Louis de Saint-Just
Antoine Louis Léon de Richebourg de Saint-Just, zwany Saint-Just (ur. 25 sierpnia 1767 w Decize, Nièvre, zm. 28 lipca 1794 w Paryżu) – jeden z czołowych przywódców rewolucji francuskiej, bliski współpracownik Maksymiliana Robespierre’a.
Antoine Louis de Saint-Just | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Deputowany do Konwentu Narodowego, członek Komitetu Ocalenia Publicznego, oficer Gwardii Narodowej | |
Przynależność polityczna |
Słynął z bezwzględnego terroru, stosowanego zarówno wobec przeciwników rewolucji, jak i innych rewolucjonistów (m.in. sporządził raport, który doprowadził do aresztowania, skazania i stracenia Dantona)[1]. Zwany z powodu tej bezwzględności i olśniewającej ponoć urody „Aniołem śmierci” lub „Archaniołem Terroru”. Przez niektórych ludzi ze swej epoki był również nazywany „Świętym Janem – Mesjaszem Ludu”, „Gwiazdą Rewolucji”[2].
Życiorys
edytujUrodzony w zamożnej rodzinie[2]. Po śmierci ojca, Louisa Jeana de Saint-Just de Richebourga (oficera kawalerii francuskiej odznaczonego Orderem św. Ludwika) w 1777 r., był wychowywany przez matkę - Marie-Anne Robinot[3]. W wieku 19 lat, po nieudanym związku z Theresą Gelle, córką miejscowego bogacza, uciekł z domu do Paryża, gdzie został aresztowany. Podczas pobytu w ośrodku poprawczym napisał poemat pt.: L'Organt, w którym dosadnie krytykował zarówno monarchię, jak i papiestwo[4][5]. Poemat ów wydano następnie drukiem. Po wyjściu na wolność z zakładu w 1787 r. odbył studia prawnicze w Reims, a następnie został asystentem u prokuratora[4][6]. Po wybuchu rewolucji działał w swoim regionie, był oficerem Gwardii Narodowej, korespondował z Maksymilianem Robespierre i Kamilem Desmoulins. Jako przedstawiciel swojego regionu brał udział w eskorcie króla Ludwika XVI po jego nieudanej ucieczce.
Należał do stronnictwa politycznego jakobinów. Najmłodszy deputowany do Konwentu Narodowego, zdobył sławę swoim przemówieniem w czasie procesu króla. Saint-Just wygłosił wówczas wielką mowę za egzekucją, uzasadniając, iż Ludwik XVI musi zginąć, gdyż jest tyranem z racji samego faktu bycia dynastycznym władcą państwa. Angażował się następnie w rewolucyjne projekty stworzenia nowego człowieka, pisząc m.in. książkę o modelu edukacji w państwie republikańskim i rozprawę L'esprit de la Revolution et de la Constitution de France (pol. Duch rewolucji i konstytucji francuskiej). Jego druga książka, zatytułowana Instytucje Republikańskie, nie została ukończona. Był członkiem Komitetu Ocalenia Publicznego i komisarzem Konwentu na prowincji. Działalność propagandową prowadził głównie w świeżo tworzonej rewolucyjnej armii francuskiej walczącej z Prusami. Wielokrotnie dawał żołnierzom przykład nie tylko osobistej odwagi, lecz także bezwzględności wobec dezerterów i chwiejnych politycznie.
Poniekąd słusznie oskarżany o zainspirowanie wielkiego terroru (czerwiec – lipiec 1794 roku), został aresztowany 27 lipca („przewrót 9 thermidora”) i zgilotynowany wraz z Robespierre'em następnego dnia, w 114 dni po śmierci Dantona[7].
W kulturze masowej
edytuj- Saint-Just jest jednym z bohaterów dramatów Stanisławy Przybyszewskiej: Sprawa Dantona (ekranizacja Andrzeja Wajdy pt. Danton; w roli Saint-Justa Bogusław Linda) i Termidor;
- pojawia się w mandze Riyoko Ikedy Róża Wersalu, a także w nakręconym na jego podstawie anime;
- Louis znalazł się w komiksie Neila Gaimana Refleksje i Przypowieści z cyklu Sandman;
- Saint-Just zostaje kilkukrotnie wspominany w grze studia Polyslash: We. The Revolution;
Przypisy
edytuj- ↑ Baszkiewicz 1978 ↓, s. 330.
- ↑ a b Cisek 2010 ↓, s. 247.
- ↑ Bernard Vinot , Saint-Just, Paryż 1985, s. 16–17 (fr.).
- ↑ a b Cisek 2010 ↓, s. 248.
- ↑ Thompson 1938 ↓, s. 219.
- ↑ Thompson 1938 ↓, s. 220.
- ↑ Baszkiewicz 1978 ↓, s. 342.
Bibliografia
edytuj- Jan Baszkiewicz , Danton, Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1978 (pol.).
- Andrzej M. Cisek , Kłamstwo Bastylii, Warszawa: Wydawnictwo Fronda, 2010, ISBN 978-83-6226-868-9 (pol.).
- Marcin Konarski , Myśl polityczno-prawna Louisa de Saint Just (1767-1794), „Studia Prawnicze i Administracyjne” (2), 2016, s. 15–34 (pol.).
- Saint-Just, Wybór Pism, Warszawa: Książka i Wiedza, 1954, s. 288 (pol.).
- James M. Thompson , Przywódcy Wielkiej Rewolucji Francuskiej, Warszawa: Towarzystwo Wydawnicze „Rój”, 1938 (pol.).
Linki zewnętrzne
edytuj- Saint-Just, Mowa oskarżycielska w procesie Ludwika XVI (13 listopada 1792)
- Saint-Just, Oskarżenie Dantona (31 marca 1794)
- Francuski portal poświęcony osobie Saint-Justa
- ISNI: 0000000110223724
- VIAF: 22137301
- LCCN: n50026230
- GND: 118604953
- NDL: 001267745
- BnF: 11887450p
- SUDOC: 026669846
- SBN: IEIV024191
- NLA: 35721135
- NKC: jn20000604767
- BNE: XX952185
- NTA: 071142797
- BIBSYS: 90712875
- CiNii: DA00230226
- Open Library: OL1141302A
- PLWABN: 9810575866205606, 9810695714705606
- NUKAT: n01032699
- J9U: 987007462516205171
- PTBNP: 108025
- CANTIC: a10151734
- NSK: 000184793
- BNC: 000036685
- ΕΒΕ: 61645
- BLBNB: 000338522
- LIH: LNB:V*62837;=BM