Lisela (lud)
Lisela, także Buru Północni[1] – indonezyjska grupa etniczna zamieszkująca północne i wschodnie wybrzeża wyspy Buru w archipelagu Moluków[1]. Ich populacja wynosi ok. 16 tys. osób[1].
Ludność północnego Buru | |
Populacja |
16 tys. |
---|---|
Miejsce zamieszkania | |
Język | |
Religia |
islam, wierzenia tradycyjne, chrześcijaństwo |
Grupa | |
Pokrewne |
Posługują się wymierającym językiem lisela z wielkiej rodziny austronezyjskiej[2]. Pod względem językowym są blisko spokrewnieni z ludem Buru; lisela bywa rozpatrywany jako dialekt języka buru[3][4][5]. W użyciu jest również malajski amboński, który staje się dominującym środkiem komunikacji. Lisela ulegli wpływom kultury malajskiej i muzułmańskiej[6].
W większości wyznają islam, lecz są wśród nich również chrześcijanie[1][7]. Kultywują także wierzenia tradycyjne[1]. Niektórzy osiedlili się na wyspie Ambon[1]. Ze względu na dużą liczbę imigrantów rodzimi użytkownicy języka lisela stanowią mniejszość na swoim terytorium[8].
Zajmują się uprawą goździków, gałki muszkatołowej, kopry, kawy, orzechów nerkowca i ziarna kakaowego. Pewne znaczenie ma też rybołówstwo. Istotnym źródłem dochodów jest także drzewo herbaciane, z którego produkuje się olejek[1].
Przypisy
edytuj- ↑ a b c d e f g Lisela in Indonesia. Joshua Project. [dostęp 2020-06-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-06-07)]. (ang.).
- ↑ M. Paul Lewis , Gary F. Simons , Charles D. Fennig (red.), Lisela, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 19, Dallas: SIL International, 2016 [dostęp 2020-06-07] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-05] (ang.).
- ↑ Grimes 2010 ↓, s. 75.
- ↑ Grimes 2000 ↓, s. 91, 98.
- ↑ Mark Taber (red.), Atlas Bahasa Tanah Maluku, Ambon: Pusat Pengkajian dan Pengembangan Maluku, Universitas Pattimura / Summer Institute of Linguistics, 1996, s. 78, ISBN 978-979-8132-90-2, OCLC 40713056 [dostęp 2024-07-25] (indonez.).
- ↑ Grimes 2000 ↓, s. 98.
- ↑ Grimes 2000 ↓, s. 94.
- ↑ Grimes 2010 ↓, s. 75, 86.
Bibliografia
edytuj- Charles E. Grimes , Defining speech communities on Buru Island: a look at both linguistic and non-linguistic factors, [w:] Charles E. Grimes (red.), Spices from the East: Papers in Languages of Eastern Indonesia, Canberra: Pacific Linguistics, Research School of Pacific and Asian Studies, Australian National University, 2000 (Pacific Linguistics 503), s. 73–103, DOI: 10.15144/PL-503.73, ISBN 0-85883-460-X, OCLC 46827844 (ang.).
- Charles E. Grimes , Digging for the Roots of Language Death in Eastern Indonesia: The Cases of Kayeli and Hukumina, [w:] Margaret Florey (red.), Endangered Languages of Austronesia, Oxford: Oxford University Press, 2010, s. 73–89, DOI: 10.1093/acprof:oso/9780199544547.003.0004, ISBN 978-0-19-954454-7, ISBN 978-0-19-172026-0, ISBN 978-0-19-157121-3, OCLC 507435850 (ang.).