Loajoza
Loajoza (loaoza, łac. loiasis) – choroba wywołana wskutek obecności filarii Loa loa w ludzkim ciele. Została ona opisana po raz pierwszy w roku 1770 przez Mongina, który zaobserwował tego pasożyta w oku karaibskiego niewolnika[1][2].
| loaosis | |
| Klasyfikacje | |
| ICD-10 | |
|---|---|
Etiologia
edytujLoajoza wywoływana jest przez nitkowca ocznego (Loa loa)[3][4]. Występuje on na terenie afrykańskich lasów deszczowych[3].
Objawy i przebieg
edytujWtargnięcie filarii objawia się tylko w przypadku inwazji dużej liczby larw jako reakcja alergiczna pod postacią zaczerwienionego i swędzącego obrzęku[5]. Przemieszczanie się młodych osobników Loa loa niekiedy skutkuje tymczasowymi zmianami pęcherzykowo-grudkowymi, natomiast wędrujące dorosłe robaki rzadko wywołują objawy (niekiedy występuje ból, świąd, wysypka grudkowa i uczucie kłucia)[5].
W loajozie występują dwa charakterystyczne objawy: częste i widoczne gołym okiem przemieszczanie się dorosłych pasożytów pod spojówką (z powodu tego Loa loa jest niekiedy nazywany afrykańskim robakiem ocznym[4]) oraz obrzęki kalabarskie[5][4]. Są to szybko przemijające (pojawiające się nagle i zanikające po kilkunastu godzinach[4]) najczęściej niebolesne, zaczerwienione i swędzące obrzęki[5][4][6]. Występują one wokół martwych filarii, najczęściej w okolicy przedramion i twarzy na wyniosłościach kostnych[5][6].
Inne, mniej charakterystyczne objawy loajozy to: bóle stawów i mięśni[7], gorączka i powiększenie węzłów chłonnych[2][4]. Niekiedy występują też zaburzenia ze strony narządów wewnętrznych, takie jak zwłóknienie mięśnia sercowego, nacieki płucne, niewydolność nerek oraz zaburzenia psychiczne i neurologiczne (np. zapalenie mózgu)[1].
Rozpoznanie
edytujDiagnostyka opiera się o wykrycie mikrofilarii we krwi, pobranej w ciągu dnia (ma to związek z cyklem życiowym nicienia). Leczenie zaś polega na chirurgicznym usunięciu osobników dorosłych. Prewencja polega na zwalczaniu ślepaków.
Przypisy
edytuj- ↑ a b Jean Paul Akue, Elsa-Rush Eyang-Assengone, Roland Dieki, Loa loa infection detection using biomarkers: current perspectives, „Research and Reports in Tropical Medicine”, 9, 2018, s. 43–48, DOI: 10.2147/RRTM.S132380, ISSN 1179-7282, PMID: 30050354, PMCID: PMC6047611 [dostęp 2018-10-04].
- ↑ a b Denis Zofou i inni, Evaluation of in vitro culture systems for the maintenance of microfilariae and infective larvae of Loa loa, „Parasites & Vectors”, 11, 2018, DOI: 10.1186/s13071-018-2852-2, ISSN 1756-3305, PMID: 29716646, PMCID: PMC5930665 [dostęp 2018-10-04].
- ↑ a b Dziubek i Duszczyk 2017 ↓, s. 558.
- ↑ a b c d e f Makoto Saito i inni, Clinical Features of Imported Loiasis: A Case Series from the Hospital for Tropical Diseases, London, „The American Journal of Tropical Medicine and Hygiene”, 93 (3), 2015, s. 607–611, DOI: 10.4269/ajtmh.15-0214, ISSN 0002-9637, PMID: 26101271, PMCID: PMC4559705 [dostęp 2018-09-30].
- ↑ a b c d e Dziubek i Duszczyk 2017 ↓, s. 559.
- ↑ a b Johannes Mischlinger i inni, Behavioural and clinical predictors for Loiasis, „Journal of Global Health”, 8 (1), DOI: 10.7189/jogh.08.010413, ISSN 2047-2978, PMID: 29497506, PMCID: PMC5827628 [dostęp 2018-10-04].
- ↑ David Thor Bragason i inni, [Case report: Two patients with eye worm and recurrent swelling of the extremities], „Laeknabladid”, 104 (9), 2018, s. 395–398, DOI: 10.17992/lbl.2018.09.197, ISSN 0023-7213, PMID: 30178753 [dostęp 2018-10-08].
Bibliografia
edytuj- Zdzisław Dziubek, Ewa Duszczyk: Choroby zakaźne i pasożytnicze. Wyd. IV. Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2017, s. 558–559. ISBN 978-83-200-4534-5.
