Mahadewa (buddyzm)

Mahadewa (sanskr. महादेव) – postać z dziejów wczesnego buddyzmu, nawrócony na buddyzm bramin, którego heretyckie poglądy doprowadziły do rozłamu w Sandze^[1].

Tradycja przypisuje Mahadewie sformułowanie pięciu tez, które podważały uprzywilejowany status arhatów:^[1]^[2]

arhat może ulegać pokusom, np. mieć sny o charakterze erotycznym
arhat nie jest wolny od pewnego rodzaju niewiedzy, może np. nie znać czyjegoś imienia
arhat może mieć wątpliwości
arhat może zostać oświecony przez kogoś innego
wstąpieniu na szlachetną ośmioraką ścieżkę może towarzyszyć wydanie spontanicznego okrzyku

Wystąpienie Mahadewy wiązane jest tradycyjnie z powstaniem szkoły mahasanghików i narodzinami tradycji mahajana^[2]. Tezy Mahadewy wywołały gwałtowną dyskusję w łonie buddyjskiej Sanghi i stały się powodem zwołania soboru w Pataliputrze, który ostatecznie ugruntował rozłam między mahasanghikami i sthawirawadinami^[2].

Przypisy

↑ ^a ^b Marek Mejor: Buddyzm. Zarys historii buddyzmu w Indiach. Warszawa: Prószyński i S-ka, 2001, s. 156-157. ISBN 83-7255-185-5.
↑ ^a ^b ^c Paul Williams: Buddyzm mahajana. Kraków: Wydawnictwo A, 2000, s. 29-30. ISBN 83-912388-3-0.

[mejor-1] Marek Mejor: Buddyzm. Zarys historii buddyzmu w Indiach. Warszawa: Prószyński i S-ka, 2001, s. 156-157. ISBN 83-7255-185-5.

[williams-2] Paul Williams: Buddyzm mahajana. Kraków: Wydawnictwo A, 2000, s. 29-30. ISBN 83-912388-3-0.

[1]

[2]