Liotropia – dążność cząsteczek substancji łatwo rozpuszczalnych oraz jonów znajdujących się w roztworze do związania się z rozpuszczalnikiem[1]. Pojęcie to stosowane jest w chemii koloidów. Jony uporządkowane wg ich wpływu na układ koloidowy tworzą tzw. szeregi liotropowe, osobne dla kationów i anionów. Jony o niższej liotropii są słabiej solwatowane. Od właściwości liotropowych jonów zależy ich zdolność do wysalania zolu[2]. W latach 20. i 30. XX w. zjawisko to – znane wcześniej jedynie jakościowo – zostało zbadane ilościowo[3].

Szczególnym przypadkiem liotropii jest hydrotropia, dotycząca układów wodnych[4].

Przypisy

edytuj
  1. liotropia, [w:] Jerzy Chodkowski (red.), Mały słownik chemiczny, wyd. V, Warszawa: Wiedza Powszechna, 1976, s. 305.
  2. szeregi liotropowe, [w:] Jerzy Chodkowski (red.), Mały słownik chemiczny, wyd. V, Warszawa: Wiedza Powszechna, 1976, s. 514.
  3. Andr. Voet, Quantative Lyotropy, „Chemical Reviews”, 20 (2), 1937, s. 169–179, DOI10.1021/cr60066a001 [dostęp 2022-11-02] (ang.).
  4. hydrotropia, [w:] Jerzy Chodkowski (red.), Mały słownik chemiczny, wyd. V, Warszawa: Wiedza Powszechna, 1976, s. 214.