Lucile Wheeler
Lucile Wheeler, po mężu Vaughan (ur. 14 stycznia 1935 w Saint-Jovite) – kanadyjska narciarka alpejska, brązowa medalistka olimpijska oraz czterokrotna medalistka mistrzostw świata.
Data i miejsce urodzenia |
14 stycznia 1935 | ||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||||||||
}
}
}
|
Kariera
edytujLucile Wheeler trenowała narciarstwo od wczesnego dzieciństwa. Pierwszy sukces osiągnęła już w 1947 roku, kiedy zdobyła mistrzostwo Kanady w kategorii juniorów. W wieku 15 lat zaproponowano jej miejsce w reprezentacji kraju na mistrzostwa świata w Aspen, jednak na wyjazd nie zgodzili się jej rodzice. Wzięła za to udział w rozgrywanych w 1952 roku igrzyskach olimpijskich w Oslo, gdzie zajęła 27. miejsce w zjeździe i gigancie, a w slalomie uplasowała się jedną pozycję wyżej. Z mistrzostw świata w Åre w 1954 roku także wróciła bez medalu, jej najlepszym wynikiem było siódme miejsce w biegu zjazdowym. W 1956 roku wystartowała na igrzyskach olimpijskich w Cortina d’Ampezzo, zdobywając brązowy medal w tej samej konkurencji. Została tym samym pierwszą w historii narciarką z Ameryki Północnej, która zdobyła medal olimpijski w zjeździe. W zawodach tych wyprzedziły ją jedynie dwie reprezentantki Szwajcarii: Madeleine Berthod oraz Frieda Dänzer. Na tej samej imprezie była też szósta w gigancie, a rywalizacji w slalomie nie ukończyła.
Największe sukcesy osiągnęła jednak podczas mistrzostw świata w Badgastein w 1958 roku, gdzie w czterech startach zdobyła trzy medale. Najpierw zwyciężyła w zjeździe, wyprzedzając o 0,3 sekundy Friedę Dänzer oraz o 0,4 sekundy Włoszkę Carlę Marchelli. Następnie zwyciężyła także gigancie, w którym wyprzedziła bezpośrednio Sally Deaver z USA oraz Friedę Dänzer. Na zakończenie tej imprezy wywalczyła srebrny medal w kombinacji, rozdzielając na podium Dänzer oraz Austriaczkę Josefę Frandl. W 1959 roku zakończyła karierę.
W 1958 roku została wpisana do Kanadyjskiej Galerii Sław. W 1976 roku została odznaczona Orderem Kanady.
Osiągnięcia
edytujMiejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Konkurencja | Czas biegu | Strata | Zwyciężczyni |
---|---|---|---|---|---|---|---|
27. | 14 lutego | 1952 | Oslo | Gigant | 2:06,8 | +15,4 | Andrea Mead-Lawrence |
27. | 17 lutego | 1952 | Oslo | Zjazd | 1:47,1 | +12,4 | Trude Jochum-Beiser |
26. | 20 lutego | 1952 | Oslo | Slalom | 2:10,6 | +17,8 | Andrea Mead-Lawrence |
6. | 27 stycznia | 1956 | Cortina d’Ampezzo | Gigant | 1:56,5 | +2,1 | Rosa Reichert |
DSQ | 30 stycznia | 1956 | Cortina d’Ampezzo | Slalom | 1:52,3 | - | Renée Colliard |
3. | 1 lutego | 1956 | Cortina d’Ampezzo | Zjazd | 1:40,7 | +5,2 | Madeleine Berthod |
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Konkurencja | Czas biegu | Strata | Zwyciężczyni |
---|---|---|---|---|---|---|---|
27. | 14 lutego | 1952 | Oslo | Gigant | 2:06,8 | +15,4 | Andrea Mead-Lawrence |
27. | 17 lutego | 1952 | Oslo | Zjazd | 1:47,1 | +12,4 | Trude Jochum-Beiser |
26. | 20 lutego | 1952 | Oslo | Slalom | 2:10,6 | +17,8 | Andrea Mead-Lawrence |
7.[1] | 2 marca | 1954 | Åre | Zjazd | 1:29,2 | +3,4 | Ida Schöpfer |
18.[2] | 4 marca | 1954 | Åre | Gigant | 1:38,9 | +8,6 | Lucienne Schmith |
DSQ[3] | 6 marca | 1954 | Åre | Slalom | 2:01,93 | - | Trude Klecker |
6. | 27 stycznia | 1956 | Cortina d’Ampezzo | Gigant | 1:56,5 | +2,1 | Rosa Reichert |
DSQ | 30 stycznia | 1956 | Cortina d’Ampezzo | Slalom | 1:52,3 | - | Renée Colliard |
3. | 1 lutego | 1956 | Cortina d’Ampezzo | Zjazd | 1:40,7 | +5,2 | Madeleine Berthod |
14.[4] | 3 lutego | 1958 | Badgastein | Slalom | 1:45,6 | +7,5 | Inger Bjørnbakken |
1. | 6 lutego | 1958 | Badgastein | Zjazd | 2:12,1 | - | - |
1. | 8 lutego | 1958 | Badgastein | Gigant | 1:54,6 | - | - |
2. | 8 lutego | 1958 | Badgastein | Kombinacja | 3,80 pkt | +1,53 pkt | Frieda Dänzer |
Bibliografia
edytuj- Profil na stronie FIS (ang.)
- Profil na Sports Reference.com. sports-reference.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-04-18)]. (ang.).