Lloyd C.IV
Lloyd C.IV – austro-węgierski samolot rozpoznawczy. Wszedł do służby w 1916 roku.
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent |
Magyar Lloyd Repülögep es Motorgyar R.I. |
| Typ | |
| Konstrukcja |
dwupłat, konstrukcja mieszana |
| Załoga |
2 |
| Historia | |
| Data oblotu |
1916 |
| Liczba egz. |
48 |
| Dane techniczne | |
| Napęd |
1 silnik rzędowy Austro-Daimler |
| Moc | |
| Wymiary | |
| Rozpiętość |
14,52 m |
| Długość |
8,79 m |
| Wysokość |
3,18 m |
| Powierzchnia nośna |
38 m² |
| Masa | |
| Własna |
910 kg |
| Użyteczna |
425 kg |
| Startowa |
1335 kg |
| Zapas paliwa |
215 l |
| Osiągi | |
| Prędkość maks. |
137 km/h |
| Prędkość wznoszenia |
3 m/s |
| Pułap |
4200 m |
| Zasięg |
700 km |
| Długotrwałość lotu |
5 h 40 min |
| Dane operacyjne | |
| Użytkownicy | |
| Austro-Węgry, Polska | |
Historia
edytujNa podstawie opracowanych wcześniej konstrukcji, Lloyd C.I, C.II i C.III, wytwórnia lotnicza Magyar Lloyd Repülögep es Motorgyar R.I. (albo Ungarische Lloyd Flugzeug und Motorenfabrik) w Aszód rozpoczęła w 1916 roku produkcję ulepszonego modelu oznaczonego jako Lloyd C.IV. Wyprodukowano łącznie 48 egzemplarzy, oznaczonych numerem seryjnym 44[1]. Samolot został skierowany do jednostek bojowych lotnictwa Austro-Węgier operujących na froncie włoskim. W trakcie eksploatacji ujawniły się wady konstrukcyjne związane z kruchością konstrukcji. Doprowadzało to do uszkodzeń sekcji ogonowej podczas lądowania na lotniskach polowych. Po kilku miesiącach samoloty zaczęto wycofywać do jednostek tyłowych[2].
Użycie w lotnictwie polskim
edytujWojsko Polskie zdobyło 7 egzemplarzy samolotu LLoyd C.IV. Zostały przejęte w parku lotniczym w Lublinie oraz w magazynach kompanii zapasowych w Krakowie i Przemyślu. Przeszły remont w II Ruchomym Parku Lotniczym w Krakowie, następnie zostały przydzielone do 9 eskadry wywiadowczej i I Niższej Szkoły Pilotów. Jeden egzemplarz przydzielono do III eskadry lotniczej bojowej, jednak uległ rozbiciu podczas przelotu. Egzemplarze będące na stanie jednostek bojowych zostały wycofane z użycia do końca 1919 roku[3].
Konstrukcja
edytujDwumiejscowy dwupłat o konstrukcji drewnianej[2].
Kadłub o przekroju prostokątnym, konstrukcji kratownicowej i pokryciu drewnianym. Kabina załogi połączona. Za silnikiem mieścił się główny zbiornik paliwa[4].
Skrzydła dwudźwigarowe, dwudzielne, z dużym kątem natarcia. Komora płatów dwuprzęsłowa, usztywniona słupkami i naciągami z linek. Lotki tylko na płacie górnym, napęd lotek linkowy. W pierwszych egzemplarzach serii płat kryty płótnem, w późniejszych fornirem. W górnym płacie był umieszczony zbiornik opadowy[4].
Usterzenie o szkielecie spawanym z rur stalowych, pokryte sklejką, stery kryte płótnem. Statecznik poziomy wolnonośny, dwudzielny[2].
Napęd – silnik rzędowy Austro-Daimler o mocy 160 KM (118 kW), chłodzony wodą.
Podwozie trójpunktowe z płozą ogonową. Golenie główne amortyzowane sznurem gumowym[4].
Przypisy
edytuj- ↑ Morgała 1997 ↓, s. 86.
- ↑ a b c Lloyd C IV "Bocian". bequickorbedead.com. [dostęp 2020-02-24]. (pol.).
- ↑ Morgała 1997 ↓, s. 86-87.
- ↑ a b c Morgała 1997 ↓, s. 87.
Bibliografia
edytuj- Andrzej Morgała: Samoloty wojskowe w Polsce 1918-1924. Warszawa: Bellona, Lampart, 1997. ISBN 83-86776-34-X. OCLC 313074530.