Mały Rudnik
Mały Rudnik – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie grudziądzkim, w gminie Grudziądz.
| wieś | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (III 2011) |
652[2] |
| Strefa numeracyjna |
56 |
| Kod pocztowy |
86-302[3] |
| Tablice rejestracyjne |
CGR |
| SIMC |
0844241 |
Położenie na mapie gminy wiejskiej Grudziądz  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa kujawsko-pomorskiego  | |
Położenie na mapie powiatu grudziądzkiego  | |
 53°24′40″N 18°41′57″E/53,411111 18,699167[1]
| |
We wsi znajduje się cmentarz poewangelicki z przełomu XIX i XX w. oraz gminny ośrodek kultury.
Historia
edytujOsada założona została w końcu XVII wieku na terenach położonych między Rudnikiem, a Rudą, jako wybudowanie do wsi Rudnik, na nowo zasiedlonej w 1681 r. przez osadników holenderskich – Mennonitów, sprowadzonych tu przez starostę grudziądzkiego Marcina Borowskiego. Mennonici byli odłamem protestantów, którzy przybyli do Polski wskutek nasilenia prześladowań religijnych we własnym kraju i osiedlili się najpierw na Żuławach, a później także w dolinie Wisły. Osadnictwu holenderskiemu patronowali m.in. królowie polscy i biskupi chełmińscy oraz właściciele ziemscy. Mennonici, odznaczający się wielką pracowitością, surową moralnością, skromnością strojów i obyczajów, przynieśli wyższy poziom gospodarki rolnej, usprawnili system odwadniania terenów podmokłych, budowania kanałów i tam, przyczyniając się w ten sposób do lepszego zagospodarowania żyznych ziem na Żuławach i w dolinie Wisły. [4]
W 1840 r. mieszkał tu Jan Kreklau, należący do znanej w powiecie grudziądzkim ewangelickiej rodziny nauczycielskiej. W 1885 r. wieś obejmowała 284 ha gruntów (181 ha roli, 81 ha łąk i 2 ha lasu) i 439 mieszkańców.
W 1905 r. występuje jako odrębna osada pod nazwą Adamsdorf, zaś Mały Rudnik, liczący 7 budynków mieszkalnych i 18 mieszkańców, został spisany łącznie ze wsią Rudnik. Obie jednostki administracyjne zostały połączone zapewne przed 1921 r., bowiem wg danych ze spisu wówczas przeprowadzonego występuje już tylko jednostka Mały Rudnik.
W 1905 r. we wsi była szkoła, a mieszkańcy należeli do parafii: katolickiej w Sarnowie, ewangelickiej w Piaskach-Rudniku.
Liczba budynków mieszkalnych i mieszkańców wg danych spisowych z lat:
edytuj- 1885 – 84 domy mieszkalne i 439 mieszkańców (kat. 37, ewang. 384, dyssyd. 18);
- 1905 – 82 domy mieszkalne i 427 mieszkańców (kat. 10, ewang. 405, inn.chrz. 12);
- 1921 – 78 domy mieszkalne i 363 mieszkańców (kat.105, ewang. 258, -).[4]
Podział administracyjny
edytujW latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa toruńskiego.
Demografia
edytujWedług Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) wieś liczyła 652 mieszkańców[2]. Jest piątą co do wielkości miejscowością gminy Grudziądz.
Drogi krajowe
edytujPrzez wieś przechodzi droga krajowa nr 55.
Transport publiczny
edytujKomunikację do wsi zapewniają linie autobusowe Gminnej Komunikacji Publicznej[5].
Przypisy
edytuj- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 77171
- ↑ a b GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 772 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ a b Plan odnowy miejscowości Mały Rudnik na lata 2012 – 2019 [online], Rada Gminy Grudziądz, 18 grudnia 2012 [dostęp 2024-10-18] (pol.).
- ↑ Logonet Sp, Programmer: Marcin 'MiGoo' Gębski, Rozkłady Jazdy - Gminna Komunikacja [online], Gmina Grudziądz [dostęp 2021-05-19] (pol.).