Ludwik Przedborski
Ludwik Przedborski (ur. 15 lutego 1857 w Warszawie, zm. 19 maja 1911 w Łodzi) – polski lekarz laryngolog, łódzki działacz społeczny i oświatowy żydowskiego pochodzenia.
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Miejsce spoczynku | |
| Zawód, zajęcie |
lekarz laryngolog |
| Alma Mater | |
| Dzieci | |
Życiorys
edytujSyn Izydora. Ukończył II Gimnazjum w Warszawie, a następnie Wydział Lekarski Uniwersytetu Warszawskiego, uzyskując dyplom w 1883 roku. Zdobywał też wiedzę w klinikach Wiednia.
W 1885 roku przeniósł się na stałe do Łodzi, zamieszkał przy ul. Wschodniej 69. Był ordynatorem w tymczasowym szpitalu dla Żydów założonym przez fabrykanta Izraela Poznańskiego przy ul. Drewnowskiej, a następnie był ordynatorem w Żydowskim Szpitalu im. małżonków Izraela i Leony Poznańskich przy ul. Nowotargowej 1 (obecnie szpital im. dra Seweryna Sterlinga przy ul. Seweryna Sterlinga 1/3)[1]
Był członkiem zarządu i sekretarzem Towarzystwa Doraźnej Pomocy Lekarskiej (ówczesna nazwa pogotowia ratunkowego, powstałego w Łodzi w 1899 r. jako trzecie na ziemiach polskich i czwarte w Europie). Był członkiem Towarzystwa Lekarskiego Łódzkiego, członkiem korespondentem Towarzystwa Lekarskiego Warszawskiego i Towarzystwa Laryngologicznego w Paryżu. Był jednym ze współzałożycieli Łódzkiego Żydowskiego Towarzystwa Dobroczynności[2].
Był jednym z inicjatorów i członkiem komitetu budowy szpitala dla umysłowo chorych Żydów w Łodzi.
Był członkiem zarządu Towarzystwa Krzewienia Oświaty, zasłużonym działaczem na polu oświaty ludowej. Był też utalentowanym popularyzatorem wiedzy. Był przewodniczącym Sekcji Pedagogicznej Oddziału Łódzkiego Warszawskiego Towarzystwa Higienicznego, prezesem założonego w Łodzi w czerwcu 1907 roku oddziału Warszawskiego Towarzystwa Abstynenckiego „Przyszłość”.
Przeznaczył po 1000 rubli na rzecz szpitala dla obłąkanych i Towarzystwa Muzeum Nauki i Sztuki, którego był wiceprezesem zarządu.
Został powołany do komitetu organizacyjnego zbliżającego się zjazdu lekarzy prowincjonalnych w Łodzi, działał owocnie, ale zmarł przed jego obradami (4–5 czerwca 1911).
Zmarł 19 maja 1911 roku z powodu choroby nerek. Został pochowany na cmentarzu żydowskim przy ul. Brackiej w Łodzi[3][4].
Ludwik Przedborski był żonaty z Pauliną (Perłą) z Konów (ur. 1862 w Kutnie, zm. 10 maja 1933 w Łodzi), z którą miał troje dzieci:
- Felicję Marię (ur. 30 października 1888), doktora filozofii, nauczycielkę i poetkę,
- Juliana (ur. 25 lipca 1886, zm. 5 sierpnia 1931), majora obserwatora Wojska Polskiego, dowódcę dywizjonu szkolnego 1 pułku lotniczego[5],
- Mieczysława Tadeusza (ur. 22 marca 1892).
Przypisy
edytuj- ↑ Dzieje Żydów w Łodzi 1820-1944. Wybrane problemy. Pod redakcją Wiesława Pusia i Stanisława Liszewskiego Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego, Łódź 1991, s. 206.
- ↑ Fijałek Jan, Indulski Janusz Opieka zdrowotna w Łodzi do roku 1945. Studium organizacyjno-historyczne, Łódź 1990, s 113.
- ↑ Śmierć zasłużonego lekarza. „Tygodnik Ilustrowany” 1911 nr 21.
- ↑ Zgon. Rozwój nr 115 (20.5.1911) s. 5.
- ↑ „Polska Zbrojna”. 213, s. 9, 1931-08-06. Warszawa..
Bibliografia
edytuj- Kempa Andrzej, Szukalak M., Żydzi dawnej Łodzi. Słownik biograficzny Żydów łódzkich i z Łodzią związanych, Tom I, Oficyna Bibliofilów Łódź 2001, ISBN 83-87522-47-3.
- Fijałek Jan, Indulski Janusz Opieka zdrowotna w Łodzi do roku 1945. Studium organizacyjno-historyczne, Łódź 1990
- Wiesław Puś, Żydzi w Łodzi w latach zaborów 1793-1914, Łódź: Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego, 2001, ISBN 83-7171-411-4, OCLC 830273491.
- Dzieje Żydów w Łodzi 1820-1944. Wybrane problemy. Pod redakcją Wiesława Pusia i Stanisława Liszewskiego Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego, Łódź 1991, ISBN 83-7016-571-0.