Ludwik Mateusz Dembowski
Ludwik Mateusz Dembowski herbu Jelita (ur. w 1768 w Dębowej Górze, zm. w 1812 w Valladolid) – oficer polski, francuski generał dywizji i podróżnik, brat Jana Dembowskiego.
| generał dywizji | |
| Data i miejsce urodzenia |
1768 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
1812 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Główne wojny i bitwy |
wojna polsko-rosyjska (1792) |
| Odznaczenia | |
| |
Życiorys
edytujOd 1784 oficer wojsk koronnych. Walczył przeciwko interwencji rosyjskiej 1792 i w powstaniu kościuszkowskim 1794.
Po upadku insurekcji kościuszkowskiej wyjechał do Francji i w 1796 wstąpił do Armii Alpejskiej gen. Kellermana. Wziął udział w kampaniach włoskich. Służył w Legionach Polskich pod dowództwem Jana Henryka Dąbrowskiego, po czym został wysłany wraz z armią francuską do San Domingo.
Brał udział w interwencji francuskiej w Hiszpanii. Ostatnio zastępca szefa sztabu korpusu ekspedycyjnego.
Generał z 1810. Za wybitne zasługi bojowe uzyskał donacje i tytuł barona cesarstwa[1].
Bronił traktowanej ludności i popadł w konflikt z francuskim komendantem miasta Valladolid. Poległ z nim w pojedynku.
W 1806 otrzymał Krzyż Kawalerski, a w 1810 Krzyż Oficerski Orderu Legii Honorowej[2].
Przypisy
edytuj- ↑ Alfred Révérend: Armorial du Premier Empire. T. 2. Paryż: 1894, s. 42-43.
- ↑ Tadeusz Jeziorowski: The Napoleonic Orders. Ordery Napoleońskie. Warszawa 2018, s. 149
Bibliografia
edytuj- Henryk P. Kosk – Generalicja polska, tom I, Oficyna Wydawnicza "Ajaks", Pruszków 2001, ISBN 83-87103-81-0.