Ludwik Młokosiewicz
Ludwik Aleksander Młokosiewicz herbu Fuengirola (ur. 25 stycznia 1831 w Warszawie, zm. 4 sierpnia 1909 w Dagestanie[1])[2] – zoolog i botanik, badacz Kaukazu oraz podróżnik, odkrywca i alpinista.
 Zdjęcie Ludwika Młokosiewicza | |
 Fuengirola | |
| Rodzina |
Młokosiewiczowie herbu Fuengirola |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
25 stycznia 1831 |
| Data i miejsce śmierci | |
| Ojciec | |
| Matka |
Anna Janikowska |
| Żona |
nieznana |
| Dzieci |
|
| Rodzeństwo |
|
Życiorys
edytujDzieciństwo spędzał w Warszawie oraz w należącym do rodziców majątku ziemskim Omięcinie (niedaleko Szydłowca)[3]. Od 1842 do 1845 r. na polecenie ojca i wbrew swej woli uczył się w Aleksandryjskim Korpusie Kadetów w Brześciu nad Bugiem, jednak po śmierci ojca wrócił do Warszawy, nie kończąc tej szkoły i dalsze nauki pobierał prywatnie[3]. W 1853 r. wstąpił do rosyjskiej armii, a jako ochotnik mógł sugerować miejsce służby – wybrał Kaukaz, którym już wcześniej był zafascynowany[3]. Służył w wojsku do 1861 r.[4] W trakcie służby, którą odbywał w Lagodechi na południowo-wschodnich zboczach Kaukazu, w Gruzji uzyskał zgodę dowództwa na urządzenie ozdobnego parku przy garnizonie, do którego sprowadził szereg roślin[3]. W 1862, już jako cywil wyjechał badać przyrodę Persji. Po rocznym pobycie w Persji i Beludżystanie od razu po powrocie został aresztowany pod zarzutami politycznymi i skazany na 6 lat zesłania w guberni woroneskiej, z którego to zesłania zwolniono go w 1867[5]. W 1878 r. powtórnie prowadził badania w Persji. W tymże roku został leśnikiem w Lagodechi, na którym to stanowisku przebywał aż do emerytury w 1897[5]. Prowadził badania przyrodnicze, dostarczał polskim i zagranicznym muzeom okazy botaniczne i zoologiczne[6]. Podjął też próby zdobycia kilku wysokich szczytów Kaukazu i Persji, w tym w 1889 r., Wielkiego Araratu[7].
Do gatunków noszących do dzisiaj nazwisko Młokosiewicza należą cietrzew kaukaski (Lyrurus mlokosiewiczi), piwonia Młokosiewicza (Paeonia mlokosewitschii)[8] i Orobanche mlokosiewiczii[9].
Życie prywatne
edytujOkoło roku 1810 jego ojciec Franciszek Młokosiewicz ożenił się po raz pierwszy, wziął ślub z Anną Sokołowską, z tego związku Ludwik miał brata przyrodniego, Konstantego Młokosiewicza. 20 kwietnia 1816 r. ojciec Ludwika ożenił się ponownie, z Anną Janikowską, z którą miał szóstkę dzieci; Annę, Jana Pawła Władysława, Edwarda, Helenę Marię, Jadwigę Helenę i Ludwika[1].
Ludwik wziął ślub z obecnie nieznaną z imienia kobietą i miał z nią dwójkę dzieci, Leonida i Julię. Zmarł 4 sierpnia 1909 r. nieopodal wsi Czorod w Degestanie[1].
Przypisy
edytuj- ↑ a b c Ludwik Aleksander Młokosiewicz h. Fuengirola (ID: le.2358.1.6) [online], Sejm-Wielki.pl [dostęp 2021-01-21].
- ↑ Chodubski 1982 s. 422, 428
- ↑ a b c d Chodubski 1982 s. 422
- ↑ Chodubski 1982 s. 423-424. Chodubski podaje datę zwolnienia z armii 1869, ale jest to zapewne literówka, jak wynika z całego biogramu – od 1861 r. wg tegoż autora miał być już cywilem
- ↑ a b Chodubski 1982 s. 424
- ↑ Chodubski 1982 s. 424-426
- ↑ Chodubski 1982 s. 424, 427
- ↑ Chodubski 1982 s. 425
- ↑ Renata Piwowarczyk, Óscar Sánchez Pedraja, Gonzalo Moreno Moral, Magdalena Denysenko-Bennett, Grzegorz Góralski, Dagmara Kwolek, Petr Kosachev, Andrzej J. Joachimiak. Orobanche mlokosiewiczii (Orobanchaceae): a new species from the Greater Caucasus, and nomenclatural notes on similar species. „Phytotaxa”. 319, 2, 2017. DOI: 10.11646/phytotaxa.319.2.1.
Bibliografia
edytuj- Chodubski A., 1982: Ludwik Młokosiewicz (1831–1909) – pionier badań flory i fauny Kaukazu. Kwartalnik Historii Nauki i Techniki, t. 27, nr 2: 421-428. [1]