Mała Kotelnica
Mała Kotelnica, Wschodnia Kotelnica (słow. Malá Kotolnica, Východná Kotolnica, niem. Kleine Kesselkoppe, Östliche Kesselkoppe, węg. Kis-Katlanos) – wznosząca się na wysokość 1974 m czuba skalna w grani Liptowskich Murów, będącej fragmentem grani głównej Tatr. Znajduje się między Niżnią Czarną Ławką (Nižná Čierna lávka, 1950 m) i Niżnią Kotelnicową Ławką (Nižná kotolnicová lávka, 1955 m)[1] w grani, którą biegnie granica polsko-słowacka. Do Niżniej Czarnej Ławki opada ścianą o wysokości 30 m. Przy przejściu ściśle granią ścianę tę pokonuje się litym kominkiem i przewieszką (I w skali tatrzańskiej). Małą Kotelnicę można łatwo trawersować po południowej (słowackiej) stronie[2]. Na północ opada ścianą do piargów nad Czarnym Stawem Polskim, na południe również skałami, ale łagodniej do Doliny Koprowej[3].
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Pasmo | |
| Wysokość |
1974 m n.p.m. |
Położenie na mapie Karpat  | |
Położenie na mapie Tatr  | |
 49°12′02,5″N 20°01′31,7″E/49,200694 20,025472
| |
W gwarze podhalańskiej słowo kotelnica pierwotnie oznaczało kotlinę lub inne terenowe zagłębienie, później kotelnicą zaczęto nazywać miejsce kocenia się i zimowania owiec. Nazwę tę przeniesiono na nazwę grani Kotelnica, a od niej utworzono nazwę Mała Kotelnica i liczne inne nazwy w tej grani[4].
Przypisy
edytuj- ↑ Tatry Wysokie. Czterojęzyczny słownik nazw geograficznych [online] [dostęp 2018-09-02] [zarchiwizowane z adresu 2006-09-24].
- ↑ Władysław Cywiński, Główna grań Tatr, t. 19, Poronin: Wyd. Górskie, 2014, ISBN 978-83-7104-048-1.
- ↑ Witold Henryk Paryski, Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Walentkowa Przełęcz – Przełączka pod Zadnim Mnichem, t. 4, Warszawa: Spółdzielczy Instytut Wydawniczy „Kraj”, 1951, s. 82–83.
- ↑ Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski, Wielka encyklopedia tatrzańska, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004, ISBN 83-7104-009-1.
