Lillian Hall-Davis

angielska aktorka filmowa

Lillian Hall-Davis (wym. [ˈlɪliən hɔl-ˈdeɪvəs]; ur. 23 czerwca 1898 w Londynie, zm. 25 października 1933 tamże) – angielska aktorka filmowa ery kina niemego, występująca zarówno w brytyjskich, jak i francuskich, niemieckich oraz włoskich produkcjach. Uważana za jedną z największych kobiecych gwiazd filmowych lat 20. XX wieku[1].

Lillian Hall-Davis
Ilustracja
Lillian Hall-Davis (1924)
Imię i nazwisko

Lillian Hall Davis

Data i miejsce urodzenia

23 czerwca 1898
Londyn

Data i miejsce śmierci

25 października 1933
Londyn

Zawód

aktorka

Współmałżonek

Walter Pemberton

Lata aktywności

1917–1931

Życiorys

edytuj

Urodziła się 23 czerwca 1898 jako Lillian Hall Davis w Mile End, dzielnicy położonej w północnej części Londynu. Była córką miejscowego taksówkarza[1]. Wywodziła się z klasy robotniczej. Aby zataić swoje pochodzenie i stworzyć mit pochodzenia z lepszej dzielnicy, dodała łącznik w nazwisku[2]. Dzięki talentowi artystycznemu w krótkim czasie zdobyła pozycję aktorki pierwszoplanowej. Ważnym występem w jej filmografii był udział w dramacie Married Love (1923, reż. Alexander Butler), będący kontrowersyjną adaptacją przełomowego podręcznika zdrowia seksualnego pióra Marie Stopes z 1918[1][2]. W 1927 Hall-Davis zagrała u boku Carla Brissona i Iana Huntera w melodramacie sportowym Ring w reżyserii Alfreda Hitchcocka. Angielski filmowiec pochlebnie wyrażał się o aktorce i możliwości współpracy z nią[3]. Rok później zaangażował ją do komedii romantycznej Żona farmera[3]. Według współczesnych źródeł dwa występy u Hitchcocka należą do najlepszych kreacji w dorobku Hall-Davis[1].

Aktorka nie ograniczała się do występowania jedynie w filmach brytyjskich. W 1924 zagrała główną rolę Ligii we włoskiej produkcji Quo vadis? (reż. Gabriellino D’Annunzio, Georg Jacoby)[1][2].

Śmierć

edytuj

Wraz z nastaniem ery filmu dźwiękowego na początku lat 30., kariera Hall-Davis załamała się. Aktorka popadła w ciężką depresję[1][2]. 25 października 1933, w wieku 35 lat, popełniła samobójstwo w swoim domu w londyńskiej dzielnicy Golders Green. Zwłoki aktorki znalazł sąsiad, który zeznał, że kobieta leżała na podłodze z głową w piekarniku. W prawej dłoni trzymała staromodną brzytwę, a na jej szyi znajdowała się rana[4]. Sąsiadów zaalarmował 14-letni syn aktorki. Gdy chłopiec wrócił ze szkoły, znalazł w przedpokoju list pożegnalny. Nie mogąc dostać się do kuchni, poprosił ich o pomoc[2]. Ciało zidentyfikował brat Henry Charles Davis, który pracował na miejscowej poczcie. Znajomi aktorki twierdzili, że w ostatnich dniach życia była ona bardzo przygnębiona. Według źródeł cierpiała na neurastenię[4]. W raporcie koronera odnotowano, że zgon nastąpił w wyniku poderżnięcia gardła, a gaz węglowy z piecyka nie miał bezpośredniego wpływu na śmierć[4].

Hall-Davis osierociła 14-letniego syna i męża Waltera Pembertona[2][4]. 28 października aktorka została pochowana na londyńskim Hendon Cemetery and Crematorium[5].

Filmografia

edytuj

Opracowano na podstawie materiału źródłowego[6]:

 
Lillian Hall-Davis jako Ligia w filmie Quo vadis? (1924)

Przypisy

edytuj
  1. a b c d e f Simon McCallum: Hall-Davis, Lilian (1897–1933). [dostęp 2019-05-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-24)]. (ang.).
  2. a b c d e f Stephen Whitty: The Alfred Hitchcock Encyclopedia. Rowman & Littlefield, 2016, s. 150. ISBN 978-1442251595. (ang.).
  3. a b Patrick McGilligan: Alfred Hitchcock: Życie w ciemności i pełnym świetle. Jowita Matys, Anna Nermer, Andrzej Nermer, Irena Stąpor (tłum.). Twój Styl, 2005, s. 124–125, 132. ISBN 978-83-7163-505-2. (pol.).
  4. a b c d Film Actress’s Death: Inquest on Miss Lilian Hall-Davis. „The Times”, 28 października 1933. ISSN 0140-0460. 
  5. Lillian Hall-Davis – The Alfred Hitchcock Wiki. [dostęp 2019-05-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-05-22)]. (ang.).
  6. Lilian Hall-Davis: BFI. Brytyjski Instytut Filmowy. [dostęp 2019-05-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-05-22)]. (ang.).
  7. Jane E. Sloan: Alfred Hitchcock: A Filmography and Bibliography. University of California Press, 1995, s. 65. ISBN 978-0-520-08904-4. (ang.).

Linki zewnętrzne

edytuj