Marcin Bornus-Szczyciński

Marcin Bornus-Szczyciński (ur. 1951) – jeden z pionierów wykonawstwa wokalnej muzyki barokowej w Polsce, założyciel zespołu Bornus Consort.

Marcin Bornus-Szczyciński

Data urodzenia	1951
Typ głosu	tenor
Gatunki	muzyka barokowa
Zawód	śpiewak
Zespoły
Bornus Consort

Życiorys

Ukończył studia na Wydziale Nauk Ekonomicznych Uniwersytetu Warszawskiego. Przez cztery lata pracował jako asystent na Wydziale Zarządzania UW, następnie wybrał wolny zawód artysty muzyka. W 1986 w ramach stypendium rządu francuskiego odbył kurs mistrzowski w Konserwatorium w Paryżu.

Założyciel zespołu Bornus Consort (1981), który powstał w odpowiedzi na zamówienie redakcji muzyki dawnej Polskiego Radia i jako pierwszy w Polsce podjął próbę rekonstrukcji brzmienia małego męskiego zespołu wokalnego, w którym wymagana jest specyficzna technika wokalna.

Zespół specjalizuje się w polifonii polskiej z przełomu XVI i XVII w. Dokonał wielu nagrań dla Polskiego Radia, a także płyt z utworami Bartłomieja Pękiela, Piotra z Grudziądza, Mikołaja Zieleńskiego, Marcina Mielczewskiego, dzieła wszystkie Wacława z Szamotuł, polskie pieśni wielkopostne, śpiewy o św. Wojciechu, Chansons et Motets, Media vita i in. Koncertował w większości krajów europejskich.

Na zamówienie Teatru Wielkiego w Warszawie przygotował średniowieczny dramat liturgiczny „Ludus Danielis” oraz operę wczesnobarokową autorstwa Marco da Gagliano – „Dafne” (1608).

Współpracował m.in. z następującymi zespołami i orkiestrami:

• w Polsce
  • Fistulatores et Tubicinatores Varsovienses (Warszawa),
  • Orkiestra Symfoniczna Filharmonii Narodowej (Warszawa),
  • Sinfonia Varsovia (Warszawa),
  • Concerto Palacco (Warszawa),
  • Schola Teatru Węgajty,
• za granicą
  • Ars Cameralis (Praga),
  • Capella Regia Musicalis (Praga),
  • Musica Florea (Praga),
  • Haendelsverenigung (Amsterdam),
  • Les Arts Florissants (Paryż),
  • Codex Calixtinus (Paryż)
  • Hortus Musicus (Tallinn),
  • Linnamuusikud (Tallinn),
  • Akadiemia Starinnoj Muzyki (Moskwa),
  • Musicalische Compagney (Berlin),
  • La Petite Bande (Bruksela),
  • Cantio antiqua (Praga).

Ostatnio poświęcił się niemal wyłącznie monodii, szczególnie liturgicznej. Sam siebie chętniej niż muzykiem nazywa „tradycjonarzem”, zajmującym się rozpoznawaniem, utrwalaniem i upowszechnianiem rozmaitych tradycji lokalnych.

Od 1991 wykłada liturgiczny śpiew tradycyjny w Kolegium Filozoficzno-Teologicznym oo. Dominikanów w Krakowie i Warszawie. Zainteresowanie dominikańską tradycją liturgiczną od XIII wieku do lat dwudziestych minionego stulecia zaowocowało badaniami we współpracy z francuskim muzykologiem i śpiewakiem, Marcelem Peresem oraz z Dominikiem Vellardem.

Był także inicjatorem i twórcą Festiwalu Muzyki Dawnej w Starym Sączu oraz projektu „Siedem Tradycji” w ramach Festiwalu Kraków 2000. Prowadził międzynarodowy Festiwalu Muzyki Dawnej Pieśń Naszych Korzeni w Jarosławiu. Do XIV edycji był też dyrektorem artystycznym Festiwalu, a obecnie pełni w nim rolę doradcy.

Nagrody

W 2019 roku został laureatem medalu Per Artem ad Deum (Przez sztukę do Boga), który odebrał 10 czerwca 2019 podczas wystawy Sacroexpo w Kielcach.