Liu Tiemo (chiń. 劉鐵磨, pinyin Liú Tiěmó; kor. 류철마 Lyuch'ŏlma; jap. Ryūtetsuma; wiet. Lưu Thiết Mâ; ur. IX wiek) – uczennica mistrza Guishana Lingyou. Według dzisiejszych standardów byłaby mistrzynią chan.

Liu Tiemo
劉鐵磨
Data urodzenia

IX wiek

Szkoła

guiyang

Linia przekazu
Dharmy zen

Guishan Lingyou

Nauczyciel

Guishan Lingyou

Zakon

chan

Życiorys

edytuj

O jej życiu niewiele wiadomo. Była uczennicą mistrza chan szkoły hongzhou Guishana Lingyou, założyciela szkoły guiyang. Po otrzymaniu od niego przekazu Dharmy zamieszkała kilka mil od niego i od czasu do czasu go odwiedzała. Dochodziło wtedy do walki Dharmy.

Zachowała się wymiana zdań między nimi, którą mimo wymiany słów należy rozpatrywać jako niewerbalną:

Liu Mieląca Żelazo udała się do Guishana.
Guishan powiedział Stara krowo[1], a więc przyszłaś!
Liu powiedziała Jutro na górze Tai odbędzie się gminne święto, czy pójdziesz?
Guishan położył się.
Liu natychmiast wyszła[2].

Nauczała chanu, który został opisany jako „gwałtownie zachwycający i niebezpieczny”[3]. Miała zdolność sprawdzania prawdziwego charakteru i ducha uczniów chanu i stąd wziął się jej przydomek „Liu Mieląca Żelazo”.

Zachowało się z nią kilka historii. Najbardziej znane są Koany 60 z Congrong lu i 24 z Biyan lu. Z Guzunsu yulu (Zapiski czcigodnych starożytnych) pochodzi jej wyjątkowo łagodne spotkanie z mistrzem Zihu.

Przywódca kongregacji, zwana „Mieląca Żelazo Liu”, przyszła odwiedzić mistrza chan Zihu.
Zihu powiedział Słyszałem o „Mielącej Żelazo Liu”. Mówią, że nie jest cię łatwo zadowolić. Naprawdę tak jest?
Liu powiedziała Gdzie to słyszałeś?
Zihu powiedział Mówi się o tym na lewo i na prawo.
Liu powiedziała Nie spadnij, mistrzu.
Zihu odprowadził ją kłaniając się.

Nauczała we własnym klasztorze.

Pierwsza liczba oznacza liczbę pokoleń od Pierwszego Patriarchy chan w Indiach Mahakaśjapy.

Druga liczba oznacza liczbę pokoleń od Pierwszego Patriarchy chan w Chinach Bodhidharmy.

Trzecia liczba oznacza początek nowej linii przekazu w innym kraju.

Przypisy

edytuj
  1. Nie było to określenie obraźliwe, a odnosiło się do ich relacji nauczyciel-uczeń. Guishan był w niektórych dialogach bawołem.
  2. Jest to 24 przypadek z Biyan lu.
  3. Andy Ferguson. Zen’s Chinese Heritage. s. 175.

Bibliografia

edytuj
  • Andy Ferguson: Zen’s Chinese Heritage. Boston: Wisdom Publications, 2000, s. 123–125. ISBN 0-86171-163-7.