Lisiec Wielki
Lisiec Wielki – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie konińskim, w gminie Stare Miasto[3][4].
| wieś | |
 Widok na wieś z terenu kościelnego | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2009) |
ok. 750 |
| Strefa numeracyjna |
63 |
| Kod pocztowy |
62-571[2] |
| Tablice rejestracyjne |
PKN |
| SIMC |
0296124 |
Położenie na mapie gminy Stare Miasto  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego  | |
Położenie na mapie powiatu konińskiego  | |
 52°07′25″N 18°14′18″E/52,123611 18,238333[1]
| |
We wsi znajduje się neogotycki kościół pw. św. Jana Chrzciciela z 1878–1885.
Wieś królewska starostwa konińskiego, pod koniec XVI wieku leżała w powiecie konińskim województwa kaliskiego[5]. W latach 1954–1971 wieś należała i była siedzibą władz gromady Lisiec Wielki, po jej zniesieniu w gromadzie Stare Miasto. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa konińskiego.
Według danych z dnia 31 grudnia 2017 roku miejscowość zamieszkuje 765 osób[6]
Historia
edytujWieś z metryką sięgającą XII wieku.
Nadana w wieku XII przez Mieszka Starego klasztorowi św. Wawrzyńca pod Kaliszem. W r. 1232 książę Władysław Odonic z synami, zamienia tę wieś z klasztorem, dając w zamian wsiom klasztornym: Zietnięcin i Upnszczewo takie swobody, jakie miała Spiczyna Góra. (Kodeks Wielkopolski n. 35, 139). Prawdopodobnie już w XIV wieku istniał ta kościół parafialny pw. św. Jana Chrzciciela nazywany w aktach z początku wieku XV „dawnym".
Wieś była wsią królewską. W roku 1520 pisano w dokumentach „Lyszyecz Maior”, wieś w powiecie konińskim. Od XVII w. miejscowość dostała się w ręce rodu Lisieckich i Witowskich. W późniejszym okresie stała się własnością skarbu państwa, by w roku 1840 zostać wykupioną przez właścicieli prywatnych i przechodzić z rąk do rąk. Pierwszy kościół w Liścu istniał już w XIV w., był ufundowany najprawdopodobniej przez królów polskich. Wykonany z drewna modrzewiowego i otoczony cmentarzem, na przełomie XVI i XVII wieku za proboszcza Wojciecha Sobiepańskiego popadał w ruinę. Powodów było kilka, przez piętnaście lat przed wspomnianym duchownym nie było we wsi proboszcza. Ponadto ks. Sobiepański był skłócony z parafianami, a nawet spowodował nałożenie ekskomuniki na włościan z Liśca Wielkiego, którzy nie uiszczali należnych mu opłat, dodatkowo dziedziczka Liśca, Anna Lisiecka sprzyjała protestantyzmowi. Wraz z synami dojeżdżała na nabożeństwa do Wyszyny, w której przebywał duchowny protestancki, utrzymywany przez Andrzeja Grodzieckiego (właściciela Wyszyny)[7]. W r. 1697 stanął tu drugi kościół z drzewa, przebudowany w XIX wieku[8].
Lisiec Wielki do roku 1840 należał do dóbr koronnych skarbowych, później był wydzierżawiony przez rząd, a następnie przeszedł na własność Apolinarego i Alfreda braci Schuppe. Następnym właścicielem Liśca Wielkiego był Antoni Komierowski, którego rabunkowa gospodarka doprowadziła do wyniszczenia lasów i sprzedaży części gruntów. W późniejszych czasach nastąpiło rozkolonizowanie Liśca Wielkiego[9]
Przypisy
edytuj- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 69541
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 658 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
- ↑ TERYT (Krajowy Rejestr Urzędowego Podziału Terytorialnego Kraju). Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2015-04-23].
- ↑ Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części. „Dziennik Ustaw”. Nr 29, poz. 200, s. 1867, 2013-02-15. Ministerstwo Administracji i Cyfryzacji. [dostęp 2015-04-23].
- ↑ Atlas historyczny Polski. Wielkopolska w drugiej połowie XVI wieku. Część II. Komentarz. Indeksy, Warszawa 2017, s. 243.
- ↑ Statystyka - Stare Miasto [online], stare-miasto.pl [dostęp 2024-04-24] (pol.).
- ↑ K. Rulka, Kościół w Liścu Wielkim, 2006.
- ↑ Lisiec Wielki, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 2: Januszpol – Wola Justowska, Warszawa 1902, s. 235.
- ↑ Jan Zendlewicz, Szkice z przeszłości gminy Stare Miasto, 1993.