Wikipedia

Lucas Pratto

argentyński piłkarz

Lucas David Pratto (ur. 4 czerwca 1988 w La Placie) – argentyński piłkarz pochodzenia włoskiego występujący na pozycji napastnika, reprezentant Argentyny, od 2024 zawodnik paragwajskiej Olimpii.

Lucas Pratto
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Lucas David Pratto

Data i miejsce urodzenia

4 czerwca 1988
La Plata

Wzrost

186 cm

Pozycja

napastnik

Informacje klubowe
Klub

Olimpia

Numer w klubie

19

Kariera juniorska
Lata Klub
2001–2004 Defensores de Cambaceres
2004–2007 Boca Juniors
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
2007–2011 Boca Juniors 2 (0)
2007–2008 → Tigre (wyp.) 13 (1)
2008–2009 → Lyn (wyp.) 21 (4)
2010 → Unión Santa Fe (wyp.) 19 (6)
2010–2011 → Universidad Católica (wyp.) 35 (10)
2011–2012 Genoa 14 (1)
2012 → Vélez Sarsfield (wyp.) 31 (9)
2013–2014 Vélez Sarsfield 66 (26)
2015–2017 Atlético Mineiro 54 (18)
2017 São Paulo 35 (7)
2018–2021 River Plate 58 (9)
2021 → Feyenoord (wyp.) 7 (0)
2021–2023 Vélez Sarsfield 59 (6)
2023 Defensa y Justicia 13 (3)
2024– Olimpia 30 (4)
W sumie: 457 (104)
Kariera reprezentacyjna[b]
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
2016–2017  Argentyna 5 (2)
  1. ↑ Aktualne na: 10 września 2024. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
  2. ↑ Aktualne na: 10 września 2024.
Multimedia w Wikimedia Commons

Kariera klubowa

edytuj

Pratto pochodzi z miasta La Plata, spędził dzieciństwo w dzielnicy Altos de San Lorenzo[1]. Wychowywał się w skrajnie ubogiej rodzinie – po wczesnym rozwodzie rodziców mieszkał z matką Danielą (pracującą jako sprzątaczka) i starszym bratem Leandro[2], dorabiał jako ochroniarz w klubie nocnym[3]. Treningi piłkarskie rozpoczynał w osiedlowej drużynie Gimnasia de los Hornos, bezskutecznie starając się o angaż w akademii młodzieżowej klubu Estudiantes La Plata[4]. Ostatecznie przeniósł się do trzecioligowego zespołu Defensores de Cambaceres, w którym występował jego brat[5]. Tam grał głównie na pozycji środkowego lub bocznego pomocnika, a w 2004 roku otrzymał szansę testów w stołecznym CA Boca Juniors, za pośrednictwem współpracującego z Defensores fizjoterapeuty Gabriela Palermo, prywatnie brata napastnika Boca – Martína Palermo[6]. Po pomyślnym przejściu testów dołączył do akademii juniorskiej giganta z Buenos Aires, gdzie – już jako napastnik – był wyróżniającym się graczem. Tworząc skuteczny duet atakujących z Óscarem Trejo, wywalczył mistrzostwo kraju z drużyną rezerw Boca[7].

Do pierwszej drużyny Boca został włączony w wieku dziewiętnastu lat przez szkoleniowca Miguela Ángela Russo[8]. Zaraz po odbyciu z zespołem obozu przygotowawczego został jednak wypożyczony na rok do beniaminka najwyższej klasy rozgrywkowej – ekipy CA Tigre. W jego barwach 16 września 2007 w przegranym 1:2 spotkaniu z San Lorenzo zadebiutował w argentyńskiej Primera División. W jesiennym sezonie Apertura 2007 zdobył z Tigre tytuł wicemistrza Argentyny, zaś premierowego gola w pierwszej lidze strzelił 23 maja 2008 w wygranej 2:1 konfrontacji z San Martín. Przez cały pobyt w Tigre pełnił jednak niemal wyłącznie rolę rezerwowego. W sierpniu 2008 udał się na wypożyczenie do norweskiego Lyn Fotball ze stołecznego Oslo. W tamtejszej Tippeligaen zadebiutował 21 września 2008 w przegranym 1:3 meczu z Molde, strzelając również wówczas pierwszą bramkę. Barwy Lyn – ligowego średniaka – reprezentował przez rok z przeciętnym skutkiem.

W lipcu 2009 Pratto powrócił do Boca, gdzie jednak przez kolejne pół roku był tylko głębokim rezerwowym w taktyce trenera Alfio Basile. Wobec tego udał się na wypożyczenie do drugoligowego Unión de Santa Fe, gdzie spędził sześć miesięcy w roli kluczowego zawodnika drużyny. W czerwcu 2010 został wypożyczony po raz kolejny – tym razem do chilijskiego zespołu CD Universidad Católica z siedzibą w stołecznym Santiago, w ramach rozliczenia za transfer Gary’ego Medela[9]. W chilijskiej Primera División zadebiutował 24 lipca 2010 w zremisowanym 1:1 pojedynku z Evertonem i zdobył w nim również pierwszą bramkę w nowej ekipie. W sezonie 2010 zdobył z drużyną prowadzoną przez Juana Antonio Pizziego mistrzostwo Chile, zaś pół roku później – w wiosennych rozgrywkach Apertura 2011 – wywalczył tytuł wicemistrza Chile. Notował również świetne występy w Copa Libertadores; został wicekrólem strzelców tych rozgrywek (z sześcioma golami na koncie), a w oficjalnym głosowaniu chilijskiego związku piłkarzy (SIFUP) został wybrany najlepszym obcokrajowcem ligi chilijskiej[10].

W lipcu 2011 Pratto za sumę 2,8 miliona euro przeszedł do włoskiego Genoa CFC. Przez włoskie media był anonsowany jako „nowy Diego Milito”[11]. W Serie A zadebiutował 11 września 2011 w zremisowanym 2:2 spotkaniu z Atalantą, zaś jedynego gola w lidze strzelił 18 grudnia tego samego roku w wygranej 2:1 konfrontacji z Bologną. Nie spełnił jednak pokładanych w nim oczekiwań – pełnił wyłącznie rolę rezerwowego i w ciągu pół roku strzelił tylko trzy gole (z czego dwa w krajowym pucharze). W lutym 2012 powrócił do ojczyzny, na zasadzie wypożyczenia (za pół miliona euro) z opcją pierwokupu dołączając do stołecznego CA Vélez Sarsfield. Przez pierwsze pół roku był tam głównie rezerwowym, lecz potem wywalczył sobie niepodważalną pozycję w wyjściowym składzie. W jesiennym sezonie Inicial 2012 zdobył z Vélezem tytuł mistrza Argentyny, kiedy to stworzył świetnie uzupełniający się duet napastników z Facundo Ferreyrą[12].

W styczniu 2013 władze Vélezu wykupiły kartę zawodniczą Pratto za sumę dwóch milionów euro. W czerwcu 2013 strzelił dla ekipy Ricardo Gareki zwycięskiego gola w meczu z Newell’s Old Boys (1:0) na wagę zwycięstwa w de facto superpucharze Argentyny – Copa Campeonato (tytuł ten jest uznawany jednak przez argentyńską federację jako mistrzostwo Argentyny), zaś w styczniu 2014 wywalczył z Vélezem właściwy superpuchar kraju – Supercopa Argentina. W półrocznym, jesiennym sezonie Transición 2014 zdobył tytuł króla strzelców ligi argentyńskiej (z jedenastoma golami na koncie, ex aequo z Maxim Rodríguezem i Silvio Romero). W tym samym roku został wybrany w plebiscycie Olimpia de Plata najlepszym argentyńskim piłkarzem występującym w rodzimej lidze[13]. Ogółem barwy Vélezu reprezentował jako kluczowy piłkarz przez trzy lata.

W styczniu 2015 Pratto za pięć milionów dolarów przeniósł się do brazylijskiego Atlético Mineiro z siedzibą w Belo Horizonte, podpisując z nim czteroletnią umowę[14]. Już w tym samym roku jako najskuteczniejszy piłkarz swojej ekipy wygrał ligę stanową – Campeonato Mineiro, zostając wybranym przez znany portal Globo w najlepszym zawodnikiem tych rozgrywek[15]. W Campeonato Brasileiro Série A zadebiutował 17 maja 2015 w wygranym 4:1 meczu z Fluminense FC, a pierwszą bramkę zdobył 3 czerwca tego samego roku w wygranym 4:1 pojedynku z Avaí FC. W sezonie 2015 zdobył z Atlético wicemistrzostwo Brazylii; został wówczas uznany w oficjalnym plebiscycie najlepszym obcokrajowcem sezonu[16]. W 2016 roku zajął drugie miejsce w Campeonato Mineiro i dotarł do finału pucharu Brazylii – Copa do Brasil. Ogółem barwy Atlético reprezentował przez ponad dwa lata, będąc czołowym graczem ligi brazylijskiej; w tamtym okresie zaczął otrzymywać pierwsze powołania do kadry narodowej.

W lutym 2017 Pratto w ramach wiązanej, wielopoziomowej transakcji przeszedł do ekipy São Paulo FC. Klub wyłożył na jego transfer łącznie 12 milionów dolarów (w dwóch ratach – początkowo sześć milionów za 50% praw do karty zawodniczej, ponadto w ramach umowy między poprzednimi zespołami 1/5 kwoty transferu otrzymał Vélez Sarsfield[17]). Jako podstawowy piłkarz i najlepszy strzelec występował w São Paulo przez niecały rok, nie odnosząc jednak większych sukcesów zarówno na arenie krajowej, jak i międzynarodowej. W styczniu 2018 powrócił do ojczyzny, zostając graczem CA River Plate. Stołeczny potentat zapłacił za niego kwotę blisko 11 milionów dolarów, co uczyniło go najdroższym zawodnikiem zakupionym kiedykolwiek przez River[18].

Kariera reprezentacyjna

edytuj

W seniorskiej reprezentacji Argentyny Pratto zadebiutował za kadencji selekcjonera Edgardo Bauzy, 1 września 2016 w wygranym 1:0 meczu z Urugwajem w ramach eliminacji do Mistrzostw Świata w Rosji. Premierowego gola strzelił natomiast pięć dni później, w zremisowanym 2:2 eliminacyjnym spotkaniu z Wenezuelą.

Przypisy

edytuj
  1. ↑ Lucas Pratto, el 9 de los goles lindos que empezó a jugar con botines de 30 pesos. [w:] Infobae [on-line]. infobae.com, 14 listopada 2016. [dostęp 2018-01-06]. (hiszp.).
  2. ↑ Ariel Ruya: De no tener para comer a estrella de fútbol: la sacrificada vida de Lucas Pratto. [w:] La Nación [on-line]. lanacion.com.ar, 5 listopada 2014. [dostęp 2018-01-06]. (hiszp.).
  3. ↑ Pratto on the prowl for Argentina. [w:] FIFA [on-line]. fifa.com, 17 listopada 2016. [dostęp 2018-01-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (7 stycznia 2018)]. (ang.).
  4. ↑ Pratto: “Volví para ser feliz”. [w:] El Gráfico [on-line]. elgrafico.com.ar, 11 listopada 2013. [dostęp 2018-01-06]. (hiszp.).
  5. ↑ David Flier: La historia de Pratto: el pichón de Palermo que sueña con River. [w:] Clarín [on-line]. clarin.com, 29 lipca 2014. [dostęp 2018-01-06]. (hiszp.).
  6. ↑ Lucas Pratto: el que rompió las redes en las inferiores de Camba ahora hace goles en la Selección Nacional. [w:] Primera Página [on-line]. primerapagina.info, 19 listopada 2016. [dostęp 2018-01-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (7 stycznia 2018)]. (hiszp.).
  7. ↑ Ignacio Andreychuk: Pratto es el delantero que pretende Unión. [w:] El Litoral [on-line]. ellitoral.com, 21 grudnia 2009. [dostęp 2018-01-06]. (hiszp.).
  8. ↑ Jugaba con botines truchos hasta que lo descubrió Palermo y hoy es el 9 de la Selección: la historia de Lucas Pratto. [w:] TN [on-line]. tn.com.ar, 14 listopada 2016. [dostęp 2018-01-06]. (hiszp.).
  9. ↑ Lucas Pratto es el nuevo delantero de Universidad Católica. [w:] Emol [on-line]. emol.com, 29 czerwca 2010. [dostęp 2018-01-06]. (hiszp.).
  10. ↑ Conoce el detalle de los ganadores de la gran fiesta. [w:] Sindicato de Futbolistas Profesionales de Chile [on-line]. sifup.cl, 3 września 2011. [dostęp 2018-01-06]. (hiszp.).
  11. ↑ En Genoa esperan a Lucas Pratto como “el nuevo Diego Milito”. [w:] La Tercera [on-line]. latercera.com, 25 maja 2011. [dostęp 2018-01-06]. (hiszp.).
  12. ↑ Conheça o atacante argentino Lucas Pratto, novo reforço do Galo. [w:] Globo [on-line]. globoesporte.globo.com, 11 grudnia 2014. [dostęp 2018-01-06]. (port.).
  13. ↑ Lucas Pratto y Ángel Di María ganaron el Olimpia de plata. [w:] Goal [on-line]. goal.com, 17 grudnia 2014. [dostęp 2018-01-06]. (hiszp.).
  14. ↑ Lucas Pratto, nuevo jugador del Atlético Mineiro de Brasil. [w:] Diario Popular [on-line]. diariopopular.com.ar, 17 grudnia 2014. [dostęp 2018-01-06]. (hiszp.).
  15. ↑ Troféu Globo Minas: Galo tem quatro representantes na seleção do Mineiro. [w:] Globo [on-line]. globoesporte.globo.com, 3 maja 2015. [dostęp 2018-01-06]. (port.).
  16. ↑ Lucas Pratto, el mejor extranjero en Brasil. [w:] TyC Sports [on-line]. tycsports.com, 30 listopada 2015. [dostęp 2018-01-06]. (hiszp.).
  17. ↑ Frederico Ribeiro: Atlético vende 50% de Pratto e São Paulo terá obrigação de comprar porcentagem restante. [w:] Jornal Hoje em Dia [on-line]. hojeemdia.com.br, 10 lutego 2017. [dostęp 2018-01-06]. (port.).
  18. ↑ Lucas Pratto a River: las cinco compras más caras de la historia del Millonario. [w:] Toda Pasión [on-line]. tn.com.ar, 8 stycznia 2018. [dostęp 2018-01-12]. (hiszp.).

Bibliografia

edytuj
Źródło: „https://pl.wiki.x.io/w/index.php?title=Lucas_Pratto&oldid=75162597”