Lir włoski
Lir włoski był walutą Włoch w latach 1861–2002.
 5 lirów z 1874 | |
| Kod ISO 4217 |
ITL |
|---|---|
| Symbol |
₤ oraz L |
| Państwo | |
| Lata w obiegu |
1861–2002 |
| Bank centralny | |
| Podział |
1 lir = 100 centesimo |
| Banknoty |
1000L, 2000L, 5000L, 10 000L, 20 000L, 50 000L, 100 000L, 500 000L |
| Monety |
50, 100, 200, 500, 1000 L – często używane |
Historia
edytujLir po raz pierwszy pojawił się w średniowieczu. Podobnie jak funt szterling, reprezentował wartość jednego funta srebra, który był wart 20 solidów lub 240 denarów. W Królestwie Włoch, utworzonym przez Napoleona I był on walutą obowiązującą na terenie kraju. Dzielił się na 20 soldi lub 100 centesimo.
Po zjednoczeniu Włoch w 1861 lir stał się obowiązującą walutą na terenie całego kraju. Zastąpił on m.in. florena lombardzko-weneckiego, piastrę sycylijską, lirę parmeńską. W 1865 lir stał się częścią Łacińskiego Związku Monetarnego, wraz z frankiem francuskim, frankiem belgijskim i frankiem szwajcarskim.
Lir obowiązywał na terenie Włoch formalnie do 1999, choć faktycznie wyszedł z obiegu w 2002. 1 marca 2003 odsłonięto Pomnik Lira, jedyny tego typu monument w strefie euro.
Waluty związane z lirem
edytujZ lirem włoskim były powiązane dwie waluty. Lir watykański na mocy konkordatu był powiązany z lirem włoskim. Jednocześnie lir włoski był legalną walutą na terenie Watykanu. Część monet watykańskich była bita we Włoszech. Można było nimi płacić zarówno we Włoszech, jak i w San Marino.
Lir sanmaryński, podobnie jak lir watykański, również był powiązany z lirem włoskim. Na terenie San Marino można było płacić lirami, podobnie jak częścią monet San Marino bitych we Włoszech.
Obie waluty zostały zastąpione przez euro.
-
Moneta o wartości 40 lirów w czasach Królestwa Włoch -
Banknot o nominale 2000 lirów. Awers przedstawia Guglielmo Marconiego, rewers jego wynalazek - radio -
500 lirów watykańskich
.JPG)
