Marchwiczna Przełęcz
Marchwiczna Przełęcz (2055 m n.p.m.) – szeroka przełęcz oddzielająca wierzchołek Miedzianego od Opalonego Wierchu, w długiej północno-wschodniej grani Szpiglasowego Wierchu, oddzielającej Dolinę Pięciu Stawów Polskich od Doliny Rybiego Potoku w Tatrach Wysokich[1].
 Opalony Wierch i Marchwiczna Przełęcz z Doliny Pięciu Stawów Polskich | |
| Państwo | |
|---|---|
| Wysokość |
2055 m n.p.m. |
| Pasmo | |
| Sąsiednie szczyty | |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
 49°12′21,8″N 20°03′24,0″E/49,206056 20,056667
| |
Poniżej przełęczy nad brzeg Morskiego Oka schodzą trzy żleby. Najbardziej na północ położony jest Marchwiczny Żleb, obok znajduje się schodzący z siodła przełęczy Urwany Żleb, który sąsiaduje z Szerokim Żlebem (poniżej stoków Miedzianego). Marchwicznym Żlebem schodzą w zimie potężne lawiny załamujące lód na Morskim Oku[2].
Przełęcz należała do terenów pasterskich i była znana pasterzom od dawna. Od strony Morskiego Oka znajduje się tutaj szeroki upłaz, zwany Marchwiczne (górale wymawiali „Marficne”). Niegdyś był on wypasany (tereny Hali Morskie Oko). Porastała go obficie marchwica pospolita (Mutellina purpurea) i od niej to pochodzi nazwa tego upłazu, zaś od nazwy upłazu nazwa przełęczy[3][4]. Dla turystów przełęcz stanowiła łatwy dostęp od strony Morskiego Oka do wznoszących się nad nią szczytów. Obecnie niedostępna dla turystyki[5].
Przypisy
edytuj- ↑ Tatry Polskie. Mapa turystyczna 1:20 000, Piwniczna: Agencja Wydawnictwo „WiT” S.c., 2009, ISBN 83-89580-00-4.
- ↑ Władysław Cywiński, Szpiglasowy Wierch, t. 11, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2005, ISBN 83-7104-034-2.
- ↑ Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski, Wielka encyklopedia tatrzańska, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004, ISBN 83-7104-009-1.
- ↑ Władysław Szafer, Tatrzański Park Narodowy, Zakład Ochrony Przyrody PAN, 1962.
- ↑ Józef Nyka, Tatry Polskie. Przewodnik, wyd. 13, Latchorzew: Wydawnictwo Trawers, 2003, ISBN 83-915859-1-3.
