Wikipedia

Maksymilian Bart Kozłowski

polski poeta

Maksymilian Kozłowski ps. artystyczny Bart (ur. 9 września 1936 w Fordonie, obecnie dzielnica Bydgoszczy, zm. 12 października 2020 w Mogielnie[1]) – polski poeta oraz prozaik.

Życiorys

edytuj

Młodość

edytuj

Maksymilian Bart Kozłowski urodził się w Fordonie, obecnie dzielnica Bydgoszczy, jego ojciec Józef pochodził z Wielkopolski a jego matka Marianna z Kieleckiego. Z powodu wybuchu II wojny światowej Maksymilian ominął pierwsze klasy szkoły, które nadrobił zaliczając nieraz dwie klasy w jednym roku szkolnym. W trakcie wojny mieszkał z rodzicami w Turku[2]. Z powodu licznego rodzeństwa i niesprzyjającej sytuacji materialnej opuścił swój rodzinny dom w młodym wieku[3].

Praca zawodowa

edytuj

Mając 15 lat rozpoczął pracę w Ursusie pod Warszawą jako goniec. Następnie przeniósł się na Górny Śląsk. Uczęszczał do szkoły górniczej w Szopienicach. Pracował w różnych kopalniach węgla oraz w hucie Bobrek. W roku 1959 powrócił do Bydgoszczy. Pracował m.in. w Fabryce Opakowań Blaszanych i Zakładach Rowerowych Romet. Mając blisko 40 lat, Kozłowski zdał maturę z wyróżnieniem. Od tego czasu pracował w administracji różnych przedsiębiorstw aż do emerytury[3]. W roku 1988 przeprowadził się do Mogilna, gdzie przez 3 lata (do roku 1991), pracował w Mogileńskiej Fabryce Mebli[2].

Utwory i nagrody

edytuj

Maksymilian Kozłowski debiutował w roku 1969, jako poeta równocześnie w Poezji i Nowej Wsi (wierszami „Opoka” i „Pielgrzymka”)[2]. Jego ojcem chrzestnym w literaturze był literat warszawski Tadeusz Chudy. Maksymilian często publikował utwory w prasie literackiej oraz pojawiał się na antenie Polskiego Radia. Zdobył także wiele nagród w różnych konkursach literackich w różnych częściach Polski, począwszy od nagrody w XIV Ogólnopolskim Turnieju Poezji Społecznie Zaangażowanej „Czerwonej Róży” (1974), w konkursie „Rubinowej Hortensji” (1975) oraz „Klubu Forum” (1976-1977)[2]. Za całokształt dorobku twórczego otrzymał nagrodę artystyczną „Artura”[4]. Wiersze Maksymiliana Barta-Kozłowskiego znajdują się w licznych antologiach, a nawet w podręcznikach szkolnych[4]. Maksymilian Kozłowski tworzy także prozę. W roku 1999 wydał W drodze do Efezu, powieść nagrodzoną w ogólnopolskim konkursie im. Mikołaja Reja, a Wyjście z doliny Eszkol z roku 2004, została nagrodzona w ogólnopolskim konkursie im. Stefana Żeromskiego. W roku 2007 ukazała się powieść Tamte dni, tamte lata nakładem Komo-Graf Ożarów Mazowiecki. W roku 2007 Deutsches Polen-Institut z Darmstadt w Niemczech zamieścił w swych zbiorach, dotąd niepublikowaną, powieść Maksymiliana Kozłowskiego pt. Odzyskane niebo. W 2007 roku pisarz otrzymał Brązowy Krzyż Zasługi[2], a we wcześniejszym okresie: odznakę „Zasłużony Działacz Kultury” (1980), Odznakę Honorową „Za Szczególne Zasługi dla Województwa Bydgoskiego” (1988), Medal Honorowy im. Jakuba Wojciechowskiego, Złotą Odznakę Polskiego Związku Niewidomych (2003)[4]. W roku 2008 opublikował książkę poetycką Białych róż zaczerwienienie. W październiku 2009 roku ukazała się książka Szczególne znaki czasu – zbiór wierszy i opowiadań.

Należał do Koła Młodych ZLP (1974–1981), Grupy Faktu Poetyckiego „Parkan” (1975–1981), działał w Robotniczym Stowarzyszeniu Twórców Kultury, był przewodniczącym bydgoskiego Klubu Robotników Piszących. Członek ZLP od 1992 roku (wcześniej członek Korespondencyjnego Klubu Młodych Pisarzy i Koła Młodych ZLP)[2]. Od 1988 roku mieszka w Mogilnie, na pograniczu Kujaw i Wielkopolski.

Twórczość

edytuj

Zbiory wierszy

edytuj
  • Taniec delfina, Klub Literacki przy WRZZ (Wojewódzka Rada Związków Zawodowych), Bydgoszcz 1977[2]
  • A na ziemi dzwonem..., Zarząd Warszawski ZSMP (Związek Socjalistycznej Młodzieży Polskiej), Warszawa 1978
  • Moja wasza obecność, Gdański Zakładowy Klub „Lastadia” Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte, Gdańsk 1978
  • Gdziekolwiek jest konwalia, Kujawsko-Pomorskie Towarzystwo Kulturalne, Bydgoszcz 1981
  • Zwierzenie, Wojewódzki Dom Kultury, Bydgoszcz 1982
  • Psalmy użyteczne, Klub „Arkona”, Robotnicze Stowarzyszenie Twórców Kultury, Bydgoszcz 1987
  • Wygnanie w wieczność, Klub „Arkona”, Robotnicze Stowarzyszenie Twórców Kultury, Bydgoszcz 1990[2]
  • Ukrzyżowanie ziemi obiecanej, wyd. Świadectwo, Bydgoszcz 1991
  • Wiersze o miłości, Klub „Arkona”, Bydgoszcz 1992
  • Krzyk oszukanych, Klub „Arkona”, Bydgoszcz 1992
  • Z samego dna nędzy, nakładem autora, Bydgoszcz 1992[2]
  • Księga domu, Klub „Arkona”, Robotnicze Stowarzyszenie Twórców Kultury, Bydgoszcz 1993
  • Lot brylantowych ptaków, wyd. Świadectwo, Bydgoszcz 1993
  • Kainowe wiano, Bydgoszcz 1994
  • Posłuchaj Julianie, wyd. Miniatura, Kraków 1996
  • O mądrym królu Dziegoniu, Tarnów 1996 (utwór sceniczny dla dzieci)
  • Innej pogody czas, wyd. Świadectwo, Bydgoszcz 1998
  • Człowieczy poemat, Oficyna Wydawnicza Ston 2, Kielce 2000 (wybór wierszy)
  • Fratrio recta, Oficyna Wydawnicza Ston 2, Kielce 2003[2]
  • Za wcześnie na noc, Oficyna Wydawnicza Ston 2, Kielce 2004
  • Coraz dalej do Itaki, wyd. Komograf, Warszawa 2006[2]
  • Nie wołaj mnie, Eurydyko!, Kielce 2011. (Książka zawiera także opowiadania)
  • Kobieta, miłość i słowa, Warszawa 2012. (Wybór wierszy miłosnych)
  • Słowa jak gołębie, Warszawa 2012. (Zbiór wierszy religijnych)
  • Kalejdoskop naszych czasów, Warszawa 2013.

Tomy prozy

edytuj
  • Opowiadania na czas podróży, wyd. Miniatura, Kraków 1997
  • Daleko od San Marino, wyd. Świadectwo, Bydgoszcz 1999
  • W drodze do Efezu, Kielce 1999
  • Pochyleni w słońcu, wyd. Miniatura, Kraków 2001 ISBN 83-7081-538-3
  • Barwy minionego czasu, wyd. Świadectwo, Bydgoszcz 2003
  • Wyjście z doliny Eszkol, Oficyna Wydawnicza Ston 2, Kielce 2004
  • Tamte dni, tamte lata, Ożarów Mazowiecki 2007.
  • Białych róż zaczerwienienie, Kielce 2008.
  • Szczególne znaki czasu, Kielce 2009. (Książka zawiera też wiersze)
  • Nad Parsętą, Kielce 2010.
  • W Peerelu było lepiej, Warszawa 2014.
  • Twój Horeb, Warszawa 2015. (Książka zawiera opowiadania i wiersze)

Publikacje w antologiach

edytuj
  • Głód języka, wybór: K.Nowicki, J.L.Ordan, Koło Młodych ZLP (Związek Literatów Polskich), Bydgoszcz 1974, s. 23-24[2]
  • Brzegiem słów, almanach, red. S.Pastuszewski, K.Soliński, Kujawsko-Pomorskie Towarzystwo Kulturalne, Bydgoszcz 1975, s. 10
  • Bo piękno na to jest, by zachwycało, Rada Krajowa Korespondencyjnego Klubu Młodych Pisarzy, Warszawa 1976
  • Motywy 2, almanach Korespondencyjnego Klubu Młodych Pisarzy, Kujawsko-Pomorskie Towarzystwo Kulturalne, Bydgoszcz 1976, s. 78-79
  • Przeprawa, Korespondencyjny Klub Młodych Pisarzy, Bydgoszcz 1976

Przypisy

edytuj
  1. ↑ Nie żyje Maksymilian Bart-Kozłowski. zlp-poznan.e-kei.pl. [dostęp 2020-10-13]. (pol.).
  2. ↑ a b c d e f g h i j k l Słownik pisarzy regionu bydgoskiego (bio-bibliografia). Bydgoszcz: Wojewódzka i Miejska Biblioteka Publiczna w Bydgoszczy, 2008, s. 8-10. ISBN 978-83-85979-70-8.
  3. ↑ a b "Związek Literatów Polskich Oddział w Poznaniu"
  4. ↑ a b c Związek Literatów Polskich Oddział w Poznaniu - Biografie. [dostęp 2015-08-01]

Bibliografia

edytuj
  • Jan Szczawiej, Poeci robotnicy. Księga twórczości, Warszawa: Wydawnictwo „Książka i Wiedza”, 1979, s. 23, 251-256, 636
  • Rysopis. Antologia poezji, Rena Marciniak (oprac.), Warszawa: Młodzieżowa Agencja Wydawnicza, 1987, s. 255, 421, ISBN 83-203-2432-7, OCLC 830208846.
  • Edward Przebieracz, Mini-słownik biograficzny polskich współczesnych poetów religijnych. Tom II, Gliwice: Redakcja „Łamigłówek Religijny”, 1998, s. 10, ISBN 83-901615-4-0
  • Zdzisław Pruss, Hanna Borawska, Stefan Pastuszewski, Bydgoski Leksykon Literacki, Bydgoszcz: Dom Wydawniczy Margrafsen, 2015, s. 28, ISBN 978-83-63921-57-6
  • Słownik pisarzy regionu bydgoskiego (bio-bibliografia), Wojewódzka i Miejska Biblioteka Publiczna w Bydgoszczy, Bydgoszcz, 2008, s. 8-10, ISBN 978-83-85979-70-8

Linki zewnętrzne

edytuj
Źródło: „https://pl.wiki.x.io/w/index.php?title=Maksymilian_Bart_Kozłowski&oldid=69170488”