem, gdyż nie był zdolny wyjść do trzeciej rundy[41].

Osiągnięcia

edytuj
  • 6-krotny amatorski mistrz Polski w kickboxingu
  • amatorski wicemistrz Europy w kickboxingu
  • 2005: zawodowy mistrz Polski w boksie tajskim
  • 2006: K-1 European League − finalista turnieju
  • 2006: II Grand Prix Polski − 1. miejsce w turnieju wagi ciężkiej
  • 2007: międzynarodowy mistrz Polski w wadze ciężkiej, formuła K-1[43]
  • 2007: mistrz świata ISKA w wadze ciężkiej, formuła K-1
  • 2007: K-1 Poland Grand Prix − finalista turnieju wagi ciężkiej
  • 2008: mistrz świata WKA w wadze superciężkiej, formuła K-1
  • 2009: ćwierćfinalista K-1 World Grand Prix 2009 w Łodzi

Lista zawodowych walk w kick-boxingu

edytuj

Lista zawodowych walk w MMA

edytuj
Wynik Bilans Przeciwnik (bilans przed walką) Rozstrzygnięcie Runda Czas Rozgrywki Data Miejsce Uwagi
Wygrana 7-4   Fernando Rodrigues Jr. (11-2) KO (lewy i prawy sierpowy) 1 0:16 KSW 39: Colosseum 27.05.2017   Warszawa Zdobył międzynarodowe mistrzostwo KSW w wadze ciężkiej. Bonus za nokaut wieczoru
Wygrana 6-4   Mariusz Pudzianowski (9-4. 1 NC) Poddanie (duszenie gilotynowe) 2 1:46 KSW 35: Khalidov vs. Karaoglu 27.05.2016   Gdańsk/Sopot Bonus za poddanie wieczoru
Przegrana 5-4   James McSweeney (14-13) Poddanie (duszenie zza pleców) 1 2:16 KSW 32: Road to Wembley 31.10.2015   Londyn
Przegrana 5-3   Peter Graham (10-7) Poddanie (kontuzja kolana) 2 0:43 KSW 28: Fighters Den 04.10.2014   Szczecin
Wygrana 5-2   Nick Rossborough (24-17) TKO (ciosy pięściami) 2 4:36 KSW 26: Materla vs. Silva III 22.03.2014   Warszawa
Wygrana 4-2   Paweł Słowiński (1-0) Poddanie (duszenie zza pleców) 1 4:32 KSW 24: Starcie Gigantów 28.09.2013   Łódź Bonus za poddanie wieczoru
Wygrana 3-2   Rodney Glunder (24-19-3) Decyzja (jednogłośna) 3 5:00 KSW 20: Symfonia Walki 15.09.2012   Gdańsk/Sopot
Przegrana 2-2   Salimgiriej Rasułow (8-5) Decyzja (jednogłośna) 3 3:00 Draka 7 26.05.2012   Władywostok Specjalne zasady − walka w parterze tylko do 30 sekund
Przegrana 2-1   Valentijn Overeem (32-29) Poddanie (klucz na stopę) 1 2:25 KSW 18: Unfinished Sympathy 25.02.2012   Płock
Wygrana 2-0   Siergiej Szemietow (6-6) TKO (kontuzja ręki) 1 1:05 KSW 16: Khalidov vs. Lindland 21.05.2011   Gdańsk/Sopot
Wygrana 1-0   Marcin Bartkiewicz (2-2) TKO (rozcięcie) 2 1:51 KSW 15: Współcześni Gladiatorzy 19.03.2011   Warszawa Debiut w MMA

Lista walk w boksie

edytuj
Wynik Bilans Przeciwnik (bilans przed walką) Rozstrzygnięcie Runda Data Miejsce Uwagi
Wygrana 1-0   Paweł Newazil (0-0) TKO 3 22.06.2002   Płock Debiut w boksie

Lista walk w boksie na gołe pięści

edytuj
Wynik Bilans Przeciwnik (bilans przed walką) Rozstrzygnięcie Runda Czas Rozgrywki Data Miejsce Uwagi
Przegrana 0-1   Josh Barnett (0-0) TKO (niezdolność do kontynuowania walki) 2 3:00 Genesis 1: Różal vs. Barnett 23.10.2020   Łódź Debiut w boksie na gołe pięści. Main Event

Inne informacje

edytuj

W 2020 roku wraz z Bartoszem Fabińskim wziął udział w reality showAmeryka Express[44][45].

W maju 2024 roku zapowiedział wydanie swojej biografii. Za pracę nad merytoryczną formą treści zawartych w książce odpowiada reporter Jarek Świątek[46]. Sprzedaż książki pt. „Różal - Instrukcja Samodestrukcji” wystartowała we wrześniu[47].

Przypisy

edytuj
  1. Marcin Różalski ("Różal") | MMA Fighter Page [online], Tapology [dostęp 2019-03-07] (ang.).
  2. Marcin Różalski walczy w K1. sport.pl, 5 marca 2004. [dostęp 2011-01-31].
  3. Saleta vs Różalski 1:0 [online], www.sfd.pl [dostęp 2024-10-17] (pol.).
  4. Przemyslaw Saleta vs Marcin Rozalski K1 [low quality]. Primitive 911 2016-04-23. [dostęp 2024-10-17].
  5. Marcin Różalski vs Rick Roufus. RoughBoyPL 2016-10-05. [dostęp 2024-10-17].
  6. Andrzej Zarębski: Marcin Różalski zawodowym mistrzem świata. gazeta.pl, 4 marca 2007. [dostęp 2011-01-31].
  7. Arkadiusz Hnida, Z tym gościem Różal stoczył jedną z najcięższych walk! To była prawdziwa wojna! [WIDEO] [online], MMA PL, 19 listopada 2020 [dostęp 2024-10-17] (pol.).
  8. Andrzej Zarębski: Marcin Różalski po raz drugi mistrzem świata. gazeta.pl, 9 marca 2008. [dostęp 2011-01-31].
  9. Marcin Różalski vs. Yong Soo Park, K-1 | Kickboxing Bout [online], Tapology [dostęp 2024-10-12] (ang.).
  10. Mistrz wagi ciężkiej odchodzi z KSW!. sport.pl, 2017-11-03. [dostęp 2018-04-12]. (pol.).
  11. DSF 14: rewanż po latach, Marcin Różalski pokonał Petera Grahama [online], Onet Sport, 14 kwietnia 2018 [dostęp 2019-01-29] (pol.).
  12. Marcin Różalski przegrywa przez nokaut w historycznej walce na gali KSW 71 [online], Sport.pl [dostęp 2022-06-19] (pol.).
  13. Antoni Zubek, Marcin Różalski vs Errol Zimmerman. Ikona kickboxingu rywalem Różala na KSW 71 w Toruniu [online], Silesion.PL, 6 czerwca 2022 [dostęp 2022-06-19] (pol.).
  14. Michał Tkaczuk, Marcin Różalski powraca! Były mistrz KSW zawalczy z Mariuszem Wachem na Strike King 3 [online], MMA Rocks, 10 września 2024 [dostęp 2024-09-10] (pol.).
  15. Artur Babicz, Różalski - Wach: Obaj poszli na całość, zaskakujący werdykt [online], sportowefakty.wp.pl, 12 października 2024 [dostęp 2024-10-12] (pol.).
  16. Bartosz Cieśla, Strike King 3: Marcin Różalski i Mariusz Wach remisują po rewelacyjnej ringowej wojnie [online], MMA PL, 11 października 2024 [dostęp 2024-10-12] (pol.).
  17. Marcin Różalski w MMA [online] [dostęp 2017-01-10].
  18. KSW 15 – wyniki i relacja. mmarocks.pl, 20 marca 2011. [dostęp 2011-03-20].
  19. KSW 16 – wyniki i relacja. mmarocks.pl, 21 maja 2011. [dostęp 2011-05-22].
  20. KSW18: Valentijn Overeem nowym rywalem Marcina Różalskiego [online], Onet Sport, 23 lutego 2012 [dostęp 2024-10-17] (pol.).
  21. KSW 18: Unfinished Sympathy – wyniki i relacja.. mmarocks.pl, 26 lutego 2012. [dostęp 2012-02-26].
  22. KSW18: Jerome Le Banner nie wystąpi na gali w Płocku [online], Onet Sport, 23 lutego 2012 [dostęp 2024-10-17] (pol.).
  23. Paweł Słowiński rywalem Marcina Różalskiego na gali KSW 24 – FIGHT24.PL – MMA i K-1, UFC [online] [dostęp 2023-01-28] (pol.).
  24. KSW 24 – Starcie Gigantów wyniki na żywo – FIGHT24.PL – MMA i K-1, UFC [online] [dostęp 2023-01-28] (pol.).
  25. KSW 24: Właściciele federacji przyznali bonusy [online], sport.interia.pl [dostęp 2024-10-17] (pol.).
  26. Wojslaw Rysiewski Venom, Bedorf i Guelmino poza KSW 26, Różalski vs Rossborough, Kowalewicz vs. Grecicho w głównej karcie [online], mmarocks.pl/, 19 marca 2014 [dostęp 2024-10-17] (pol.).
  27. Wirtualna Polska Media, KSW 26: Materla obronił tytuł, Różalski znokautował rywala! [online], sportowefakty.wp.pl, 23 marca 2014 [dostęp 2023-01-28] (pol.).
  28. KSW 35: Publiczność dopisała. Zobacz ważenie przed galą w Ergo Arenie! (wideo). sportowefakty.wp.pl, 27 Maja 2016. [dostęp 2016-05-27].
  29. Mariusz Pudzianowski vs. Marcin Różalski na KSW 35 [online], Lowking.pl [dostęp 2023-01-28] (pol.).
  30. Wirtualna Polska Media, KSW 35: Nieprawdopodobne zwycięstwo Marcina Różalskiego! "Różal" poddał "Pudziana"! [online], sportowefakty.wp.pl, 28 maja 2016 [dostęp 2023-01-28] (pol.).
  31. Krystian Młynarczuk, Poznaliśmy bonusy po KSW 35 - wyróżniono aż pięciu zawodników! [online], MMA PL, 30 maja 2016 [dostęp 2024-10-17] (pol.).
  32. KSW 39: Colosseum – wyniki na żywo. mmarocks.pl, 2017-05-27. [dostęp 2017-05-28].
  33. Marcin Różal Różalski KSW 39 – extremehobby [online], extremehobby.eu [dostęp 2017-10-20] (pol.).
  34. Kacper Sosnowski, Marcin Różalski dla Sport.pl, 11 września 2017.
  35. Marcin Różalski zakończył karierę? Różal wrzucił wymowne WIDEO [online], sport.se.pl [dostęp 2019-03-07].
  36. KSW, On wraca... [online], 7 września 2020.
  37. KSW, Różal wraca! | Genesis [online], 10 września 2020.
  38. boxer: Marcin Rozalski. boxrec.com. [dostęp 2011-01-31]. (ang.).
  39. KSW, Różal wraca! | Genesis [online], 10 września 2020.
  40. KSW, Różal kontra Josh Barnett na gołe pięści! | GENESIS [online], 30 września 2020.
  41. Krzysztof Kordys, Genesis: Marcin Różalski pokonany przez Josha Barnetta! Były mistrz UFC zwycięzcą walki wieczoru! | MMA ROCKS [online], MMA Rocks!, 23 października 2020 [dostęp 2020-10-23] (pol.).
  42. Najważniejsze osiągnięcia sportowe w okresie 2003–2006. dane.plock.eu.
  43. Night of Glory - Łukasz JArosz obronił tytuł!!!. rabka.eu. (pol.).
  44. Mateusz Paczkowski, Marcin Różalski i Bartosz Fabiński wystąpią w popularnym programie "Ameryka Express" w TVN [online], MMA PL, 12 grudnia 2019 [dostęp 2024-01-27] (pol.).
  45. Marcin Różalski i Bartosz Fabiński odpadli z Ameryka Express, ale mogą wrócić do programu! [online], tvn.pl, 25 marca 2020 [dostęp 2024-01-27] (pol.).
  46. Różal zapowiada biografię, ujawnia pierwsze szczegóły dotyczące książki! [online], myMMA.pl - MMA News, UFC, KSW, GROMDA, 11 maja 2024 [dostęp 2024-05-11] (pol.).
  47. Książka Różala w sprzedaży! Limitowana oferta z autografem byłego mistrza KSW [online], myMMA.pl - MMA News, UFC, KSW, GROMDA, 16 września 2024 [dostęp 2024-09-18] (pol.).

Linki zewnętrzne

edytuj