Maciej Kosycarz
Maciej Kosycarz (ur. 20 kwietnia 1964 w Gdańsku, zm. 26 marca 2020[2] w Warszawie) – polski fotoreporter związany z Gdańskiem i Pomorzem, autor m.in. serii albumów dokumentujących życie Gdańska[3].
| |
| Data i miejsce urodzenia |
20 kwietnia 1964 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
26 marca 2020 |
| Przyczyna śmierci |
powikłania pooperacyjne związane z rakiem trzustki[1] |
| Miejsce spoczynku | |
| Zawód, zajęcie | |
| Rodzice |
Ludmiła Kosycarz i Zbigniew Kosycarz |
Życiorys
edytujSyn gdańskiej dziennikarki Ludmiły Kosycarz (1932–1981) i gdańskiego fotoreportera Zbigniewa Kosycarza (1925–1995)[4], rodzice pracowali w gdańskim „Domu Prasy” przy Targu Drzewnym[5]. Dom rodzinny znajdował się na Starym Mieście, przy Podwalu Staromiejskim[6] 89. Absolwent I Liceum Ogólnokształcącego im. Mikołaja Kopernika w Gdańsku (1983), następnie Wydziału Nauk Społecznych Uniwersytetu Gdańskiego (1992)[7]. Początkowo studiował prawo, ukończył politologię[8]. Razem z Krzysztofem Skibą występował w szkolnym kabarecie Tapeta[9].
Już od dziecka robił zdjęcia[2]. Jako nastolatek fotografował m.in. strajki w sierpniu 1980 i demonstracje okresu stanu wojennego[10]. Od wczesnych lat podejmował w kraju (m.in. na dorocznym gdańskim Jarmarku Dominikańskim) i za granicą różne próby zarobkowania. Pierwszą firmę założył, do spółki z żoną i znajomymi, w okresie przełomu systemowego w Polsce w 1989. Była to wypożyczalnia płyt kompaktowych z muzyką, prowadzona na Przymorzu pod szyldem Studio 89, w suterenie falowca przy al. Rzeczypospolitej. Dwa lata później dodatkowo otworzył sklep muzyczny z kasetami i płytami, mieszczący się w nieistniejącym obecnie centrum handlowym Sukces Bis, przy ul. Partyzantów we Wrzeszczu[5]. Jeszcze na studiach został korespondentem „Ilustrowanego Kuriera Polskiego”. W końcu postanowił, że całkowicie zajmie się fotografią (oficjalny debiut zawodowy w listopadzie 1990)[8] i został fotoreporterem w poczytnej gazecie codziennej „Głos Wybrzeża”. W latach 1991–1996 pracował w gdańskich gazetach (m.in. w „Wieczorze Wybrzeża”), w 1996 założył agencję fotograficzną Kosycarz Foto Press (KFP), współpracującą z wieloma wydawcami (m.in. z popularnym „Dziennikiem Bałtyckim”)[5]. Pracował jako fotoreporter również dla tygodników ukazujących się na Kaszubach[11]. Prowadził także działalność wydawniczą, początkowo bez sukcesu[5]. W czerwcu 2016 uruchomił, prowadzoną wraz z gdańską malarką Magdą Benedą, własną galerię fotografii – Galerię Sztuk Różnych, przy ul. Ogarnej 101 w Śródmieściu Gdańska[12].
Fotografował najważniejsze wydarzenia z życia Gdańska i Pomorza. Społecznie angażował się w życie Gdańska[13]. Był organizatorem wystaw oraz – od 1997, wspólnie z Nadbałtyckim Centrum Kultury – Pomorskiego Konkursu Fotografii Prasowej Gdańsk Press Photo im. Zbigniewa Kosycarza (jednego z najstarszych w kraju konkursów fotografii prasowej). We współpracy z Ministerstwem Spraw Zagranicznych przygotował wystawę Zwykłe Miasto Gdańsk w obiektywie ojca i syna, której premiera odbyła się w 2001 w Budapeszcie, a pokazywana była następnie w Mostarze (Bośnia), Belgradzie (Serbia), Gdańsku, Kalmarze (Szwecja), Holbæk (Dania) i Królewcu (Rosja). Od 2006 był wydawcą serii albumów z cyklu „Fot. Kosycarz. Niezwykłe zwykłe zdjęcia”, zawierających fotografie Gdańska i regionu wykonane przez ojca i syna od 1945 do czasów współczesnych. Wydał kilkanaście albumów fotograficznych[2]. Przez kilka lat był komentatorem Radia Gdańsk, na antenie którego dzielił się ze słuchaczami swoimi opiniami o wydarzeniach na Pomorzu, w Polsce i świecie[14].
Został nagrodzony Medalem Księcia Mściwoja II (2009)[15], jednym z najwyższych wyróżnień w Gdańsku. Otrzymał tytuł Gdańszczanina Roku 2009. Laureat Pomorskiej Nagrody Artystycznej (za 2010) oraz nagrody Wojewody Pomorskiego Sint Sua Praemia Laudi (za 2014).
Był żonaty z Hanną, mieli dzieci Kingę i Konrada[10]. Mieszkał w Sulminie (gmina Żukowo), koło Gdańska[11]. Wyróżniał się bujną czupryną[10].
Od 2017 zmagał się z chorobą nowotworową (był genetycznie obciążony)[16], przeszedł zabieg usunięcia nerki[10]. Przez kilka ostatnich tygodni życia znajdował się w śpiączce w warszawskim szpitalu. Zmarł 26 marca 2020 w wyniku powikłań po planowym zabiegu operacyjnym[13]. 7 kwietnia 2020, po mszy w kościele św. Jana w Gdańsku, urna z jego prochami została złożona do rodzinnego grobu na cmentarzu Oliwskim (kwatera 6-9-4)[17]. Ze względu na restrykcje związane z pandemią COVID-19 ceremonia miała bardzo ograniczony charakter[18].
Upamiętnienie
edytujW grudniu 2020 jednemu z gdańskich tramwajów nadano imię Zbigniewa i Macieja Kosycarzy[19][20]. W marcu 2021 jego imieniem nazwano skwer między Targiem Rybnym, Podwalem Staromiejskim i ul. U Furty[21], 5 lipca tego samego roku odsłonięto tablicę z nazwą skweru[22].
Przypisy
edytuj- ↑ Macieja Kosycarza wspominają znajomi i przyjaciele: dziennikarze, fotoreporterzy, samorządowcy, artyści.... gdansk.pl, 26 marca 2020. [dostęp 2020-04-09].
- ↑ a b c Michał Stąporek: Zmarł fotoreporter Maciej Kosycarz. trojmiasto.pl, 2020-03-26. [dostęp 2020-03-26].
- ↑ Kwiaty i znicze w oknie pracowni Macieja Kosycarza w Gdańsku. Znany gdański fotograf zmarł 26.03.2020. dziennikbaltycki.pl, 30 marca 2020. [dostęp 2020-03-30].
- ↑ KOSYCARZ ZBIGNIEW. gedanopedia.pl. [dostęp 2020-03-30]. [zarchiwizowane z tego adresu].
- ↑ a b c d Na swoim. Dobra fotografia zawsze się obroni – mówi Maciej Kosycarz. biznes.trojmiasto.pl, 25 listopada 2016. [dostęp 2020-03-27].
- ↑ Zbigniew Kosycarz (wersja archiwalna). rzygacz.webd.pl. [dostęp 2020-04-09].
- ↑ TVP3 Gdańsk Panorama 26.03.2020 18:30. gdansk.tvp.pl, 26.03.2020. [dostęp 2020-03-27].
- ↑ a b Od tego momentu robiłem zdjęcia dzień w dzień. A to było 25 lat temu. trojmiasto.wyborcza.pl, 10 października 2015. [dostęp 2020-03-30].
- ↑ Maciej Kosycarz nie żyje. Odszedł człowiek, który znał w Gdańsku wszystkich i którego wszyscy znali. dziennikbaltycki.pl, 26 marca 2020. [dostęp 2020-04-22].
- ↑ a b c d Zmarł Maciej Kosycarz – gdańszczanin, dobry człowiek, świetny fotoreporter. gdansk.pl, 26 marca 2020. [dostęp 2020-04-01].
- ↑ a b Zmarł Maciej Kosycarz, znany fotoreporter, wydawca popularnych albumów. expresskaszubski.pl, 26 marca 2020. [dostęp 2020-03-30].
- ↑ Galeria Sztuk Różnych, czyli Magda Beneda i Maciej Kosycarz na Ogarnej. ibedeker.pl, 21 września 2016. [dostęp 2020-03-27].
- ↑ a b Nie żyje Maciej Kosycarz. Zmarł znany gdański fotoreporter, w kwietniu skończyłby 56 lat. dziennikbaltycki.pl, 26 marca 2020. [dostęp 2020-03-27].
- ↑ Codziennie robi zdjęcia, teraz jemu zrobią. Benefis Macieja Kosycarza. m.radiogdansk.pl, 9 października 2015. [dostęp 2020-03-30].
- ↑ Laureaci medalu księcia Mściwoja II [online], bip.gdansk.pl [dostęp 2024-10-03].
- ↑ Maciej Kosycarz: Byłem palaczem, ale na szczęście w porę się zbadałem. trojmiasto.wyborcza.pl, 22 grudnia 2017. [dostęp 2020-03-30].
- ↑ Zbigniew Kosycarz. cmentarze-gdanskie.pl. [dostęp 2020-07-27].
- ↑ Gdańsk pożegnał swojego kronikarza. fakt.pl, 7 kwietnia 2020. [dostęp 2020-04-09].
- ↑ Tramwaj Kosycarzy i odsłonięcie godne mistrza dowcipu. ibedeker.pl, 2020-12-11. [dostęp 2020-12-11].
- ↑ Tramwaj Zbigniewa i Macieja Kosycarzy jeździ po Gdańsku. trojmiasto.wyborcza.pl, 2020-12-11. [dostęp 2020-12-11].
- ↑ Skwer w Gdańsku będzie nosił imię Macieja Kosycarza
- ↑ Skwer im. Macieja Kosycarza. Symboliczne upamiętnienie znanego gdańskiego fotoreportera. gdansk.pl, 5 lipca 2021. [dostęp 2021-07-05].