Linda Moore
Linda Moore (ur. 24 lutego 1954 w Vancouver[1]) – kanadyjska curlerka, mistrzyni świata, dziennikarka sportowa.
| Data i miejsce urodzenia |
24 lutego 1954 | |||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Obywatelstwo | ||||||||||||||||||||
| Informacje klubowe | ||||||||||||||||||||
| Klub |
North Shore Winter Club, North Vancouver | |||||||||||||||||||
| Dorobek medalowy | ||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||
Kariera zawodowa
edytujMoore reprezentowała klub North Shore Winter Club z North Vancouver. W 1984 Moore jako trzecia w zespole Lindsay Sparkes wygrała mistrzostwa Kolumbii Brytyjskiej i brała udział w Scott Tournament of Hearts 1984. Jej drużyna awansowała do fazy play-off i zajęła 3. miejsce, przegrywając 4:5 półfinał przeciwko Manitobie (Connie Laliberte)[2].
W 1985 to Linda Moore była skipem zespołu, który obronił tytuł mistrzyń prowincji. Kolumbia Brytyjska w fazie grupowej Mistrzostw Kanady 1985 nie przegrała żadnego z 10 meczów i bezpośrednio awansowała do finału. W rozstrzygającym spotkaniu Moore pokonała Nową Fundlandię i Labrador (Sue Anne Bartlett) 13:7 i stała się kapitanem reprezentacji Kanady na Mistrzostwa Świata 1985[3]. Round Robin na mundialu Kanadyjki zakończyły bilansem 7 wygranych i 2 porażek i awansowały do dalszej rywalizacji. W półfinale zespół Moore zwyciężył 6:4 nad Szwedkami (Inga Arfwidsson). Kanadyjki zdobyły złote medale po pokonaniu w finale 5:2 Szkotek (Isobel Torrance Junior)[4].
W kolejnych mistrzostwach kraju po raz pierwszy wprowadzono zasadę, że obrończynie tytułu grają automatycznie w mistrzostwach jako Team Canada z pominięciem szczebla prowincjonalnego. Drużyna z North Vancouver z bilansem 10-1 awansowała do półfinału, gdzie ponownie pokonała Sue Anne Bartlett. W finale Linda Moore po raz drugi na tych zawodach została pokonana przez Ontario (Marilyn Darte)[5].
Po 56 latach przerwy podczas Zimowych Igrzysk Olimpijskich 1988 rozegrano turniej curlingu – jako dyscypliny pokazowej. Pod koniec 1987 Linda Moore zwyciężyła w Canadian Olympic Curling Trials i reprezentowała swój kraj na tej imprezie. Kanadyjki, będące również gospodyniami, zdobyły złote medale, pokonując w półfinale 6:5 Norweżki (Trine Trulsen) i w finale 7:5 Szwedki (Elisabeth Högström)[6].
Od 1989 Linda Moore jest komentatorką curlingu w stacji TSN, tworzy zespół z Vikiem Rauterem i Rayem Turnbullem[7]. W 1990 zespół Lindy Moore z 1985 włączono do BC Sports Hall of Fame and Museum[8].
Drużyna
edytuj| Czwarta | Trzecia | Druga | Otwierająca | |
|---|---|---|---|---|
| 1987/1988 | Linda Moore | Lindsay Sparkes | Debbie Jones | Penny Ryan |
| 1984/1986 | Laurie Carney | |||
| 1983/1984 | Lindsay Sparkes | Linda Moore | Debbie Orr |
Przypisy
edytuj- ↑ Profil Moore w bazie Kanadyjskiego Komitetu Olimpijskiego.
- ↑ 1984 Scott Tournament of Hearts.
- ↑ 1985 Scott Tournament of Hearts.
- ↑ MŚ 1985 w bazie Światowej Federacji Curlingu (ang.)
- ↑ 1986 Scott Tournament of Hearts.
- ↑ ZIO 1988 w bazie Światowej Federacji Curlingu (ang.)
- ↑ Toronto Star – All that you can hack in curling coverage is coming up on tube. pqasb.pqarchiver.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-06-04)]..
- ↑ 1985 Linda Moore Rink. bcsportshalloffame.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-04-02)]..
Linki zewnętrzne
edytuj- Linda Moore w bazie Światowej Federacji Curlingu (ang.)
- CurlBC – Lista mistrzów Kolumbii Brytyjskiej w curlingu. old.curlbc.ca. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-12-06)].