Llanka

Ten artykuł od 2013-10 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Llanka (w języku keczua „glina, ceramika, ziemia, minerał”) – ciemna masa podobna do cementu, złożona z gliny i piasku, która po wyschnięciu twardniała na kamień. Była używana jako spoina budowlana np. przez Inków w XV–XVI w.

W dialekcie cuzco języka keczua – llanka, w dialekcie quito – llanga.

Aleksander von Humboldt w dziele Travels to the Equinoctial Regions of America - A Personal Narrative of Travels During the Years 1799-1804 wspominał, że w chłodnych rejonach królestwa Quito tubylczy mieszkańcy Tigua zwykli jadać glinkę llanka bez szkodliwych konsekwencji, a także rozpuszczali ją w wodzie, tworząc mleczny napój znany agua (hiszp. woda) lub leche de llanka (hiszp./keczua mleko llanka).