Marcin Czuryło
Marcin Czuryło herbu Korczak (zm. po 1610) – działacz szlachecki, poseł na sejm, działacz różnowierczy, właściciel Błażkowiej.
 Korczak | |
| Rodzina | |
|---|---|
| Data śmierci |
po 1610 |
| Ojciec |
Mikołaj Czuryło |
| Matka |
Regina Ligęza |
| Żona |
Anna Jazłowiecka |
| Dzieci |
Jerzy |
Życiorys
edytujBył synem Mikołaja Czuryły i Reginy z Ligęzów, siostry kasztelana wiślickiego Mikołaja[1]. Poślubił Annę Jazłowiecką, córkę Jerzego Jazłowieckiego, wojewody podolskiego – ich dzieci stały się z czasem dziedzicami obszernych, ale zniszczonych majątków rodziny Jazłowieckich[2].
Karierę robił w wojsku, na sejmie 1587 roku został mianowany rotmistrzem, za udział w kampanii połockiej. Wcześniej w 1583 roku otrzymał tytuł dworzanina królewskiego.
Był kalwinistą, podobnie jak żona w Błażkowej utrzymywał zbór kalwiński, w 1603 roku synod upominał go o obsadzenie go pastorem.
W małżeństwie z Jazłowiecką miał kilkoro dzieci:
- Annę żonę Stanisława Kaszowskiego, potem Jana Odrzywolskiego
- Katarzynę, żonę Stanisława Kunata, potem Jana Bogusza
- Jerzego
- Mikołaja, stolnika sanockiego od 1625, który przeszedł na katolicyzm
- Marcina (zm. po 1623), żonatego z Barbarą Firlejówną, córką Andrzeja Firleja potem z Katarzyną Bolestraszycką
- Andrzeja (zm. po 1625 / prz.1632), podczaszy halicki żonatego z Marianną Przerębską.
Opiekunem jego syna Andrzeja podczas podróży na Uniwersytet w Bazylei i Francji w 1610 roku był Maciej Vorbeck-Lettow[3]. Marcin i Andrzej pozostali przy kalwinizmie jeszcze w 1625.[4]
Rodzina Czuryłów wygasła w linii męskiej na jego wnukach (synach Mikołaja) i majątki przeszły w ręce innych rodzin.
Przypisy
edytuj- ↑ Zbigniew Anusik, Kasztelana sandomierskiego Mikołaja Spytka Ligęzy (ok. 1563–1637) sprawy rodzinne i majątkowe. Przyczynek do genealogii i dziejów gorzyckiej linii rodziny Ligęzów herbu Półkozic, w: Przegląd Nauk Historycznych, R. XXI, nr 1 (2022), s. 96-97.
- ↑ Polona [online], polona.pl [dostęp 2020-08-28].
- ↑ Maciej Vorbek-Lettow, Skarbnica Pamięci, Ossolineum, 1968, s. 38–39.
- ↑ Akta Synodów Różnowierczych t. III, s. 255, 424.