MIDAS 12

MIDAS 12
Inne nazwy	RTS-1 3, MIDAS-RTS-3, AFP-461 F3
Indeks COSPAR	1966-089A
Indeks NORAD	S02481
Zaangażowani	US Air Force, ARPA
Rakieta nośna	Atlas SLV-3 Agena D
Miejsce startu	Vandenberg, USA
	Orbita (docelowa, początkowa)
Perygeum	3661 km
Apogeum	3715 km
Okres obiegu	167,5 min
Nachylenie	90,3°
	Czas trwania
Początek misji	5 października 1966 22:04 UTC
	Wymiary
Masa całkowita	2000 kg

MIDAS 12 (ang. Missile Defense Alarm System) – amerykański satelita obrony przeciwrakietowej zbudowany w ramach programu MIDAS. Zadaniem należącego do US Air Force satelity było wykrywanie startujących wrogich rakiet balistycznych. Wraz z nim wyniesiono także satelitę geodezyjnego SECOR 8. Satelita znany był także jako RTS-1 3 (Research Test Series 1). Misja satelity zakończyła się sukcesem i przyczyniła się do powstania nowej generacji satelitów wczesnego ostrzegania typu DSP (Defense Support Program).

Budowa i działanie

Start rakiety Atlas Agena D z satelitą MIDAS 12 na pokładzie, 5 października 1966 roku.

Bazując na doświadczeniach zdobytych przy budowie wcześniejszych satelitów z serii MIDAS, firma Aerojet opracowała zmodernizowaną serię satelitów tego typu. Nowe satelity zostały opracowane z myślą o wykrywaniu wrogich pocisków wystrzeliwanych z okrętów podwodnych i pocisków balistycznych średniego zasięgu. Cele te w porównaniu do pocisków dalekiego zasięgu emitowały mniej ciepła, przez co były trudniejsze do wykrycia. W celu polepszenia właściwości detekcyjnych, MIDAS 12 otrzymał nowy teleskop wykrywający emisję podczerwieni pracujących silników rakietowych, w skład którego wchodziły m.in. nowe filtry optyczne i 442 detektory podczerwieni z siarczku ołowiu. Nowy teleskop dzięki zmianom, miał w porównaniu do starszych satelitów MIDAS lepszą rozdzielczość, wynoszącą 30 sekund kątowych^[2].

Misja

Misja rozpoczęła się 5 października 1966 roku, kiedy rakieta Atlas Agena D wyniosła z kosmodromu Vandenberg na niską orbitę okołoziemską 12. satelitę z serii MIDAS. Po znalezieniu się na orbicie MIDAS 12 otrzymał oznaczenie COSPAR 1966-089A^[3]. Po znalezieniu się na planowanej orbicie, wszystkie systemy satelity działały poprawnie i przystąpił on do testów swoich urządzeń do wykrywania startów pocisków balistycznych. Satelita przekroczył planowany sześciomiesięczny czas działania na orbicie, funkcjonując przez 12 miesięcy. Wraz z bliźniaczym satelitą MIDAS 11, wykrywał wszystkie starty pocisków balistycznych mające miejsce w polu widzenia swojego teleskopu, pomimo pojawiających się niekorzystnych warunków atmosferycznych, w tym zachmurzenia. Łącznie oba satelity wykryły 139 startów rakiet balistycznych i 4 radzieckie stanowiska startowe^[4].

Satelita pozostaje na orbicie o parametrach 3666 km w perygeum i 3729 km w apogeum^[5].

Bibliografia

Missile defence alarm: The genesis of space-based infrared early warning. NRO history. [dostęp 2021-09-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-12-21)]. (ang.).
Gunter Krebs: RTS-1 1, 2, 3 (MIDAS-RTS-1 1, 2, 3 / AFP-461). Gunter's Space Page. [dostęp 2021-09-06]. (ang.).
Mark Wade: MIDAS. Encyclopedia Astronautica. [dostęp 2021-09-06]. (ang.).
Jonathan McDowell: Master Launch Log. Jonathan's Space Home Page. [dostęp 2021-05-16]. (ang.).
Trajectory details 1966 89A. [w:] NSSDCA Master Catalog [on-line]. NASA. [dostęp 2021-09-06]. (ang.).
OPS 1920 (MIDAS 12). n2yo. [dostęp 2021-09-06]. (ang.).

[CITEREFMIDAS-1] MIDAS ↓.

[CITEREFRTS-1_1,2,3-2] RTS-1 1,2,3 ↓.

[CITEREFTrajectory_details_1966_89A-3] Trajectory details 1966 89A ↓.

[CITEREFMissile_defence_alarm34-4] Missile defence alarm ↓, s. 34.

[CITEREFOPS_1920_(MIDAS_12)-5] OPS 1920 (MIDAS 12) ↓.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]