Ludwik Wirszyłło
Ludwik Wirszyłło (ur. 25 sierpnia 1880 w Dubotówce (powiat święciański), zm. w kwietniu 1940 w Katyniu) – polski lekarz wojskowy, major w stanie spoczynku Wojska Polskiego. Ofiara zbrodni katyńskiej.
 major
| |
| Data i miejsce urodzenia |
25 sierpnia 1880 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
przed 1919–1940 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
lekarz baonu (w 1bs) |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
 
| |
Życiorys
edytujLudwik Wirszyłło był synem Aleksandra i Marii z Czupryńskich. Ukończył studia na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu w Moskwie w 1913 roku. Od 1919 roku pracował jako lekarz w 10 pułku artylerii polowej. Został awansowany na majora 1 czerwca 1919 roku. Po wojnie polsko-bolszewickiej pracował w Pracowni Higieny Wojskowego Instytutu Sanitarnego. W 1925 roku był zastępcą kierownika tej pracowni[1]. W 1928 roku był lekarzem 1 batalionu sanitarnego. W 1930 roku został przeniesiony w stan spoczynku z przydziałem do kadry 1 Szpitala Okręgowego. Później pracował jako kierownik zakładu sanitarnego Zarządu m.st. Warszawy[2].
Na przełomie 1925 i 1926 roku ożenił się z Ireną z Bugajskich (1903–1944)[3], siostrą Zygmunta Bugajskiego.
Zamordowany w Katyniu[2]. Pochowany na Polskim Cmentarzu Wojennym w Katyniu.
Ordery i odznaczenia
edytuj- Złoty Krzyż Zasługi (19 marca 1937)[4]
- Medal Niepodległości (16 marca 1933)[5][2]
Awans pośmiertny
edytujLudwik Wirszyłło w 2007 roku został pośmiertnie awansowany na podpułkownika.
Przypisy
edytuj- ↑ Pracownia Hygjeny Wojskowego Instytutu Sanitarnego (kierownik mjr. Gustaw Szulz dr. medycyny), [w:] Henryk Mierzejewski, Polskie placówki badawcze. Nauki fizyczne. Technika, Warszawa: Wydawnictwo Akademii Nauk Technicznych, 1925, s. 88.
- ↑ a b c Janina Snitko-Rzeszut (red.), Marek Tarczyński (kier. opr.), Jan Kiński, Helena Malanowska, Urszula Olech, Wacław Ryżewski, Teresa Żach: Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Cz. 1: (Józef Rams – Wilhelm Żyła). Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Rytm”, 2000, s. 689. ISBN 83-905590-7-2. [dostęp 2016-06-27].
- ↑ Tomasz Piskorski, Pamiętniki, zeszyt 212 (1926), Warszawa: Archiwum Akt Nowych.
- ↑ M.P. z 1937 r. nr 64, poz. 96 „za zasługi w służbie wojskowej”.
- ↑ M.P. z 1933 r. nr 63, poz. 81 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.