Maciej Pietrzyk

Maciej Pietrzyk
Data i miejsce urodzenia	1 sierpnia 1944 ; Warszawa
Zawód	artysta malarz, poeta, aktor
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Maciej Stanisław Pietrzyk (ur. 1 sierpnia 1944 w Warszawie) – polski artysta malarz, poeta i aktor, jeden z bardów Solidarności.

Życiorys

W 1968 ukończył warszawską Akademię Sztuk Pięknych. Występował w filmach i sztukach Teatru Telewizji. W 1970 był współzałożycielem zespołu Old Stars, który powstał spontanicznie po występie w programie telewizyjnym Telewizyjny Ekran Młodych, gdzie debiutowali z przebojem pt. Co jest. W 1980, w czasie strajku w Stoczni Gdańskiej, skomponował muzykę do Piosenki dla córki, która była nieoficjalnym hymnem powstającej „Solidarności”. W 1981 wykonał ją wbrew sprzeciwom cenzury na Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu. Zaśpiewał ją także w filmie Andrzeja Wajdy Człowiek z żelaza.

W sierpniu 2006 za wybitne zasługi w działalności na rzecz przemian demokratycznych w Polsce, za osiągnięcia w pracy zawodowej i społecznej został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski^[1]. 20 maja 2009 z rąk ministra kultury i dziedzictwa narodowego Bogdana Zdrojewskiego odebrał Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”^[2].

W latach 2006–2010 zasiadał w Radzie Miasta Otwocka^[3].

Maciej Pietrzyk pod Pomnikiem Poległych Stoczniowców, 31 sierpnia 2006

2009: Popiełuszko. Wolność jest w nas jako Tadeusz Jarzyna
2001: Adam i Ewa jako mecenas Henryk Orliński
1994: Miasto prywatne jako właściciel dyskoteki
1993: Balanga jako szef Bąkały
1990: Kamienna tajemnica jako Bert
1989: Stan strachu jako aktor
1987: Śmieciarz jako pasażer zatrzymanego pociągu (odc. 1)
1987: Zamknąć za sobą drzwi (także odc. 19 serialu 07 zgłoś się) jako Ivo Babic, współpracownik „Cappuccina"
1983: Alternatywy 4 jako tragarz
1983: Fachowiec jako fotograf
1981: Miś jako konferansjer
1978: Co mi zrobisz, jak mnie złapiesz
1976: Zanim nadejdzie dzień jako obsada aktorska
1971: 150 na godzinę jako mechanik w zakładzie samochodowym
1966: Małżeństwo z rozsądku jako widz