Longin Cegielski

Longin Cegielski
Data i miejsce urodzenia	12 marca 1920 ; Moszczenica
Data i miejsce śmierci	29 stycznia 1987 ; Warszawa
	Wiceprezes Rady Ministrów
Okres	od 27 marca 1976; do 3 kwietnia 1980
Przynależność polityczna	Zjednoczone Stronnictwo Ludowe
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Longin Cegielski (ur. 12 marca 1920 w Moszczenicy, zm. 29 stycznia 1987 w Warszawie) – działacz ludowy, doktor nauk rolnych, ekonomista i polityk. Poseł na Sejm PRL VI, VII i VIII kadencji, w latach 1976–1980 wiceprezes Rady Ministrów.

Życiorys

Ukończył nauki rolnicze na Politechnice Lwowskiej i Uniwersytecie Jagiellońskim (1946). W 1964 uzyskał stopień doktora nauk rolnych w Szkole Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie.

W latach II wojny światowej prowadził tajne nauczania oraz był od 1940 żołnierzem Związku Walki Zbrojnej, od 1940 Armii Krajowej, a od 1943 Batalionów Chłopskich na terenie obwodu nowosądeckiego, gorlickiego i tarnowskiego. Używał pseudonimów Andrzej i Dębosz.

Od 1 września 1946 należał do Stronnictwa Ludowego, następnie od 1949 do Zjednoczonego Stronnictwa Ludowego. W latach 1948–1949 kierownik Wydziału Ekonomiczno-Rolnego w Wojewódzkim Zarządzie Związku Samopomocy Chłopskiej we Wrocławiu. Od 1953 do 1957 kierował działem redakcji „Zielonego Sztandaru”. Pracował w aparacie partyjnym, był kierownikiem referatu wydziału ekonomiczno-rolnego Naczelnego Komitetu Wykonawczego ZSL (1950–1952), i członkiem głównej komisji kontroli NKW. W 1969 został członkiem Naczelnego Komitetu ZSL, a w 1971 członkiem prezydium NK. Obie funkcje opuścił w 1980, w 1971 krótko sekretarz NK.

Od 1957 do 1968 pracował jako radca w Urzędzie Rady Ministrów oraz dyrektor gabinetu wicepremiera. W latach 1968–1971 był podsekretarzem stanu w Ministerstwie Rolnictwa. W latach 1971–1976 zastępca przewodniczącego Komisji Planowania przy Radzie Ministrów. Od 1972 do 1985 był posłem na Sejm PRL VI, VII i VIII kadencji, w 1980 pełnił funkcję przewodniczącego klubu poselskiego ZSL w Sejmie VIII kadencji. W okresie od marca 1976 do kwietnia 1980 był wicepremierem w rządzie Piotra Jaroszewicza i Edwarda Babiucha.

Pochowany został z honorami 3 lutego 1987 na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera 31B-tuje-8)^[1]. W imieniu ówczesnych władz w pogrzebie uczestniczyli m.in. wicepremierzy Zbigniew Gertych i Józef Kozioł^[2].

Odznaczenia

Order Sztandaru Pracy I klasy
Order Sztandaru Pracy II klasy
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (1969)^[3]
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
Krzyż Partyzancki
Złoty Krzyż Zasługi (1955)^[4]
Medal Rodła
Medal 10-lecia Polski Ludowej (1955)^[5]

Życie prywatne

Syn Jana i Heleny, ojciec historyka Tadeusza Cegielskiego oraz dziennikarza i dyplomaty Piotra Cegielskiego, dziadek dziennikarza Maksa Cegielskiego.

Przypisy

↑ Wyszukiwarka grobów w Warszawie
↑ Pogrzeb Longina Cegielskiego, „Trybuna Robotnicza”, nr 29, 4 lutego 1987, s. 2
↑ Dekoracja wysokimi odznaczeniami działaczy państwowych, „Trybuna Ludu”, nr 201, 22 lipca 1969, s. 8
↑ M.P. z 1955 r. nr 52, poz. 561
↑ M.P. z 1955 r. nr 42, poz. 411

Bibliografia

[1] Wyszukiwarka grobów w Warszawie

[2] Pogrzeb Longina Cegielskiego, „Trybuna Robotnicza”, nr 29, 4 lutego 1987, s. 2

[3] Dekoracja wysokimi odznaczeniami działaczy państwowych, „Trybuna Ludu”, nr 201, 22 lipca 1969, s. 8

[4] M.P. z 1955 r. nr 52, poz. 561

[5] M.P. z 1955 r. nr 42, poz. 411

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]