Mansur Bahrami

irański tenisista

Mansur Bahrami, pers. منصور بهرامی, Manṣūr Bahrāmī (ur. 26 kwietnia 1956 w Araku) – irański tenisista posiadający również obywatelstwo francuskie, reprezentant w Pucharze Davisa.

Mansur Bahrami
Ilustracja
Mansur Bahrami
Państwo

 Iran

Data i miejsce urodzenia

26 kwietnia 1956
Arak

Wzrost

178 cm

Gra

praworęczny, jednoręczny bekhend

Status profesjonalny

1974

Zakończenie kariery

1991

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

0

Najwyżej w rankingu

192 (9 maja 1988)

Roland Garros

2R (1981)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

2

Najwyżej w rankingu

31 (6 lipca 1987)

Australian Open

2R (1977)

Roland Garros

F (1989)

Wimbledon

2R (1988)

US Open

3R (1987)

Strona internetowa

Kariera tenisowa

edytuj

Karierę tenisową rozpoczął w roku 1974. Specjalizował się w grze podwójnej, wygrywając dwa turnieje ATP World Tour. Pierwsze zwycięstwo odniósł w roku 1988 w Genewie partnerując Tomášowi Šmídowi, a drugi tytuł wywalczył rok później w Tuluzie, grając w parze z Érikiem Winogradskym. Ponadto grał w dziesięciu dalszych finałach rozgrywek ATP World Tour, które zakończyły się porażką Bahramiego, w tym wielkoszlemowy French Open 1989. Wspólnie z Winogradskym przegrali w meczu finałowym z Amerykanami Jimem Grabbem i Patrickiem McEnroe 4:6, 6:2, 4:6, 6:7.

Najwyżej sklasyfikowany w rankingu deblistów był na 31. miejscu w lipcu 1987 roku, z kolei w zestawieniu singlistów w maju 1988 roku był na 192. pozycji.

W latach 1974–1978 reprezentował Iran w Pucharze Davisa. Później, po piętnastu latach przerwy powrócił do zespołu w sezonie 1993 i grał do 1997 roku, rozgrywając łącznie 39 meczów (zarówno w singlu jak i deblu), a wygrywając 24 pojedynki.

Bahrami, wyróżniający się na korcie charakterystycznymi wąsami, znany jest z efektownej gry i po zakończeniu kariery stał się chętnie zapraszanym uczestnikiem rozmaitych meczów pokazowych, w których towarzyszył albo współczesnym gwiazdom, albo innym weteranom, np. Leconte czy Noahowi. Poza technicznymi zagraniami prezentuje publiczności sztuczki żonglerskie i inicjuje humorystyczne sytuacje, np. prowadzi rozmowy, obniża siatkę serwującemu partnerowi albo niespodziewanie dołącza do pary przeciwnej. Od połowy lat 90. włączył się także aktywnie w rozgrywki seniorskie, w 1999 roku wygrał turniej cyklu ATP Champions Tour w Ad-Dausze, pokonując m.in. Leconte i Casha.

Wygrane turnieje ATP World Tour

edytuj

Gra podwójna (2)

edytuj
Nr Rok Turniej Nawierzchnia Partner Przeciwnicy w finale Wynik finału
1. 1988 Genewa Ceglana   Tomáš Šmíd   Gustavo Luza
  Guillermo Pérez Roldán
6:4, 6:3
2. 1989 Tuluza Twarda (hala)   Éric Winogradsky   Todd Nelson
  Roger Smith
6:2, 7:6

Bibliografia

edytuj