Ludwik Baraniecki
Ludwik Baraniecki (ur. 25 lipca 1897 w Opalenicy, zm. 24 lipca 1920 pod Wołkowyskiem) – podoficer armii niemieckiej, powstaniec wielkopolski i oficer Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej. Kawaler orderu Virtuti Militari.
| |
 podporucznik
| |
| Data i miejsce urodzenia |
25 lipca 1897 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
24 lipca 1920 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki | |
| Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
| Odznaczenia | |
 
| |
Życiorys
edytujUrodził się 25 lipca 1897 w Opalenicy, w rodzinie Piotra i Franciszki z Burdajewiczów[1].
Absolwent Gimnazjum Marii Magdaleny w Poznaniu. W okresie I wojny światowej wcielony do armii niemieckiej, wiosną 1918 mianowany na stopień sierżanta. W listopadzie 1918 współorganizował w Opalenicy Radę Robotniczo-Żołnierską oraz kompanię Służby Straży i Bezpieczeństwa. W grudniu, na czele plutonu kompanii opalenickiej, aktywnie walczył w powstaniu wielkopolskim[1]. 13 marca 1919 mianowany został podporucznikiem. W na początku kwietnia objął stanowisko dowódcy 5 kompanii w 61 pułku piechoty. Od kwietnia 1920 na czele 7 kompanii 61 pułku piechoty walczył na froncie polsko-bolszewickim. 25 kwietnia pod wsią Pleszczenicą umiejętnie powstrzymał atak bolszewików i za czyn ten odznaczony został Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari[1]. Zginął podczas odwrotu pod Wołkowyskiem[1].
Ordery i odznaczenia
edytuj- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 1120[1]
- Medal Niepodległości (pośmiertnie, 17 marca 1938)[1][2]
Przypisy
edytuj- ↑ a b c d e f Polak (red.) 1991 ↓, s. 14.
- ↑ M.P. z 1938 r. nr 64, poz. 72 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
Bibliografia
edytuj- Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792–1945. T. 2/1. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1991. ISBN 83-900510-0-1.
- Zdzisław Kościański, Bogumił Wojcieszak, Trzeba było pójść...Powiat Nowotomyski w Powstaniu Wielkopolskim 1918–1919. Historia i Pamięć, Nowy Tomyśl 2010, ISBN 978-83-915081-7-6.