Lizynopryl

związek chemiczny

Lizynoprylorganiczny związek chemiczny, lek z grupy inhibitorów konwertazy angiotensyny (ACEI), stosowany przede wszystkim w leczeniu nadciśnienia tętniczego i niewydolności serca.

Lizynopryl
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny

C21H31N3O5

Masa molowa

405,49 g/mol

Identyfikacja
Numer CAS

83915-83-7

PubChem

5362119

DrugBank

DB00722

Klasyfikacja medyczna
ATC

C09AA03

Stosowanie w ciąży

kategoria D

Jest lizynową pochodną enalaprylu. Nie podlega metabolizmowi wątrobowemu, jako jeden z nielicznych ACEI nie jest prolekiem. Z uwagi na powyższe właściwości jest zalecany w przypadku wskazań do stosowania ACEI i współistnienia chorób wątroby.

Mechanizm działania

edytuj

Lizynopryl powoduje zahamowanie działania konwertazy angiotensyny i w efekcie zmniejszenie stężenia angiotensyny II. Końcowym efektem jest spadek ciśnienia tętniczego.

Pełny efekt hipotensyjny osiąga się po kilku tygodniach leczenia.

Wskazania

edytuj

W Polsce lek jest zarejestrowany w terapii nadciśnienia tętniczego (w monoterapii lub w połączeniu z innymi lekami), zastoinowej niewydolności serca, a także wczesnej fazy zawału mięśnia serca (przeciwdziałanie dysfunkcji lewej komory serca i niewydolności serca).

Przeciwwskazania

edytuj

Działania niepożądane

edytuj

Interakcje

edytuj

Dawkowanie

edytuj

Dawka początkowa wynosi 10 mg/d (nadciśnienie tętnicze), 2,5 mg/d (niewydolność serca). Dawka ulega zmniejszeniu w przypadku niewydolności nerek (w zależności do klirensu kreatyniny). Lek podaje się raz na dobę niezależnie od pokarmu. Dawka maksymalna to 80 mg/d (nadciśnienie tętnicze) i 20 mg/d (niewydolność serca).

W zawale serca lek podaje się do 24 h od jego wystąpienia, początkowo 5 mg/d.

W zależności od producenta lek jest dostępny w dawkach: 2,5 mg, 5 mg, 10 mg i 20 mg.

Preparaty

edytuj

W Polsce lizynopryl jest dostępny pod następującymi nazwami handlowymi: Privinil (Merck Sharp & Dohme), Lisiprol i Lisiprol HCT (Polfa Grodzisk), Lisinoratio (Ratiopharm), LisiHEXAL (Hexal AG\Lek Polska), Diroton (Gedeon Richter).

Bibliografia

edytuj
  • Indeks leków Medycyny Praktycznej 2007. Kraków: Wydawnictwo Medycyna Praktyczna, 2007, s. 416. ISBN 978-83-7430-110-7.